Ακίδα

Η νεαρή, πανέμορφη και πασίγνωστη για τις ορέξεις και τις "αταξίες"
της κυρία, καλεί τη νύχτα τον καμαριέρη να τσακιστεί να έρθει στο
δωμάτιό της.
-Μπράβο Αρμάνδε, ήρθες γρήγορα! Κλείσε την πόρτα.
Κλείνει την πόρτα.
-Λοιπόν, για να μη χασομεράμε, βγάλε το νυχτικό μου.
-Μα κυρία...
-Κάνε αυτό που σου λέω!
Ο καμαριέρης υπακούει. Ιδρώτας τρέχει από το μέτωπό του. Η κυρία
απολαμβάνει το πειθήνιο όργανό της.
-Μπράβο, καλό αγόρι. Τώρα βγάλε τις κάλτσες και τις ζαρτιέρες μου!
-Μα...
-Σουτ! Δε θέλω αντιρρήσεις!
Αφού τα έβγαλε κι αυτά, η κυρία συνεχίζει δεσποτικά:
-Τώρα βγάλε το κιλοτάκι μου. Και με προσοχή, ε; Αργά, αργά!
Το έβγαλε κι αυτό.
-Λοιπόν, ωραία. Άφησέ τα εκεί στο τραπεζάκι. Και τώρα που τελειώσαμε με
αυτά...
-Κυρία...
-Σιωπή! Λοιπόν, τώρα θέλω να... τσακιστείς να φύγεις κακομοίρη μου! Και αλίμονό σου αν ξανατολμήσεις να φορέσεις τα εσώρουχά μου! Εξηγηθήκαμε;