11:27 μ.μ. | 
Αναρτήθηκε από
ΑΚΙΔΑ
Κι όμως πάρτυ δεν γίνονται μόνο στο Θωρηκτό «Αβέρωφ» με μοντελάκια και εικονολάτρες νάρκισσους. Πάρτυ γίνονται και σε άλλα σημεία της Ελλάδας. Μόνο που αυτά τα πάρτυ δεν φαίνονται «εκ πρώτης όψεως», διότι είναι καλά οργανωμένα και ιδιαίτερα πριβέ! Σε αυτά τα πάρτυ των εκατομμυρίων συμμετέχουν πολιτικοί, οργανώσεις, ψευτογιάπηδες και άλλα συναφή της ίδιας συνομοταξίας, αυτής των «καλοφαγάδικων» αρπακτικών.
Καταγγελίες γίνονται συνέχεια για παρόμοια πλιάτσικα εις βάρος ευαίσθητων και περιθωριοποιημένων ομάδων, τις οποίες φυσικά κάποιοι φροντίζουν με «νύχια και με δόντια» να τις διατηρούν έτσι.
Πρόσφατα διάβασα καταγγελία για άλλο ένα τέτοιο πάρτυ στο χώρο των αναπήρων, στο οποίο συμμετέχουν και κρατικοί φορείς μαζί με κάποιες «οργανώσεις» επίσημες και μη. Φυσικά, οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν και ονόματα και καταστάσεις αλλά τι να το κάνεις; Ποιος τα βάζει με το κράτος; Ποιος τα βάζει με τα υποκείμενα αυτά που πλουτίζουν εις βάρος των αναπήρων; Κι όμως, είναι κάποιοι που τα βάζουν μαζί τους γιατί ο κόσμος έχει πια μπουχτίσει απ’ όλη αυτή τη σάπια κατάσταση που δήθεν θέλει να «βοηθήσει» κοινωνικές ομάδες αλλά που τελικά μόνο σκοπό έχει να βοηθήσει ορισμένους ημετέρους. Αυτοί οι άνθρωποι βέβαια απειλούνται, λοιδορούνται και εκβιάζονται ώστε να σταματήσουν τις καταγγελίες και την αποκάλυψη των απατεώνων. Πολλοί βέβαια μην αντέχοντας την μεγάλη πίεση εγκαταλείπουν. Υπάρχουν όμως και άλλοι που δεν το βάζουν κάτω γιατί έχουν θέσει σκοπό της ζωής τους να περισώσουν ότι μπορούν από τα χαμένα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όσων υποφέρουν.
Τα πάρτυ αυτά, για να επανέλθω στο θέμα, γίνονται κυρίως και όχι μόνο, με Κοινοτικά κονδύλια τα οποία έρρεαν και συνεχίζουν να ρέουν άφθονα, άγνωστο μέχρι πότε. Τα εκατομμύρια πολλά και οι μασέλες ορισμένων τροποποιήθηκαν σε υδρόψυκτες προκειμένου να ανταπεξέλθουν στη συνεχή «μάσα».
Εντύπωση κάνει όμως το γεγονός ότι αυτά γίνονται εδώ και μια εικοσαετία στη χώρα μας αλλά κανείς πολιτικός «δεν ξέρει τίποτα» και κανένας δεν έχει τιμωρηθεί έως τώρα.
Σεμινάρια και εκπαιδευτικά προγράμματα για επανένταξη, εργασία, δια βίου μάθηση, αποασυλοποίηση, είναι η αιτία της κυκλοφοριακής συμφόρησης στο Διόνυσο, τα Γλυκά Νερά και άλλες προνομιούχες περιοχές που γέμισαν βίλες!
Είναι επίσης περίεργο πως οι υπουργοί υγείας, εργασίας, παιδείας και λοιποί εμπλεκόμενοι δεν έχουν ζητήσει τα «πόθεν έσχες» των υπευθύνων, ανάπηρων και μη, και δεν έχουν ζητήσει να δουν άμεσα τα αποτελέσματα αυτών των εκπαιδεύσεων. Γιατί αν μετά από τόσες εκπαιδεύσεις και σεμινάρια είμαστε εκεί που ξεκινήσαμε, τότε κάτι τρέχει… κάποιοι απλά τα έχουν αρπάξει και ζούνε ζωή χαρισάμενη, ενώ οι «κακομοίρηδες» ακόμα υποφέρουν.
Με λίγα λόγια, με τόση εκπαίδευση, αποιδρυματοποίηση και «κοινωνική ένταξη» δεν θα έπρεπε να υπάρχει ανάπηρος άνεργος, αμόρφωτος ή κλεισμένος στο σπίτι.
Το επόμενο πάρτυ ελπίζω να γίνει στον Κορυδαλλό που έχει και άπλετο χώρο…
Με αφορμή την συμμετοχή των συναδέλφων στην ΠΙΚΠΛΑΖ στο χώρο του ΚΑΑΠΒ, χαιρετίζουμε το γεγονός και ευχόμαστε καλό καλοκαίρι στους συναδέλφους με υγεία και εποικοδομητικές δραστηριότητες.
Ευχόμαστε όλα να κυλήσουν ομαλά και ελπίζουμε ειδικότερα να μην επαναληφθούν φαινόμενα που έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια που όχι μόνο μας λύπησαν αλλά και μας προσέβαλαν σαν ανάπηρους πολίτες.
Όπως το γεγονός να γίνονται έργα καθαρά προεκλογικού χαρακτήρα εν μέσω της κολυμβητικής περιόδου παρεμποδίζοντας τους συναδέλφους και αφήνοντας "κληρονομιά" στο χώρο, γαρμπίλι στο χώρο στάθμευσης κινητικά αναπήρων και γρασίδι στο μισό λειτουργικό χώρο της παραλίας. Και είναι προσβολή για τους κινητικά ανάπηρους πολίτες να δημιουργείς έργα απροσπέλαστα, περιορίζοντας την κίνηση ίσως στο μοναδικό χώρο στην Ελλάδα που έχει σκοπό την παροχή πλήρους πρόσβασης στο φυσικό περιβάλλον.
Σε ότι δε αφορά τη διαμονή υπό τύπου κατασκήνωσης επιλεγμένων κινητικά αναπήρων με κριτήρια που ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκαν σε καθαρά ακατάλληλους χώρους δεν έχουμε τίποτα να πούμε από το προφανές, το λογικό και το νόμιμο.
Ότι οι σκηνές δεν είναι ξύλινες παράγκες και ότι οι ξύλινες παράγκες που στέκουν σε ένα χώρο φυσικού κάλλους σαν μικρός οικισμός από φαβέλες, πέραν του παρανόμου της δόμησης τους, οι συνθήκες "διαβίωσης" σε αυτές λίγο έλειψαν να είναι η αιτία, σε συνάδελφό μας, να επέλθει το μοιραίο.
Χαρακτηρίζουμε δε τουλάχιστο ανόητο έως ενοχλητικό να επιμένουν ορισμένοι να θέλουν το 2010 να θεωρούν προσφορά στους κινητικά ανάπηρους κατασκήνωση εν είδει φιλανθρωπίας Φρειδερίκης και να μην απολογούνται για την διαχείριση του δημόσιου χώρου και την όποια "συμβουλευτική" τους στους κρατικούς φορείς. Δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι τόσο προφανές ότι ζητούν για άλλη μια φορά να προταχθεί το "συμφέρον" των υμετέρων και μάλιστα προκλητικά.
Αν έχει έννοια η φιλοξενία, συναδέλφων, σε γειτνίαση με την παραλία και το φυσικό κάλλος του χώρου του ΚΑΑΠΒ, είναι σε πλαίσια φιλοξενίας, απόρων συναδέλφων, από όλη ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, που δεν έχουν τη δυνατότητα στο χώρο κατοικίας τους να έχουν τέτοια παροχή ή στα πλαίσια προώθησης του ειδικού τουρισμού, όχι μόνο εντός της χώρας αλλά και πανευρωπαϊκά και φυσικά σε χώρους απόλυτα νόμιμους και σε συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
Αρκετά πλέον η αμετροέπεια ορισμένων που έχουν γίνει τροχοπέδη στην ανάπτυξη νέων ιδεών και στην διατήρηση διαχειριστικών λογικών της δεκαετίας του 1950 που όχι μόνο είναι εκτός τόπου και χρόνου, είναι σπάταλη!
«Η δημόσια Υγεία βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση και εάν τελικά συμβεί αυτό θα έχει επιπτώσεις και στην ελληνική οικονομία» είπε ο κ.Βγενόπουλος.
Πέντε πεινασμένοι σκύλοι στου
παράδεισου την πύλη
περίμεναν απ τους πρώτους για να
στήσουν το χορό τους
μα προτού η αυγή χαράξει στου ουρανού
την Αγια τάξη
χωροφύλακες άγγελοι τους κρέμασαν στο
τσιγκέλι
μέσα στην ζωή ποτέ μη ζητάς να βρεις
ποίος είναι ο δικαστής
να περπατάς και πάντα να κοιτάς που θα
πας να κρυφτείς
...
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκης
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Και ξάφνου μια ομάδα εξυγιαντών του ΔΝΤ «μπούκαρε», κατόπιν ραντεβού μάλλον, στον Ευαγγελισμό. Όχι, δεν πήγαν να κάνουν εξετάσεις. Πήγαν να εξετάσουν τον μεγάλο ασθενή της υγείας. Αφού άκουσαν τα μύρια για την υγεία στην Ελλάδα, για τις προμήθειες των νοσοκομείων και των ιδρυμάτων, αποφάσισαν ως γιατροί της οικονομίας να εξετάσουν το περιστατικό, ξεκινώντας από ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας μας. Η διάγνωση δεν έχει γίνει ακόμα και δεν ξέρουμε αν ο ασθενής θα ζήσει, αν θα μπει στην εντατική ή αν θα πεθάνει.
Δυστυχώς για άλλη μία φορά έχουμε γίνει ρεζίλι διεθνώς. Για άλλη μία φορά διαπιστώνουμε ότι ανίκανες πολιτικές ηγεσίες δεν κατέστη δυνατόν να δώσουν την σωστή θεραπεία στο σύστημα που νοσεί. Οι πελατειακές σχέσεις που διαμορφώνουν όλη την πολιτική ζωή στη χώρα μας και τα «παραμυθένια» opengov έχουν δημιουργήσει τέτοιες πληγές στο σώμα της υγείας αλλά και της κοινωνίας μας, που δεν είναι δυνατόν να τις κλείσουμε μόνοι μας, απ’ ότι φαίνεται.
Έτσι φέραμε γιατρό από το εξωτερικό, αφού μια χώρα δεν είναι δυνατόν να νοσηλευτεί εκεί, όπως κάνουν πολλές φορές οι ασθενείς μας. Το πρόβλημα είναι όμως ότι παρόλο που στην Ελλάδα υπάρχουν καλοί γιατροί της υγείας αλλά και της οικονομίας, κανείς δεν τους δίνει σημασία και δεν τους χρησιμοποιεί αν δεν είναι κομματικά παιδιά του σωλήνα ή άβουλοι εκτελεστές των εντολών άσχετων με το αντικείμενο ανθρώπων.
Είμαι πολύ περίεργος τι θα γίνει αν αποφασίσουν να επισκεφθούν τις δομές πρόνοιας, τουλάχιστον αυτές που δεν είναι στα χαρτιά ή το μοναδικό ουσιαστικά κέντρο αποκατάστασης, το λεγόμενο και Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων στη Χασιά, το οποίο είναι σε άθλια κτηριακή και οικονομική κατάσταση. Πολύ πρόσφατα δε διάβασα ένα άρθρο στην διαδικτυακή έκδοση ημερήσιας εφημερίδας που έκανε δριμεία κριτική για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και «αποκατάστασης» σε αυτό. Φυσικά επειδή γνωρίζω πολύ καλά ότι τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχουν πουθενά στην Ευρώπη, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας έλεγαν πολύ ευγενικά… πολλά «καλά» λόγια.
Αυτή η κυβέρνηση ψηφίστηκε από πολύ κόσμο για να κυβερνήσει και να λύσει σοβαρά προβλήματα, ειδικά στην υγεία. Εννιά μήνες μετά αποδεικνύεται ότι δεν είναι σε θέση να βρει αξιόλογο στελεχιακό δυναμικό και να διοικήσει. Και να σκεφτείτε ότι πέντε χρόνια στην αντιπολίτευση έκανε πρόβες. Αλλά μάλλον οι πρόβες αφορούσαν τα κοστούμια που θα φορούσαν και όχι την παραγωγή έργου και τη λήψη αποφάσεων.
Ακόμα και ένα μωρό μετά από εννιά μήνες αρχίζει να περπατά. Όχι όμως αυτή η κυβέρνηση που ακόμα μπουσουλά.
Και που να περιμένουμε ν’ αρχίσει να μιλάει κιόλας. Βράσε όρυζα…
«Στον εισαγγελέα το πόρισμα για τη σχολή τυφλών», «παιδιά στο υπόγειο κι ένα πιο κάτω…», «έδενε το 9χρονο παιδί της στο καλοριφέρ».
Αυτοί είναι μερικοί τίτλοι εφημερίδων του τελευταίου διαστήματος, που αφορούν άτομα με αναπηρία. Τους διαβάζεις και νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην εποχή του Καρόλου Ντίκενς.
Μα καλά τι γίνεται; Που ζούμε; Δεν υπάρχει κράτος;
Απ’ ότι φαίνεται δεν υπάρχει ούτε κράτος αλλά ούτε και «ευαίσθητη» κοινωνία, γιατί δεν είναι δυνατόν τέτοια γεγονότα να αποκαλύπτονται, πολλές φορές κατά τύχη και μετά από πάρα πολλά χρόνια. Αν ρωτήσεις δε τη γειτονιά όλοι θα σου πουν «κάτι είχα ακούσει αλλά δεν ξέρω…» κι ας γίνονταν όλα σε απόσταση μόλις μερικών μέτρων από την κατοικία τους.
Για να μην τους αδικούμε όλους όμως υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που όταν εντοπίζουν τέτοιες απάνθρωπες και άνομες συμπεριφορές τις καταγγέλλουν αλλά δεν βρίσκουν ανταπόκριση από τους κρατικούς μηχανισμούς. Γι’ αυτό λέω ότι δεν υπάρχει κράτος. Γι’ αυτό φθίνουμε ως κοινωνία μέρα με τη μέρα. Γι’ αυτό γινόμαστε απάνθρωποι. Γιατί όπως ο χειρουργός συνηθίζει στην όψη της ανοιχτής πληγής έτσι κι εμείς με τα χρόνια συνηθίζουμε σε αυτού του είδους τις συμπεριφορές, που αντί να μας εξοργίζουν και να μας κάνουν να λαμβάνουμε θέση παρεμβαίνοντας άμεσα και ουσιαστικά, μας αφήνουν αδιάφορους, επιτρέποντας στον δυνατό να καθυποτάσσει και να κακοποιεί τον αδύναμο.
Λυπούμαι ειλικρινά γιατί πιστεύω ότι πλέον το μόνο που μας νοιάζει είναι το χρήμα. Άλλωστε μόνο γι’ αυτό μιλούν τα ΜΜΕ καθημερινά. Κανείς δεν ασχολείται σήμερα με περιπτώσεις απανθρωπιάς, κακοποίησης και καταπίεσης. Τα θέματα αυτά περνούν στα ψιλά των ειδήσεων των εφημερίδων και καθόλου στα τηλεοπτικά κανάλια. Ίσως το θέμα δεν «πουλάει» όπως νομίζουν κάποιοι. Αλλά ποιοι το νομίζουν αυτό και γιατί; Εντέλει μήπως το θέμα «πουλάει» αλλά δεν «αγοράζει»; Μήπως κάποιοι θέλουν να σκεφτόμαστε και να συμπεριφερόμαστε ως μάζα παρακάμπτοντας την προσωπικότητα του καθενός και να νομίζουμε ότι ζούμε σε μία εικονική πραγματικότητα όπου όλα βαίνουν καλώς;
Όλα αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν απάντηση. Είναι καθαρά φιλοσοφικά κατά τη γνώμη μου. Αυτό που δεν είναι φιλοσοφικό όμως αλλά ουσιαστικό και πρακτικό είναι η κακοποίηση και η περιθωριοποίηση των ανθρώπων αυτών και η αδιαφορία της ελληνικής κοινωνίας.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μονάδες αλλά μέρος ενός συνόλου, ενός σώματος που όταν πλήγεται ένα όργανο του επηρεάζονται αυτόματα και όλα τα άλλα. Ούτε το χρήμα αλλά ούτε και η εξουσία εις βάρος των αδυνάμων μας κάνει κάποιους. Αυτό που μας δίνει υπόσταση είναι η ανθρωπιά. Δεν μπορεί ο σκύλος μας να είναι πιο ευαίσθητος και πιο ανθρώπινος από εμάς.
Και εν τέλει πρέπει να αντιληφθούμε ότι, άλλο η τηλεόραση και άλλο η πραγματικότητα. Η ζωή δεν είναι σαπουνόπερα…
Φ. Μελάς: «Στην πρώτη γραμμή τα Α.Μ.Ε.Α.»
Για το πρόγραμμα «Πράξεις» που, δίνει τη δυνατότητα σε ΑΜΕΑ να ανακουφιστούν μέσω των ιαματικών ιδιοτήτων της μουσικής, μίλησε ο Δήμαρχος Κερατσινίου, Φώτης Μελάς, στο dimarxe.gr news. Ο κ. Μελάς εξήρε το έργο της ΔΗ.Κ.Ε.ΠΟ.Κ. και του Προέδρου Γ. Τζιώτη καθότι, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, τα άτομα που παρακολουθούν το πρόγραμμα-πρότυπο του Δήμου έχουν επιδείξει σημαντική βελτίωση στην υγεία τους.
«Ως Δήμος Κερατσινίου έχουμε ανθρώπινο πρόσωπο. Πάνω από όλα βάζουμε τον άνθρωπο. Σκεπτικό μας είναι να βοηθούμε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Ειδικά τα ΑΜΕΑ τα έχουμε στην πρώτη γραμμή.
Σε συνεργασία με τη Δημοτική Κοινωφελή Επιχείρηση Πολιτισμού Κερατσινίου δημιουργήσαμε ένα πρόγραμμα ώστε να χρησιμοποιήσουμε τις ιδιότητες της θεραπευτικής μουσικής που χαρίζει εκτόνωση σε αυτά τα παιδιά. Το πρόγραμμα έχει σημαντική προσέλευση και όλοι είμαστε χαρούμενοι που καταφέραμε να δώσουμε λίγη χαρά σε αυτούς τους ανθρώπους», ανέφερε ο Φ. Μελάς.
Σύμφωνα με τον Δήμαρχο Κερατσινίου: «Τα παιδιά αυτά συμμετέχουν στη ζωή, κοινωνικοποιούνται καλύτερα, μειώνεται το άγχος τους και αντιμετωπίζουν τη μοναξιά τους. Προσπαθούμε τα ΑΜΕΑ να φύγουν από την απομόνωση και το περιθώριο και να συμμετάσχουν στην κοινωνία ανάλογα με τις δεξιότητές τους».
Ωστόσο εξέφρασε το παράπονό του για την έλλειψη κέντρου αποκατάστασης των ΑΜΕΑ στην ευρύτερη περιοχή της β’ Πειραιά: «Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν χώρο αποκατάστασης των ατόμων με ιδιαίτερες ικανότητες. Έχουμε ένα χώρο και θα τον διαθέσουμε. Θέλω να πιστεύω πως, σε συνεργασία με την Πολιτεία, θα τα καταφέρουμε διότι αυτά τα παιδιά μόλις τελειώσουν το δημοτικό σχολείο δεν έχουν τι να κάνουν. Το κέντρο αποκατάστασης θα βοηθήσει ώστε το κάθε άτομο να εκπαιδεύεται στις δεξιότητές του. Λέμε ότι εκσυγχρονιζόμαστε αλλά αν δεν δώσουμε την πρέπουσα σημασία σε αυτή την κοινωνική ομάδα δεν θα έχουμε πετύχει τίποτα…»
Ολόκληρη η ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του Φώτη Μελά στο dimarxe.gr news
Πηγή: http://www.dimarxe.gr/article.php?id=1264
ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΦΙΛΟΞΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ !!!
ΛΙΓΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ ΚΥΡΙΕ ΜΕΛΑ !!!
Αν έχετε έγγραφα, τιμολόγια, φωτογραφίες κλπ και θέλετε να καταγγείλετε κάτι ή κάποιους στείλτε τα μας ανώνυμα από ανώνυμο email στο akida.eu@gmail.com αν θέλετε κι εμείς θα τα αξιολογήσουμε και θα τα δημοσιεύσουμε.
Η γνώση είναι δύναμη !
αναφέρει και καταγγείλει κατά καιρούς.
Η εκπομπή εντός των επομένων ημερών θα αναρτηθεί και στο Ίντερνετ για όσους δεν την είδαν.
Αναμείνατε...
Δεν έδιναν το ασθενοφόρο από το νοσοκομείο σε τετραπληγικό και ο ασθενής μεταφέρθηκε στον γιατρό με σεντόνι!
Εξοργισμένη με το νοσοκομείο της Λέρου είναι η σύζυγος παραπληγικού ασθενούς ο οποίος χρειάστηκε να μεταφερθεί από το σπίτι του σε εξωτερικό γιατρό και για το λόγο αυτό ζητήθηκε η συνδρομή του νοσοκομείου προκειμένου να στείλει το ασθενοφόρο.
Οι υπεύθυνοι του νοσοκομείου αρνήθηκαν με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μεταφερθεί στο γιατρό με ιδιωτικό όχημα, μέσα σε σεντόνια.
Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε ένας απατεώνας «αυτοκράτορας» στον οποίο άρεσαν τόσο πολύ οι καινούριες φορεσιές που ξόδευε όλα τα χρήματα του λαού του για να ντύνεται όμορφα. Το μοναδικό του ενδιαφέρον ήταν να πηγαίνει στα θέατρα με την άμαξά του και να επιδεικνύει τα καινούρια του ρούχα. Είχε διαφορετική στολή για κάθε ώρα της μέρας.
Μια μέρα ήρθαν στο βασίλειο δύο απατεώνες. Είπαν ότι ήταν υφαντές και ράφτες, υποστηρίζοντας πως ήξεραν να φτιάχνουν τα καλύτερα ρούχα που μπορούσε να φανταστεί κανείς. Δεν ήταν μόνο υπέροχα τα σχέδια και τα χρώματα που δούλευαν, αλλά υποστήριξαν πως γνώριζαν έναν τρόπο να κατασκευάζουν ένα ύφασμα που είχε την εκπληκτική ιδιότητα να είναι αόρατο σε όποιον ήταν ανεπαρκής ή ηλίθιος.
Στατιστικά
Προσθέστε μας
