Ακίδα

Χτυπάει το τηλέφωνο. Η Ελληνίδα μάνα το σηκώνει κι ακολουθεί ο εξής διάλογος.
Ελληνίδα Μάνα: ....Ναι;
Κόρη: ...................... Γεια σου Μαμά. Μπορείς να μου κρατήσεις τα παιδιά απόψε;
Ελληνίδα Μάνα: ..Θα βγεις;
Κόρη: ......................Ναι.
Ελληνίδα Μάνα: ..Με ποιον;
Κόρη: ..................... Μ' ένα φίλο.
Ελληνίδα Μάνα: ...Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω γιατί άφησες τον άντρα σου. Τόσο καλό παιδί!
Κόρη: ..................... Δεν τον άφησα εγώ, ΑΥΤΟΣ με άφησε!
Ελληνίδα Μάνα: .. Τον άφησες να σ' αφήσει, και τώρα βγαίνεις έξω με τον καθένα.
Κόρη: ...................... Δε βγαίνω με τον καθένα. Μπορώ να σου φέρω τα παιδιά;
Ελληνίδα Μάνα: ...Εγώ δε σ' άφησα ποτέ για να βγω έξω με κανέναν άλλο παρά με τον πατέρα σου.
Κόρη: ................. Ναι, αλλά έκανες ένα σωρό πράγματα που δεν τα κάνω εγώ.
Ελληνίδα Μάνα: .....Τώρα τι υπονοείς;
Κόρη: Τίποτα. ........Θέλω απλά να μου πεις αν μπορείς να κρατήσεις τα παιδιά απόψε.
Ελληνίδα Μάνα: ... Θα περάσεις τη νύχτα μαζί του; Τι θα πει ο άντρας σου άμα το μάθει;
Κόρη: ................. Ο ΠΡΩΗΝ άντρας μου εννοείς! Δε νομίζω πως θα τον νοιάξει. Από τότε που έφυγε από το σπίτι,αμφιβάλλω αν κοιμήθηκε ποτέ μόνος !
Ελληνίδα Μάνα: .... Άρα λοιπόν θα κοιμηθείς στο σπίτι αυτουνού του χαμένου;
Κόρη: ........................ Δεν είναι χαμένος.
Ελληνίδα Μάνα: ..... Όποιος άντρας βγαίνει με μια χωρισμένη με παιδιά είναι
χαμένος και παράσιτο.
Κόρη: .................. Κοίτα, δε θα το συζητήσω. Να τα φέρω τα παιδιά από κει ή όχι;
Ελληνίδα Μάνα: ......Άμοιρα παιδάκια μου με τέτοια μάνα.
Κόρη: ................... Τι εννοείς με ΤΕΤΟΙΑ μάνα;;;
Ελληνίδα Μάνα: ....Χωρίς σταθερότητα. Εμ, γι' αυτό έφυγε ο άντρας σου.
Κόρη: ................... Μα ακούς τι λες; Είσαι απαράδεκτη! Δε ντρέπεσαι!
Ελληνίδα Μάνα: ......Μη μου φωνάζεις εμένα! Πάω στοίχημα ότι κι αυτουνού του
χαμένου έτσι του φωνάζεις!
Κόρη: ................. Μπα, τώρα ανησυχείς για τον χαμένο;
Ελληνίδα Μάνα: .... Ααα, βλέπεις που το παραδέχεσαι πως είναι χαμένος; Το
ήξερα εγώ!
Κόρη: ................. Μαμά κλείνω.
Ελληνίδα Μάνα: ..... Κάτσε παιδί μου! Μη κλείνεις! Τι ώρα θα μου φέρεις τα παιδιά;
Κόρη: ................... Ούτε θα σου τα φέρω, ούτε θα βγω έτσι που μ' έσκασες!
Ελληνίδα Μάνα: ..... Μα βρε παιδάκι μου, άμα δε βγαίνεις ποτέ έξω, πώς θα γνωρίσεις κανένα καλό παιδί;

Τώρα κάνουν και off shore εταιρίες για τα φακελάκια όπως αναφέρθηκε στις ειδήσεις! Τα χάλια μας τα μαύρα για κράτος! Δεν το κλείνουνε να πάμε αλλού μετανάστες; Πιο καλά θα περνάμε!

να φύγουμε να πάμε αλλού...

Τι θα γίνει με τα αναπηρικά αυτοκίνητα από 1900 κ.ε. και πάνω; Θα πληρώσουν και αυτά το εξτρά χαράτσι; Πάνω που μας ενέκριναν περισσότερα κυβικά θα μας ξεσκίσουν; Θα κάνει κανείς καμία κίνηση από το αναπηρικό "κίνημα" και τους πολιτικούς ή θα κάνουν όλοι την πάπια και πάλι όπως με το ΕΤΑΚ στην πρώτη κατοικία που το πληρώνουν ακόμα και οι ανάπηροι με ένα σπιτάκι και πενιχρό εισόδημα;

Έχουν καταλάβει ότι το αυτοκίνητο για έναν κινητικά ανάπηρο είναι τα πόδια του;

Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι!!!

Μπορείτε να καλέσετε το 210-8061194 (αστική χρέωση) και να πείτε "Ακίδα E U" ή εναλλακτικά να πληκτρολογήσετε 0 και μετά 4780.
Θα ακούσετε τις δημοσιεύσεις από το blog μας.

Το κείμενο που ακολουθεί, δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Εποχή" την Κυριακή 17 Ιουνίου. Είναι ένα συγκλονιστικό κείμενο, απάνθρωπης συμπεριφοράς που συμπεριλαμβάνεται σε ένα σωρό άλλα, που τις τελευταίες ημέρες συμβαίνουν στις φυλακές, τα κρατητήρια, και όπου αλλού εμπλέκονται κατασταλτικοί ή υποτιθέμενοι σωφρονιστικοί μηχανισμοί.

Τι να πει κανείς για όλα αυτά. Αναδημοσιεύω αυτό το κείμενο -το σκληρό κείμενο- γιατί νομίζω πως πρέπει όλοι να γνωρίζουμε. Οι συνθήκες κράτησης, για οποιοδήποτε αδίκημα, πρέπει να είναι ανθρώπινες. Είναι υποχρέωση μιας πολιτείας που σέβεται. Είναι όμως και ευθύνη των πολιτών να ελέγχουν και να κρίνουν. Ας μην μένουμε απαθείς σε τέτοιες καταστάσεις.

Ονομάζεται Χρήστος Καραμπίνης και είναι άλλος ένας κρατούμενος που ζει στην κόλαση του εγκλεισμού. Η περίπτωση του Χρήστου είναι ιδιάζουσα. Ζει σε αναπηρικό καροτσάκι με πολλαπλά προβλήματα υγείας. Πάσχει από σχιζοφρένεια, ενδεχομένως από σκλήρυνση κατά πλάκας, διαβητικός που τον έχει καθηλώσει καθώς δεν μπορεί να σηκωθεί ή να γυρίσει πλευρό στο κρεβάτι του. Παραμένει στην φυλακή σε πείσμα όσων υποστηρίζουν ότι το εξπρές του μεσονυκτίου είναι απλώς μια κινηματογραφική ταινία. Δημοσιεύουμε βασικά σημεία της επιστολής που μας έστειλε.

"Βλέπω ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μας δουλεύουνε κανονικά και εμάς τους κρατούμενους και εσάς. Γιατί; Εγώ είμαι στη φυλακή από τις 24.4.2004 για ναρκωτικά. Είμαι τοξικομανής και έχω σχιζοφρένεια παρανοειδούς τύπου. Αυτό το λένε οι επιστήμονες. (σημ.Εποχής: Στη διάθεσή μας οι σχετικές γνωματεύσεις γιατρών από διάφορα κρατικά νοσοκομεία. Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι για τον συγκεκριμένο ασθενή η αντιμετώπιση του συνόλου των ψυχιατρικών προβλημάτων είναι εφικτή μόνο σε οργανωμένη μονάδα ψυχιατρικού νοσοκομείου.)

Επίσης, δύο χρόνια τώρα, είμαι στο νοσοκομείο των φυλακών με ζαχαροδιαβήτη. Ποτέ δεν μου έχουν δώσει δίαιτα για διαβητικούς. Εχουν μια δίαιτα αλλά δεν είναι για μας. Μας δίνουνε συνέχεια μακαρόνια, πατάτες, πουρέ, ρύζι, άσπρο ψωμί. Αυτό είναι θάνατος για τους διαβητικούς. Από τη μια μου κάνουνε ινσουλίνη και έχω το πρωί 28 μονάδες και το βράδυ 20 μονάδες και πάλι έχω ζάχαρο ανεβασμένο. Πήγα και στον εισαγγελέα αλλά τίποτε. Το μόνο που μου είπε η διευθύντρια του νοσοκομείου ήταν "κρατούμενε να τρως πιο λίγο".

Εχω άσθμα και παίρνω οξυγόνο από μπουκάλα συνέχεια και Aerolin τα βράδια για να μην κάνω θόρυβο γιατί στον θάλαμο είμαστε 12 άτομα, ενώ σύμφωνα με τα τετραγωνικά έπρεπε να είμαστε οι μισοί. Να είχαμε ένα τραπέζι και μερικές καρέκλες να τρώμε σαν άνθρωποι. Εχω δύο χρόνια στο νοσοκομείο και ακόμα δεν ξέρουνε τι έχω στην μέση μου και στο δεξί μου πόδι και βρίσκομαι σε αναπηρικό καρότσι συνέχεια. Τα φάρμακα πρέπει να πηγαίνω στο φαρμακείο να τα παίρνω. Κανείς δεν τα φέρνει εκτός και αν με πάει κάποιος άλλος άλλος κρατούμενος. Οσο για τους γιατρούς δεν έρχονται ποτέ στους θαλάμους για να μας δούνε αν ζούμε ή αν πεθάναμε. Στα δύο χρόνια μου έχουνε κάνει μια αξονική τομογραφία που δείχνει κάτι. Εγώ όμως δεν ξέρω τίποτα.

Πριν μπω στη φυλακή περπάταγα κανονικά και μάλιστα δούλευα στου Ψυρρή τρία χρόνια συνέχεια. Το πρόβλημα με το πόδι μου υπήρξε από τότε που με συνέλαβαν. Το ξύλο που έφαγα ήταν αλύπητο. Μέχρι που μου σπάσανε την πάνω μασέλα και από κάτω το ένα δόντι. Επεσα λιπόθυμος από το ξύλο. Μου ρίξανε νερό και ήρθα στα καλά μου. Οταν συνήλθα  κατάλαβα ότι είχε σπάσει η μασέλα και το δόντι. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Τότε μου δώσανε κάτι χαρτιά και τα υπέγραψα. Ούτε που μπορούσα να τα διαβάσω γιατί δεν είχα τα γυαλιά μου. (σημ.Εποχής : Στη συνέχεια περιγράφει ότι αρκετά αργότερα επικοινωνεί με τον δικηγόρο του και όταν φτάνει στην ανακρίτρια της αναφέρει όσα έγιναν και το πως υπέγραψε όλα αυτά τα χαρτιά).

Τελικά με προφυλάκισαν στο Ναύπλιο. Μου είπανε να κοιμηθώ κάτω στο τσιμέντο. Εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ έτσι. Τους είπα βάλτε με στο πειθαρχείο. Στο τέλος βρέθηκε ένα κρεβάτι, αλλά επάνω. Μια δυο και άρχισαν να παρουσιάζονται πολλαπλά προβλήματα στην υγεία μου. Αργότερα εμφανίστηκαν ζαλάδες και μια μέρα έπεσα λιπόθυμος. Η δίαιτα που μου έδιναν δεν ήταν για διαβητικούς. Συγκρατούμενοί μου με πήραν σηκωτό γιατί δεν υπήρχαν τραυματιοφορείς. Με πήγαν στο ιατρείο, αλλά δεν υπήρχε γιατρός για να με εξετάσει. Ευτυχώς η νοσοκόμα με βοήθησε και αργότερα με μετέφεραν στο νοσοκομείο του Ναυπλίου. Ο γιατρός μου είπε ότι από σήμερα θα παίρνεις ινσουλίνη και τη δίαιτα θα τη γράψω εγώ. Γύρισα στη φυλακή, αλλά πάλι τα ίδια. Μου έκαναν μεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού, αλλά και εκεί μου έδιναν φαγητό που δεν αρμόζει σε διαβητικούς.

Αρχισα να γκρινιάζω και είχα ένα λεκτικό διαξιφισμό με έναν δεσμοφύλακα. Από εκείνη την στιγμή πέρασα τρία πειθαρχικά. Μου άλλαζαν συνεχώς ακτίνα. Τέλος βρέθηκα στην Γ' ακτίνα και ένα βράδυ δεν αισθάνθηκα καλά, δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Με πήγαν στο ιατρείο. Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να με μεταφέρουν επειγόντως στο νοσοκομείο των φυλακών. Αρχισαν τα μεγάλα προβλήματα. Μπουκάλες με οξυγόνο και σταδιακά δεν μπορούσα να περπατήσω. Στις εξετάσεις οι γιατροί βρήκαν κάτι, αλλά δεν ήξεραν τι.

Από τότε βρίσκομαι σε αναπηρικό καροτσάκι, γιατί δεν μπορούσα με το "πι". Το βράδυ, αν θέλω να γυρίσω πλευρό πρέπει να κρατιέμαι από τα σίδερα με τα χέρια γιατί η μέση μου δεν με κρατάει καθόλου. Ενας φυσιοθεραπευτής μου είπε "Χρήστο, νομίζω ότι έχεις σκλήρυνση κατά πλάκας". Εχω υπόλοιπο ποινής έξι χρόνια. Καλύτερα να μου κάνουνε ένεση για να πεθάνω. Δεν αντέχω άλλο. Ενας συγκρατούμενός μου, που ονομάζεται Δήμος Λιακόπουλος, του έχουνε κόψει το πόδι από το ζάχαρο και τώρα έχει σαπίσει και το άλλο. Τώρα, αν ρωτάτε πόσοι έχουν πεθάνει εδώ μέσα θα τρελαθείτε. Ο μόνος καλός άνθρωπος είναι ο....(Σημ.Εποχής:αναφέρει όνομα).

Και ο γιατρός μου είναι καλός, αλλά τι να κάνει και αυτός...

Είμαστε πολλοί κρατούμενοι και το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού είναι το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα. Δεν μιλάμε για ηπατίτιδα, για φυματίωση και ούτε για συζήτηση για καθαριότητα. Η κοινωνική λειτουργός είναι καλή κοπέλα, αλλά τι να κάνει κι αυτή. Το νοσοκομείο και το ψυχιατρείο είναι για ζώα. Αλλά και αυτά θα υπέφεραν."

Οχι στα αναπηρικά καροτσάκια από το νοσοκομείο Κορυδαλλού

Υστερα από αίτημα των κρατουμένων του Νοσοκομείου του Κορυδαλλού, η πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων εξασφάλισε από δωρεές 5 καινούρια αναπηρικά καροτσάκια, τα οποία κάναμε αίτημα στην διεύθυνση του νοσοκομείου να παραδώσουμε σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Προς μεγάλη μας έκπληξη η διεύθυνση του νοσοκομείου αρνήθηκε την προσφορά μας με την πρόφαση ότι έχουν καροτσάκια, τα οποία δίνονται στους ασθενείς όταν κριθεί αυτό απαραίτητο από τον γιατρό. Εμείς αναρωτιόμαστε γιατί αρνούνται αφού έχουμε επώνυμες καταγγελίες που μιλούν για ανθρώπους με ακρωτηριασμένα πόδια και για κατάκοιτα άτομα που παραμένουν καθηλωμένοι στο κρεβάτι επειδή το νοσοκομείο δεν έχει να τους δώσει καροτσάκια. Αναρωτιόμαστε γιατί ένα νοσοκομείο αρνείται καινούριο ιατρικό εξοπλισμό που του δίνεται δωρεάν; Γιατί ενώ καταγγέλονται συνέχεια ελείψεις στο νοσοκομείο από τους εργαζόμενους, η διεύθυνση βάζει εμπόδια για να διορθωθεί η κατάσταση;

Αυτή τη στιγμή τα καροτσάκια παραμένουν στα γραφεία της "Εποχής", στα κουτιά τους, αντί να βοηθούν κάποιους που τα έχουν ανάγκη. Αγανακτούμε με αυτή την κίνηση απανθρωπιάς και αδιαφορίας και ελπίζουμε η διεύθυνση του νοσοκομείου να αλλάξει γνώμη και να κινηθεί στα πλαίσια του σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

ΧΑΛΙΑ, ΧΑΛΙΑ, ΜΑΥΡΑ ΧΑΛΙΑ !!!

ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗ, ΔΕΝΔΙΑ ΚΑΙ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΕ, ΠΙΑΣΑΤΕ ΤΟΝ "ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ" !!!

Α, ΡΕ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΟΛΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ !!!

ΒΑΛΤΕ ΚΙ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΩΤΑΚΙ (ΦΑΝΑΡΙ) ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ !!!

Μια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:
- "Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;" Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
- "Δεν είμαι σίγουρη."
- "Τότε", λέει ο Άγιος Πέτρος, "θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις."
Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα
και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα.
Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.
Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να
τη ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη.
Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:
- "Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση."
Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.
Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς. Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:
- "Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν."
Και ο Διάβολος της απαντά:

Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!"

Επιτέλους μια καλή είδηση για τους ευτραφείς: ιαπωνική μελέτη έδειξε ότι οι λεπτοί άνθρωποι ζουν έξι με επτά χρόνια λιγότερο από τους παχουλούς και λιγότερο ακόμη κι από τους παχύσαρκους.

Ομάδα ερευνητών του υπουργείου Υγείας υπό τον καθηγητή Ιτσίρο Τσούτζι του πανεπιστημίου του Τοχόκου παρακολουθούσε επί 12 χρόνια 50.000 εθελοντές ηλικίας 40 έως 79 ετών στη βόρεια νομαρχία Μιγιάγκι.

Η μελέτη αποκάλυψε ότι τα άτομα που παρουσίαζαν ένα λογικό υπέρβαρο στην ηλικία των 40 ετών, ζούσαν έξι με επτά χρόνια περισσότερο από τα πολύ λεπτά άτομα, η διάρκεια της ζωής των οποίων ήταν μικρότερη κατά πέντε χρόνια και από τα παχύσαρκα άτομα.

Τέσσερις ομάδες είχαν συγκροτηθεί σε συνάρτηση με το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), ο οποίος υπολογίζεται με τη διαίρεση του βάρους (σε κιλά) με το τετράγωνο του ύψους του (σε μέτρα).

Το εύρος του ΔΜΣ για το φυσιολογικό βάρος κυμαίνεται μεταξύ 18,5 και 25. Ένα άτομο με ΔΜΣ από 25 έως 30 θεωρείται ελαφρά υπέρβαρο, ενώ με ΔΜΣ 30 και πάνω χαρακτηρίζεται παχύσαρκο.

"Ανακαλύψαμε ότι οι πολύ αδύνατοι άνθρωποι διατρέχουν έναν υψηλότερο κίνδυνο", δήλωσε ο Σινίτσι Κουριγιάμα, καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Τοχόκου, ο οποίος μετείχε στην έρευνα αυτή.

"Περιμέναμε να βρούμε μια διαφορά όσον αφορά το προσδόκιμο ζωής, αλλά όχι σε τέτοιες αναλογίες", δήλωσε.

Οι κύριοι λόγοι για τους οποίους τα πολύ λεπτά άτομα έχουν συντομότερη διάρκεια ζωής είναι κυρίως η μεγαλύτερη ευπάθεια σε ασθένειες όπως η πνευμονία και η ευθραυστότητα των αιμοφόρων αγγείων τους, δήλωσε ο Κουριγιάμα.

Ωστόσο ο ερευνητής δεν συμβουλεύει τους ενδιαφερόμενους να τρώνε όσο επιθυμούν. "Θα ήταν προτιμότερο τα ελλιποβαρή άτομα να φθάσουν σε ένα φυσιολογικό βάρος, αλλά δεν νομίζουμε ότι είναι επιθυμητό για τους καλοζωισμένους να προσλάβουν περισσότερο λίπος", τόνισε.

Πηγή: ΑΝΑ-ΜΠΑ

Χαρίζεται αυτό το όμορφο σκυλάκι που βρέθηκε εγκαταλειμμένο. ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6993884357

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε:

"Γιε μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας.
Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η
γεναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό."
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;"

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά ............... "Αυτός που ταΐζεις."

Ο Πειραϊκός Σύλλογος Κινητικά Αναπήρων και το Κέντρο Εργασίας Αναπήρων βρέθηκαν στο Μεγάλο Πεύκο μετά από πρόσκληση του προέδρου του ΚΕΑ

Οι υγειονομικές Επιτροπές του ΙΚΑ, καθορίζουν την αναπηρία κατά την πρώτη εξέταση, επ΄ αόριστον και με την πρώτη φορά (εφάπαξ), σε πάσχοντες από πέντε σοβαρές παθήσεις που έχουν επιφέρει πολύ βαριές και μη αναστρέψιμες βλάβες.
Συγκεκριμένα, με απόφαση της διοίκησης του Ιδρύματος, επ’ αόριστον και εφάπαξ, καθορίζεται η αναπηρία για το σύνδρομο Down-αυτισμός-υψηλού βαθμού νοητική στέρηση με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω, ακρωτηριαστικές βλάβες άνω ή και κάτω άκρων με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω, φωκομέλειες με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω, νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου ή μετά από μεταμόσχευση με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω και μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω.

Με την ίδια απόφαση, σημειώνεται ότι σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις μετά την επ΄ αόριστον κρίση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής (ΑΥΕ) θα επιλαμβάνεται στη συνέχεια η αρμόδια Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή (ΒΥΕ) μετά από προσφυγή του αρμόδιου ασφαλιστικού οργάνου.

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Παρασκευή, 12 Ιουνίου 2009

Ενώ η παραπληγία σύμφωνα με το ΙΚΑ μπορεί να γίνει καλά;

Καλά τι κάνει η ΕΣΑΜΕΑ και η ΕΟΚΑ; Κοιμούνται;

Ο Πάγκαλος χαρακτήρισε "Ρεμάλια" όσους δεν πήγαν να ψηφίσουν! Αυτές οι δηλώσεις δεν βοηθούν ούτε το κόμμα του, ούτε και τη δημοκρατία. Τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν τη δυνατότητα πάντα να ψηφίσουν λόγω έλλειψης πρόσβασης. Αυτά πρέπει να διορθωθούν...

1η εßδοµάδα. Σήµερα είµαι ηλικίας µιας εßδοµάδας. Τι χαρά να είµαι µέρος αυτού του Κόσµου!
1 µηνός. Η µαµά µου µε φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι µια εξαιρετική µητέρα.
2 µηνών. Σήµερα µε χώρισαν από τη µητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και µε τα µάτια της µε χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά µου να µε φροντίζει το ίδιο καλά µε τη µαµά µου.
4 µηνών. Έχω µεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραßάνε την προσοχή µου. Υπάρχουν µερικά παιδιά στο σπίτι που µου είναι σαν «µικρά αδερφάκια». Παίζουµε πολύ, τραßάνε την ουρά µου κι εγώ τους δίνω µικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.
5 µηνών. Σήµερα µου φωνάξανε. Η κυρία µου ήταν πολύ αναστατωµένη επειδή ούρησα µέσα στο σπίτι. Όµως δεν µου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό.. Επίσης, κοιµάµαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!
8 µηνών. Είµαι ένα πολύ χαρούµενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνοµαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευµένος... Νοµίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική µου και, συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό µου, σκάßοντας στο χώµα σαν τους προγόνους µου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιµάζουν να µου µάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγµατα που κάνω να είναι εντάξει!
12 µηνών. Σήµερα έγινα ενός έτους. Είµαι ένας ενήλικος σκύλος. Όµως τα αφεντικά µου λένε ότι µεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίµεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για µένα!
13 µηνών. Σήµερα µε έδεσαν. Σχεδόν δεν µπορούσα να κουνηθώ, να ßρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να ßρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεßαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα µε επιτηρούν και ότι είµαι αχάριστος. Δεν καταλαßαίνω τίποτε απ' όσα µου συµßαίνουν.
15 µηνών. Όλα έχουν αλλάξει τώρα... Με κρατάνε συνέχεια κλειδωµένο στη ßεράντα. Αισθάνοµαι πολύ µόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά µου δεν µε θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν ßρέχει, δεν έχω µια στέγη πάνω από το κεφάλι µου..
16 µηνών. Σήµερα µε έßγαλαν από τη ßεράντα. Ήµουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε είχε συγχωρέσει. Ήµουν τόσο χαρούµενός που χοροπήδαγα από ενθουσιασµό. Η ουρά µου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα µε πήγαιναν ßόλτα! Κατευθυνθήκαµε προς τον αυτοκινητόδροµο, και άξαφνα, σταµάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ ßγήκα έξω, χαρούµενος, γιατί σκεπτόµουν ότι θα περνάγαµε τη µέρα µας στην εξοχή. Δεν καταλαßαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε, περιµένετε!» - γάßγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο µε όλη τη δύναµή µου. Η αγωνία µου µεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαßαίνω, ενώ δεν µπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασµα και αυτοί δεν σταµατούσαν, ότι µε είχαν εγκαταλείψει!
17 µηνών. Έψαχνα µάταια να ßρω το δρόµο για να γυρίσω σπίτι. Είµαι µόνος και αισθάνοµαι χαµένος. Στις περιπλανήσεις µου, συναντάω µερικούς ανθρώπους µε καλή καρδιά που µε κοιτάνε µε θλίψη και µου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ µε τα µάτια µου, από τα ßάθη της ψυχής µου. Εύχοµαι να µε υιοθετούσαν. Θα ήµουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όµως, αυτοί απλά λένε: «καηµένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».
18 µηνών. Πριν από µερικές ηµέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά µικρά και µεγαλύτερα σαν τα «µικρά µου αδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και µια οµάδα από τα µικρότερα παιδιά, γελώντας, µου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε «ποιος σηµαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες µε χτύπησε στο µάτι και, έκτοτε, δεν µπορώ να δω καθόλου µε αυτό το µάτι.
19 µηνών. Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι µε λυπόντουσαν. Τώρα είµαι πολύ αδύνατος και αδύναµος και η όψη µου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα µου µάτι και οι άνθρωποι µε διώχνουν µε τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.
20 µηνών.. Κινούµαι µε εξαιρετικά µεγάλη δυσκολία. Σήµερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόµο, µε χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόµουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόµο, όµως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεµάτο ικανοποίηση ßλέµµα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που µε πάτησε. Εύχοµαι να µε είχε σκοτώσει! Όµως, απλά µου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω µου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος! Τα πόδια µου δεν µε υπακούνε και µόλις µε τεράστια δυσκολία µπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόµου. Επί δέκα µέρες έχω µείνει εκτεθειµένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή ßροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν µπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκοµαι σε ένα πολύ υγρό µέρος, και φαίνεται ότι ακόµη και το τρίχωµά µου µαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν µε προσέχουν, άλλοι λένε: «µην πλησιάζεις».
Είµαι σχεδόν αναίσθητος, όµως, µια ελάχιστη δύναµη από τα ßάθη του σώµατός µου µε αναγκάζει να ανοίξω τα µάτια µου.. Η γλυκύτητα στη φωνή της µε έκανε να αντιδράσω. «Καηµένο µου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε.. Μαζί µε την γυναίκα ήταν ένας άντρας µε λευκή ποδιά που µε ακούµπησε και είπε: «Λυπάµαι, κυρία µου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον ßοηθήσουµε να ßγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, µε δάκρυα να τρέχουν ποτάµι στα µάγουλά της, συµφώνησε. Όσο καλύτερα µπορούσα, κούνησα την ουρά µου και την ευχαρίστησα, µε τα µάτια µου, για τη ßοήθειά της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεµα.
Ενώ αισθανόµουν το ελαφρύ τσίµπηµα της ßελόνας, πριν από αυτόν τον µακρύ ύπνο, η τελευταία µου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν µε ήθελε κανείς;».
«Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσµο όµως, για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσµος».

Η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας - Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης διοργανώνει το 4^ο Διεθνές Συνέδριο «Άτομα με Αναπηρία και ΜΜΕ» που θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Τύπου της ΓΓΕ-ΓΓΕ (Φραγκούδη 11 &Αλ. Πάντου, Καλλιθέα) στις 22-23 Ιουνίου 2009.

Με λεία 4.100 ευρώ έφυγε άγνωστος δράστης, λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι από τα γραφεία της ΔΕΥΑΗ στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου. Όλα έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά, όταν το άγνωστο άτομο εισήλθε μέσα στα κεντρικά γραφεία της Υπηρεσίας Εξόφλησης Λογαριασμών Ύδρευσης του δήμου Ηρακλείου, φορώντας απλώς ένα καπέλο τύπου τζόκεϊ, χειρουργικά γάντια και γυαλιά ηλίου.
Ο άγνωστος άνδρας με την απειλή όπλου που κρατούσε, αφαίρεσε από το ταμείο 4.100 ευρώ, μπροστά στα μάτια των εμβρόντητων υπαλλήλων και πελατών που ήταν εντός του ισόγειου καταστήματος. Και όλα αυτά, αφού είχε προλάβει να ρίξει σπρέι στο πρόσωπο ενός υπαλλήλου που εργαζόταν εκείνη τη στιγμή και προσπάθησε να τον σταματήσει.
Ο δράστης άνετος και χαλαρός, με αργές κινήσεις, βγήκε περπατώντας από τα γραφεία και εξαφανίστηκε. Λες και δεν είχε διαπράξει λίγα δευτερόλεπτα πριν ληστεία, αλλά είχε πληρώσει κάποιο λογαριασμό! Τις κινήσεις του έχουν καταγράψει οι κάμερες του κλειστού κυκλώματος που είναι τοποθετημένες εντός του κτιρίου στην οδό Βύρωνος, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Πιθανότατα ο δράστης έφυγε με κάποιο μηχανάκι που είχε σταθμευμένο κοντά στο κατάστημα και εξαφανίστηκε με αυτό μέσα στα γύρω στενά.
Θύμα του σπρέι
Από το σπρέι τραυματίστηκε ο γνωστός αθλητής ΑμΕΑ της ομάδας Τάλως κ. Μανόλης Μαράκης, ο οποίος έχασε προσωρινά την όρασή του. Όμως μετά από τις πρώτες βοήθειες που του προσφέρθηκαν και τη μεταφορά του στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο είναι πολύ καλύτερα στην υγεία του, γλυτώνοντας με κάποια μικρά εγκαύματα.
Πανομοιότυπο κρούσμα
Η ληστεία στη ΔΕΥΑΗ αποτελεί το δεύτερο «χτύπημα» μέσα σε λίγα 24ωρα, που γίνεται με πανομοιότυπο τρόπο, μετά από τη ληστεία στο σούπερ-μάρκετ στη λεωφόρο 62 Μαρτύρων και την περιπέτεια του επιχειρηματία στο Κοκκίνη Χάνι, προκαλώντας ανησυχία στην κοινωνία του Ηρακλείου.
Και στην περίπτωση του σούπερ-μάρκετ ο δράστη, μπήκε λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι και υπό την απειλή όπλου, ανάγκασε την υπάλληλο, που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο ταμείο, να του δώσει όσα χρήματα είχε μέχρι εκείνη την ώρα σε αυτό. Ωστόσο αμέσως μετά ο δράστης έγινε καπνός μέσα σε δευτερόλεπτα, φεύγοντας με το μηχανάκι που είχε σταθμεύσει απέξω, αρπάζοντας περίπου 2.000 ευρώ.

Πηγή: Creta - Παγκρήτια Τηλεόραση