Ακίδα

Χρειάστηκε μόνο μια επιστολή και πολύ ελπίδα, προκειμένου ένας 14χρονος να πείσει το γερμανικό κολοσσό να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός βιονικού χεριού που θα έβαζε τέλος στην εκ γενετής αναπηρία του.
Όπως αναφέρει η ιταλική Repubblica στη διαδικτυακή της έκδοση, γεννήθηκε χωρίς αριστερό χέρι.

Ως φανατικός οπαδός της Formula 1, λοιπόν, αποφάσισε να απευθυνθεί στην αυτοκινητοβιομηχανία Mercedes, προκειμένου να της ζητήσει 35.000 στερλίνες ώστε να αποκτήσει ένα τεχνητό χέρι.

Ως αντάλλαγμα, ο 14χρονος δεσμεύθηκε να διαφημίζει την εταιρία στο βιονικό του μέλος.

Η Mercedes, συγκινημένη από την ιστορία αυτή, δέχθηκε την προσφορά και σε συνεργασία με την εταιρία Touch Bionics κατασκευάστηκε το τεχνητό μέλος.

nooz.gr

Από την ερχόμενη εβδομάδα και μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, ενεργοποιούνται σταδιακά τρία μέτρα – εργαλεία- του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, της εισφοροδιαφυγής και τον περιορισμό των δαπανών των Ταμείων.

Την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινά, σύμφωνα με τα όσα έχει ήδη εξαγγείλει ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης, η εφαρμογή του “εργόσημου”. Το “εργόσημο”, θα αποτελεί στο εξής το μόνο τρόπο καταβολής των αμοιβών για περιστασιακή εργασία και στοχεύει στην ένταξη σε καθεστώς ασφάλισης των οικόσιτων εργαζομένων (καθαρίστριες, κηπουροί) ή εργατών γης, οι οποίοι εργάζονται μέχρι σήμερα ανασφάλιστοι και ο αριθμός τους υπερβαίνει, σύμφωνα με πληροφορίες, τις 250.000.

Περισσότερο φως στη γενετική αιτιολογία της σκλήρυνσης κατά πλάκας έριξαν οι επιστήμονες, με την ανακάλυψη, εκτός από τα 23 που ήσαν ήδη γνωστά, άλλων 29 γονιδίων αυξημένου κινδύνου, ανεβάζοντας έτσι σε 52 το συνολικό αριθμό γενετικών μεταλλάξεων που εμπλέκονται στην οδυνηρή πάθηση. Η εξέλιξη αυτή αυξάνει τις ελπίδες για αποτελεσματικότερες θεραπείες στο μέλλον, με την ανάπτυξη πιο στοχευμένων φαρμάκων του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι περίπου 250 ερευνητές από πολλά μέρη του κόσμου (μεταξύ των οποίων και ελληνικής καταγωγής), με επικεφαλής τον καθηγητή Άλαστερ Κόμπστον του πανεπιστημίου Κέμπριτζ και τον Πίτερ Ντόνελι του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη (την μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα) στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό και το BBC, δήλωσαν ότι τα ευρήματά τους επιβεβαιώνουν πως τα αμυντικά κύτταρα-Τ και οι χημικές ουσίες ιντερλευκίνες παίζουν ρόλο-κλειδί στη νόσο. «Είναι τώρα πια ξεκάθαρο ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πρωτίστως μια πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος και μέσω αυτής της οδού πρέπει να την αντιμετωπίσουμε», δήλωσε ο Άλ. Κόμπστον...

Δικαιούχος του επιδόματος τυφλότητας που… οδηγεί τζιπ 4×4 στους δρόμους της Ζακύνθου. Ετερος που πηγαίνει για… κυνήγι στις πλαγιές του νησιού… Κι άλλος… τυφλός που απολαμβάνει τον καφέ του σε παραλία του νησιού… ατενίζοντας το Ιόνιο!

Κάτι δεν πήγαινε καλά στο “Νησί των Ποιητών”. Μέσα σε δέκα χρόνια, οι δικαιούχοι του επιδόματος τυφλότητας είχαν διπλασιαστεί ξεπερνώντας το ποσοστό των 2% του πληθυσμού – σύμφωνα με επιδημιολογικές έρευνες, το φυσιολογικό ποσοστό των εκ γενετής τυφλών στην Ελλάδα δεν ξεπερνά το 0,023%, δηλαδή 23 στους 100.000 κατοίκους!

Οι 625 που ήδη έπαιρναν το επίδομα στη Ζάκυνθο και οι 170 που είχαν κάνει αίτηση για να το λάβουν θα επιβάρυναν τον κρατικό κορβανά κατά 724 ευρώ το δίμηνο ο καθένας. Οταν ο “Καλλικράτης” μετέφερε την αρμοδιότητα των προνοιακών επιδομάτων από την καταργηθείσα Νομαρχία στον Δήμο, η οικονομική επιτροπή διαπίστωσε ότι οι τυφλοί παραήταν πολλοί και ζήτησαν τα ονόματα.

Παρά τις αντιρρήσεις και τις επικλήσεις στα… προσωπικά δεδομένα, οι λίστες δόθηκαν. Και τότε, οι τοπικοί άρχοντες στη μικρή κοινωνία της Ζακύνθου διαπίστωσαν πως επίδομα λάμβαναν και οι βλέποντες!

Η Ζάκυνθος – και δεν χωρεί αμφιβολίας περί τούτου – είναι «Το Νησί των Τυφλών»! Οποιαδήποτε αντίρρηση επί της παραπάνω διαπίστωσης είναι μάταιη, διότι οι αριθμοί αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, δεδομένου ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, λαμβάνουν επίδομα τυφλότητας 650 συμπολίτες μας! Εάν ανάγουμε, δε, αυτό τον αριθμό στον πληθυσμό της Ζακύνθου, ο οποίος ανέρχεται στις 40.000 περίπου κατοίκους, τότε ο ένας στους 62 ζακυνθινούς δε βλέπει την τύφλα του!!!

Ήταν επόμενο, λοιπόν, οι 650 τυφλοί του μαραμένου «Φιόρου» μας να κριθούν υπερβολικοί από τις αρμόδιες Υπηρεσίες, εξαιτίας του γεγονότος ότι η Ζάκυνθος εμφανίζει, αναλογικά με τον πληθυσμό της, το μεγαλύτερο αριθμό τυφλών σε περιοχή όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Oταν ο νομπελίστας Zοζέ Σαραμάγκου έγραφε το «Περί τυφλότητας», δεν ήξερε ότι στη Zάκυνθο θα «ανέβαζαν» το έργο του ως φαρσοκωμωδία, όπου το 2% των κατοίκων δηλώνει τυφλό, για να παίρνει το προνοιακό επίδομα.

Aλλά ούτε και διακεκριμένοι πολεμικοί ανταποκριτές θα μπορούσαν να φανταστούν ότι και σε καιρό ειρήνης σε κάποιο νομό της Kρήτης, το 24% του πληθυσμού μπορεί να παίρνει αναπηρική σύνταξη.

Γεροντολόγοι, γενετιστές και νομπελίστες της ιατρικής, μένουν έκπληκτοι και σηκώνουν τα χέρια ψηλά διαβάζοντας ότι το ελληνικό IKA συνταξιοδοτούσε 9.000 υπεραιωνόβιους.

Όλα αυτά τα θαυμαστά κι άλλα πολλά συμβαίνουν μόνο στην Eλλάδα. Eνας με σύνταξη «τυφλού» να οδηγεί ταξί στη Mεσσηνία, χιλιάδες αλλοδαποί και Eλληνες να παίρνουν συντάξεις – «μαϊμού», συγγενείς να ζουν με τη σύνταξη του παππού, που έχει αποβιώσει πριν από δεκαετίες.

Kαι όλοι αυτοί εξανίστανται για την εκτεταμένη διαφθορά και λοιδορούν το Θ. Πάγκαλο για εκείνη την ατυχή δήλωσή του ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».

Προχθές το Σάββατο στο τριμελές πλημμελειοδικείο της Θεσσαλονίκης επρόκειτο να δικαστεί με τη διαδικασία του Αυτόφωρου ένας παιδίατρος που κατηγορείται για δωροδοκία. Ο συγκεκριμένος ιατρός συνελήφθη να λαμβάνει φακελάκι, προκειμένου να παρακάμψει τη λίστα των ραντεβού για τον εμβολιασμό δύο παιδιών που είχαν προσέλθει στο ΙΚΑ.

Πέραν της ηθικής διάστασης της υποθέσεως, θα πρέπει να πούμε ότι ο εν λόγω ιατρός, εάν δεν είχε γίνει η καταγγελία και η σύλληψή του από τους άνδρες της υποδιεύθυνσης εσωτερικών υποθέσεων Βορείου Ελλάδος, θα έπαιρνε τα χρήματα «μαύρα». Κάτω από το τραπέζι. Χωρίς απόδειξη.

Γιαγιά, γιαγιούλα. Θα γράψω για σένα. Διότι ούτε να φωνάξεις, ούτε να διαμαρτυρηθείς μπορείς. Θα μπορούσες να είσαι η γιαγιά μου. Σε είδα να κατεβαίνεις σιγά σιγά – κούτσα κούτσα – τα σκαλιά, στην έξοδο του σταθμού των Άνω Πατησίων (στην πλευρά προς Κηφισιά). Αγκομαχούσες διότι είχε και ζέστη. Το ξέρω ότι πριν αρχίσεις να κατεβαίνεις τα σκαλιά πήγες προς το ασανσέρ. Ναι, αυτό που προορίζεται για να διευκολύνει τα άτομα με κινητικές δυσκολίες.

Όμως δεν λειτουργούσε. Εδώ και ενάμιση μήνα είναι χαλασμένο. Φαίνεται όμως ότι αυτή η αφιλόξενη πόλη, αυτές οι αφιλόξενες διοικήσεις των μέσων σταθερής τροχιάς δεν θέλουν γιαγιάδες στις πόλεις. Γιαγιά, γιαγιούλα δεν σε θέλουν εδώ. Δεν θέλουν να χρησιμοποιείς το τρένο. Θέλουν να είσαι στο γηροκομείο. Ή στο νοσοκομείο. Νιώθω ντροπή γιαγιά. Διότι ακόμη δεν έχω καταφέρει να σε κάνω να μην ταλαιπωρείσαι. H Διοίκηση των Σταθερών Συγκοινωνιών δεν νιώθει ντροπή;

Γιαγιά, γιαγιούλα. Και για σένα θα γράψω. Ούτε εσύ έχεις τη δύναμη να διαμαρτύρεσαι και να τα βάλεις με το τέρας της ελληνικής διοίκησης – τρανταχτό του παράδειγμα ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος.

Σε είδα δίπλα στις ακινητοποιημένες κυλιόμενες σκάλες στον σταθμό των Άνω Πατησίων. Αυτές που οδηγούν στην αποβάθρα με κατεύθυνση τον Πειραιά. Με κοίταξες με παράπονο και μου είπες: «ακόμη να λειτουργήσουν αυτές οι σκάλες;». Ντράπηκα και πάλι. Και σου απάντησα, γιαγιά: «μα αυτές οι σκάλες δεν λειτουργούν εδώ και ένα εξάμηνο».

Στην περιοχή του Preston βρίσκονται τα γραφεία του οργανισμού για άτομα με αναπηρίες κυρίως μη αγγλόφωνης προέλευσης – του ADEC (Action on Disability in Ethnic Communities). Όλα ξεκίνησαν όταν το 1981 μια ομάδα ατόμων με αναπηρίες έκαναν διαδήλωση στο κέντρο της Μελβούρνης, αποφασισμένοι να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους. Στη μικρή αυτή ομάδα ατόμων, μια από τις πιο δυνατές φωνές ήταν η τότε 21χρονη Effie Meehan. Λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν ότι ο πρώτος τέτοιου τύπου οργανισμός στην Αυστραλία, για την υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία από τις διαφορετικές εθνικές κοινότητες, έχει ιδρυθεί το 1982 από την Ελληνίδα ομογενή.

Γεννημένη με εγκεφαλική παράλυση, η Effie Meehan, Ελληνίδα ομογενής από την Καλαμάτα, βρέθηκε στην Αυστραλία σε ηλικία μόλις έξι ετών.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε μεγαλώνοντας και, ειδικά, η έλλειψη πληροφόρησης για τα άτομα με αναπηρίες, την έκαναν να βάλει τα δυνατά της για να βοηθήσει στους ομοίους της.