Ακίδα

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε µια πολύ *άσχηµη πόλη.*
Βία, εγκλήµατα, κυκλοφοριακό, ατυχήµατα,ναρκωτικά, ßρωµιά και γκρίζοι
δυστυχισµένοι πολίτες. Και δεν ήταν καµιά µικρή πόλη, είχε έξι µύρια
κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην *µαυρίλα*.
Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστηµίου της πόλης που ήταν µαθηµατικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και ßλέποντας την κατάντια της
πόλης του,πήρε µια πολύ κουφή απόφαση.
Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήµιο, λέγοντας πως ήθελε να
διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατοµµύρια κατοίκους.
Στους µαθητές του στο Πανεπιστήµιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους
*περίεργους τρόπους διδασκαλίας του*. Για παράδειγµα, µια φορά που
επικρατούσε χάßρα στο µάθηµα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεßάζοντας
τα ßρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους
τρόπους για να πετυχαίνει τον σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.
Για την *προεκλογική καµπάνια* του λοιπόν, φόρεσε µια στολή σούπερµαν,
αυτοχρίστηκε "υπερπολίτης" και αµολύθηκε στους δρόµους ßάζοντας ταυτόχρονα
υποψηφιότητα για δήµαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσµο, αλλά επειδή όπως
έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν.
Ο καινούργιος δήµαρχος όµως δεν είχε καµία σχέση µε τους προηγούµενους.

Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάßει 20 µίµους και να τους σκορπίσει στους
δρόµους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραßίαζαν
τον *κώδικα οδικής κυκλοφορίας*. Σιγά, θα µου πείτε.
Οι πολίτες όµως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής
συµπεριφοράς), άρχισαν να συµµορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ
περισσότερο η δηµόσια κοροϊδία, παρά τα πρόστιµα.
Αµέσως µετά, ßγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκποµπές και έκανε ντους
κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να
δείξει στους πολίτες πώς µπορούν να εξοικονοµούν *νερό*.
Και ßουαλά! Η κατανάλωση vερού αµέσως έπεσε.
Όρισε Ηµέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι
*γυναίκες* θα έßγαιναν ßόλτα στην πόλη.
Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριµένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο µέρος τα ßράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έßγαιναν ßόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες
γέµισαν τους δρόµους πανηγυρίζοντας ενώ ακόµη και ο αργηγός της αστυνοµίας
ήταν γυναίκα εκείνο το ßράδυ.
Το καλύτερο;
Μοίρασε στους πολίτες ταµπέλες µε thumbs up και thumbs down για να
επιδοκιµάζουν ή να αποδοκιµάζουν δηµόσια τις πράξεις των συµπολιτών τους.
Πράγµα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά
όλως περιέργως, ειρηνικά. Το *οµαδικό κράξιµο* ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.
Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή *περίεργες καµπάνιες* για κάθε τι που ήθελε να
πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο
µάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγµατικό ταξιτζή.
Σύντοµα, 150 τηλεφωνήµατα συντέλεσαν στο να δηµιουργηθεί οµάδα ταξιτζήδων
που ο δήµαρχος ονόµασε Ιππότες της Ζέßρας και είχαν την προσωπική του
υποστήριξη.
Ίδρυσε επίσης ταµείο *εθελοντικών φόρων* για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω
χρήµατα (!) στο δηµοτικό ταµείο. Φυσικά και µάζεψε χρήµατα.
Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σηµαντική είναι η *ανθρώπινη ζωή*,
ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σηµείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγµα
εξαιρετικά έξυπνο, γιατί το αποτέλεσµα ήταν πανέµορφο, αλλά και ιδιαίτερα
σοκαριστικό.
Όχι, δεν είναι παραµύθι. Πρόκειται για τον Κολοµßιανό Antanas Mockus, τον δήµαρχο της Μποκοτά το 1993.

Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήµαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συµπεράσµατά του από το κοινωνικό του πείραµα.
Ένα από τα *συµπεράσµατά* του
είναι πως η γνώση δίνει δύναµη αρκεί να καταφέρεις να τη µεταδώσεις µέσω της τέχνης, του χιούµορ και της δηµιουργικότητας.
Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές.