12:57 μ.μ. | 
Αναρτήθηκε από
ΑΚΙΔΑ
ΑΘΗΝΑ 14/01/2013
Ένα πειραματικό φάρμακο, το πρώτο που λαμβάνεται από το στόμα, δόθηκε σε ποντίκια με τραύματα στη σπονδυλική στήλη τους και πέτυχε να βελτιώσει την κίνηση των άκρων τους.
Η ουσία, που μέσω του πεπτικού συστήματος διείσδυσε στο κυκλοφορικό σύστημα, κατάφερε να διασχίσει τον αιματο-εγκεφαλικό φραγμό, ενώ δεν επέφερε τοξικές παρενέργειες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια μοριακής και κυτταρικής βιοχημείας Σουνγκ Οκ Γιουν του πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Journal of Neuroscience", ανέπτυξαν το φάρμακο με την προσωρινή ονομασία LM11A-31, το οποίο είναι το πρώτο που στοχεύει θεραπευτικά στην πρωτεϊνη p75, αναστέλλοντας τη δράση της.
«Είναι η πρώτη φορά που αναπτύσσεται ένα φάρμακο, το οποίο μπορεί να ληφθεί από το στόμα και να επιφέρει λειτουργική βελτίωση (των άκρων), χωρίς να προκαλέσει καμία τοξικότητα στα πειραματόζωα», δήλωσε η Γιουν. Μέχρι σήμερα, οι υπάρχουσες θεραπείες για τους τραυματισμούς της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνουν συνήθως επώδυνες επεμβάσεις.
Το μικρό μόριο που λαμβάνεται στοματικά, εμποδίζει τον θάνατο των ολιγοδενδροκυττάρων που περιβάλλουν και προστατεύουν τους νευράξονες, τις μακριές προεκβολές των νευρικών κυττάρων, τυλίγοντάς τους με τη μονωτική ουσία μυελίνη. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η ταχεία μετάδοση των σημάτων μέσω των νευρικών κυττάρων.
Η πρωτείνη p75 συνδέεται με το θάνατο των ολιγοδενδροκυττάρων και η αναστολή της δράσης της μέσω του πειραματικού φαρμάκου βοηθά στην αποκατάσταση των ζημιών του νευρικού συστήματος μετά τον τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης. Εναλλακτικά, άλλες επιστημονικές προσπάθειες εστιάζουν στην αναγέννηση των κατεστραμμένων νευρώνων, π.χ. μέσω βλαστικών κυττάρων.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από τραύματα της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού, με συνέπεια να είναι παράλυτοι και να εμφανίζουν πληθώρα επιπλοκών σε διάφορα όργανα (στην ουροδόχο κύστη, το έντερο κ.α.), σεξουαλική δυσλειτουργία και χρόνιο πόνο.
Τα πειράματα με τα ποντίκια (που περιλάμβαναν και τη χρήση εικονικού φαρμάκου «πλασέμπο» για λόγους σύγκρισης), επί μια περίοδο περίπου ενάμιση μήνα, έδειξαν ότι τα ζώα μπορούσαν σε ένα βαθμό να κινηθούν με σωστό συντονισμό των ποδιών τους, ακόμα και να κολυμπήσουν.
Πηγή: http://www.nooz.gr/science/peiramatiko-farmako-gia-traumatismois-sti-sponduliki-stili
Αστεία πράγματα και ειδικά από ανθρώπους που θέλουν να ασχολούνται με τα κοινά…
Όλοι αυτοί δεν έχουν καταλάβει όμως ένα πράγμα, ότι εμείς δεν σκεφτόμαστε ούτε λειτουργούμε όπως οι στενοί κομματικοί συνδυασμοί που έχουν μάθει έως τώρα.
Δεν μπορούν να αντιληφθούν επίσης ότι ο τρόπος λειτουργίας μας στέλνει ένα μήνυμα.
Ποιο;
Ότι τα πρόσωπα λίγη σημασία έχουν, αν η ανικανότητα ενός ολόκληρου συνδυασμού είναι δεδομένη ή αν έχεις κομματικές στενομυαλιές, όπως και ότι, η πολιτική, όπως την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν το ξέρει η ίδια ακόμα.
Έχουμε μάθει έως τώρα να ακούμε «κατεβαίνει ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Ελένη…», κλπ και να βαράμε παλαμάκια γιατί θα μας «σώσει».
Κανείς δεν θα μας σώσει προσωπικά, ως άτομο ή ως κόμμα, αυτό πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι όλοι. Στην ιστορία έχουν υπάρξει επιφανείς και άξιοι ηγέτες, με άθλιο «προσωπικό», που τους έθαψαν μαζί με τις ιδέες τους και άθλιοι ηγέτες αχυράνθρωποι, με εξαιρετικό επιτελείο, που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στην ιστορία.
Αγαπητοί συνδημότες και συνδημότισσες του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας,Η κατάσταση στο νέο –σχετικά- κοινό δήμο μας έχει φτάσει στα όρια της.
Δεν θα αναφέρουμε τις κομματικές και παραταξιακές διαμάχες που ταλανίζουν την διοίκησή του.
Δεν θα αναφέρουμε τον πόλεμο για τις αρχηγίες των ήδη υπαρχόντων συνδυασμών με σκοπό τη νομή της εξουσίας.
Δεν θα αναφέρουμε καν την έλλειψη ικανοτήτων στον τομέα της διοίκησης και το διορισμό ανθρώπων, που από το πουθενά και μόνο μέσω προσωπικών γνωριμιών και ρουσφετιών «μανατζάρουν» εδώ και δεκαετίες δημοτικούς οργανισμούς, επιχειρήσεις και βρίσκονται σε νευραλγικά πόστα.
Δεν θα αναφέρουμε καν τους «κομπολογάκηδες» που παίζουν με τις χάντρες ολημερίς, έχοντας διοριστεί αναξιοκρατικά, ενώ νέα παιδιά με προσόντα, θέληση και δύναμη να προσφέρουν, ψάχνουν αδιάκοπα και ατελέσφορα για εργασία.
Θα αναφέρουμε όμως την γενικότερη αθλιότητα που επικρατεί στον τόπο μας.
Σε ένα Κερατσίνι και μία Δραπετσώνα που κανείς ποτέ δεν τα εκτίμησε, ούτε τους έδωσε σημασία, παρά μόνο τα χρησιμοποίησε ως χωματερή της Αττικής.
Τι να πρωτοθυμηθούμε από τότε που ήμασταν μικρά παιδιά;
Τη χαβούζα με τα λύματα όλης της Αττικής που κατοικοέδρευε στον τόπο μας;
Τη χωματερή με τα απορρίμματα όλης της Αττικής, που άσχετα αν ήταν τοξικά ή μη, νοσοκομειακά ή οικιακά, βρισκόταν επί δεκαετίες πάλι σ’ εμάς;
Στατιστικά
Προσθέστε μας
