Ακίδα

Γιαγιά, γιαγιούλα. Θα γράψω για σένα. Διότι ούτε να φωνάξεις, ούτε να διαμαρτυρηθείς μπορείς. Θα μπορούσες να είσαι η γιαγιά μου. Σε είδα να κατεβαίνεις σιγά σιγά – κούτσα κούτσα – τα σκαλιά, στην έξοδο του σταθμού των Άνω Πατησίων (στην πλευρά προς Κηφισιά). Αγκομαχούσες διότι είχε και ζέστη. Το ξέρω ότι πριν αρχίσεις να κατεβαίνεις τα σκαλιά πήγες προς το ασανσέρ. Ναι, αυτό που προορίζεται για να διευκολύνει τα άτομα με κινητικές δυσκολίες.

Όμως δεν λειτουργούσε. Εδώ και ενάμιση μήνα είναι χαλασμένο. Φαίνεται όμως ότι αυτή η αφιλόξενη πόλη, αυτές οι αφιλόξενες διοικήσεις των μέσων σταθερής τροχιάς δεν θέλουν γιαγιάδες στις πόλεις. Γιαγιά, γιαγιούλα δεν σε θέλουν εδώ. Δεν θέλουν να χρησιμοποιείς το τρένο. Θέλουν να είσαι στο γηροκομείο. Ή στο νοσοκομείο. Νιώθω ντροπή γιαγιά. Διότι ακόμη δεν έχω καταφέρει να σε κάνω να μην ταλαιπωρείσαι. H Διοίκηση των Σταθερών Συγκοινωνιών δεν νιώθει ντροπή;

Γιαγιά, γιαγιούλα. Και για σένα θα γράψω. Ούτε εσύ έχεις τη δύναμη να διαμαρτύρεσαι και να τα βάλεις με το τέρας της ελληνικής διοίκησης – τρανταχτό του παράδειγμα ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος.

Σε είδα δίπλα στις ακινητοποιημένες κυλιόμενες σκάλες στον σταθμό των Άνω Πατησίων. Αυτές που οδηγούν στην αποβάθρα με κατεύθυνση τον Πειραιά. Με κοίταξες με παράπονο και μου είπες: «ακόμη να λειτουργήσουν αυτές οι σκάλες;». Ντράπηκα και πάλι. Και σου απάντησα, γιαγιά: «μα αυτές οι σκάλες δεν λειτουργούν εδώ και ένα εξάμηνο».

Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι σκάλες δεν λειτουργούν από την αρχή του χρόνου. Αλλά δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω κι άλλο. Ούτε ήθελα να σου πω τι μου είχε απαντήσει η Διοίκηση των ΗΣΑΠ προ 3 μηνών, στο ερώτημα γιατί δεν λειτουργούν οι σκάλες. Μπορεί από τον θυμό ή ίσως από το νευρικό γέλιο που θα σου προκαλούσε η απάντηση – είσαι και μεγάλη γυναίκα – να σου προκαλούσα κανένα καρδιακό επεισόδιο.

Αν με διαβάζεις τώρα όμως, άκου τι μου είχαν απαντήσει: η σκάλα, έλεγαν, δημιουργούσε «έντονο θόρυβο, ενοχλητικό για τους περίοικους. Έτσι, η «καλή» Διοίκηση αποφάσισε να την θέσει εκτός λειτουργίας. Και καταβάλλει – από τότε – «κάθε δυνατή προσπάθεια για την επίλυση του τεχνικού προβλήματος».

Γιαγιά, γιαγιούλα. Ελπίζω να προλάβεις να χρησιμοποιήσεις αυτή τη σκάλα. Το ξέρω, αυτό που λέω είναι κυνικό. Αλλά αληθινό.

Ούτε εσένα σε θέλουν να μετακινείσαι στην πόλη και στα τρένα γιαγιά. Σε θέλουν καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι.

Μαμά, μανούλα. Θα γράψω και για σένα. Διότι έχεις το μωράκι σου να φροντίσεις και να προσέξεις. Πόσο μπορείς να διαμαρτυρηθείς; Σε είδα με το παιδικό καροτσάκι να κατευθύνεσαι προς το ασανσέρ. Στον ίδιο σταθμό, των Άνω Πατησίων. Στην αποβάθρα προς Κηφισιά.

Είδες το χαρτί πάνω στην πόρτα του ασανσέρ: “Δεν λειτουργεί” έγραφε . Δίπλα ακριβώς, ένας υπάλληλος σεκιούριτι παρακολουθεί τη σκηνή. Πρέπει να σηκώσεις μόνη σου το καρότσι με το μωρό σου για να κατέβεις τα σκαλιά. Ο θυμός και το δίκιο σε πνίγει. «Εδώ και ενάμιση μήνα δεν λειτουργεί το ασανσέρ» λες στον υπάλληλο σεκιούριτι. Αυτός, απλώς επαναλαμβάνει ξερά τη φράση σου: «Ναι, δεν λειτουργεί εδώ και ενάμιση μήνα».

Και τότε, μαμά, μανούλα, φοβάσαι για το μωρό σου. Πώς θα το κατεβάσεις μόνη σου από τις σκάλες; Ζητάς βοήθεια από τον υπάλληλο σεκιούριτι. «Θα με βοηθήσεις να κατεβάσω το καροτσάκι;». Όμως εκείνος – μαμά – αντί να τρέξει δίπλα σου, εξοργίζεται. Το είδα στο πρόσωπό του. «Δεν ακούσατε την ανακοίνωση μέσα στο τρένο ότι το ασανσέρ δεν λειτουργεί, ώστε να κατεβείτε στον επόμενο σταθμό» σού λέει ενοχλημένος. «Δεν υπήρξε καμία ανακοίνωση» τον ενημερώνεις.

Επεμβαίνω. Ντρέπομαι μανούλα που σου φέρεται έτσι. «Δεν βγήκε καμία ανακοίνωση», του λέω. «Γιατί να σας πούμε ψέματα;». Ο υπάλληλος δεν συγκινείται. Εξοργίζεται κι άλλο. Δεν ξέρω γιατί. «Τα ΑμεΑ πώς ξέρουν ότι δεν λειτουργεί το ασανσέρ και κατεβαίνουν στον επόμενο σταθμό» απαντά. Αλλά και πάλι καμία κίνηση να σε βοηθήσει. Δεν αντέχω άλλο μανούλα. Αυτές οι διοικήσεις των μέσων σταθερής τροχιάς δεν θέλουν ούτε μαμάδες να μετακινούνται με τρένα. Νιώθω ξανά ντροπή. Πιάνω το καροτσάκι με το μωρό και το κατεβάζουμε μαζί. Και αναρωτιέμαι ξανά, η Διοίκηση των Σταθερών Συγκοινωνιών δεν νιώθει ντροπή;

Αυτή είναι η κρίση. Δεν πρέπει να την ψάχνουμε σε αριθμούς και δύσκολους οικονομικούς όρους.

Γιαγιούλα, μανούλα, ακούστε κι αυτό. Εκτιμάται πως στο τέλος του έτους η εταιρεία “Σταθερές Συγκοινωνίες Α.Ε.” (εκεί ανήκει και ο ηλεκτρικός) δεν θα παρουσιάσει λειτουργικά ελλείμματα, κυρίως λόγω της αύξησης του εισιτηρίου. Δυστυχώς τα ελλείμματα εξυπηρέτησης, υποδομών και αλληλεγγύης προς τους συμπολίτες μας παραμένουν. Ντροπή.

Μάνος Χαραλαμπάκης
tanea.gr