Ακίδα

Ένας χρόνος πέρασε από την έκρηξη βόμβας στα Πατήσια, που σκότωσε τον 15χρονο Αφγανό και τραυμάτισε σοβαρά την αδελφή του. Η οικογένεια, που προσπαθεί να ορθοποδήσει με την αμέριστη υποστήριξη συμπολιτών μας και φορέων του Δημοσίου, περιμένει με ανυπομονησία τη μετάβαση της 10χρονης κόρης στο εξωτερικό, όπου θα πραγματοποιηθεί η εγχείρηση για να αποκατασταθεί η όρασή της.

Εάν όμως δεν είχε προηγηθεί η δημοσιότητα είναι πλέον βέβαιο πως το κοριτσάκι δεν θα έβρισκε ούτε ράντσο στα δημόσια νοσοκομεία…

Το χάος που επικρατεί στο χώρο των προμηθειών ήταν το θέμα που κυριάρχησε στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Υγείας μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου και των διοικητών των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος κατήγγειλε ότι σε 4 νοσοκομεία (Φλώρινας, «Αττικόν», «Αγλ. Κυριακού» και «Χατζηκώστα» Ιωαννίνων) δεν γίνονταν διαγωνισμοί για την προμήθεια ορθοπεδικών υλικών αλλά απευθείας αναθέσεις ενώ οι φάκελοι που υποβάλλονταν με τις άλλες προσφορές ούτε καν ανοίγονταν!

Από την πλευρά τους, οι διοικητές του «Αττικόν» και του «Χατζηκώστα» διαμαρτυρήθηκαν λέγοντας ότι η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας (Ε.Π.Υ.)τους είχε αποστείλει έγγραφο με το οποίο τους ανακοίνωνε ότι οι διαγωνισμοί για τα ορθοπεδικά υλικά δεν θα γίνονται από τις διοικήσεις των νοσοκομείων αλλά κεντρικά από την ίδια την Ε.Π.Υ.

Ανάπηροι «μαϊμού», συγγενείς πεθαμένων που λαμβάνουν ακόμη συντάξεις καθώς και εργαζόμενοι στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ) μπαίνουν στο στόχαστρο του υπουργείου Εργασίας, πριν από το επόμενο μεγάλο κύμα περικοπών, που θα αφορά στις επικουρικές συντάξεις.

Το υπουργείο Εργασίας σχεδιάζει σύμφωνα με πληροφορίες δραστικές αλλαγές στον τρόπο χορήγησης αναπηρικών συντάξεων με στόχο να μειωθεί το ποσοστό των συγκεκριμένων συντάξεων από 14% σε τουλάχιστον 8%. Στο στόχαστρο του υπουργείου αναμένεται να μπουν και ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις, καθώς βάσει εκτιμήσεων, τουλάχιστον 50.000 συντάξεις από τις συνολικά 320.000 που καταβάλλονται, δίνονται σε ανάπηρους «μαϊμού».

Στο στόχαστρο του ΣΔΟΕ και άλλων ελεγκτικών υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών μπαίνουν τα επιδόματα που χορηγούνταν από την πρώην Διεύθυνση Πρόνοιας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας.

Η υπόθεση αφορά τη χορήγηση βεβαιώσεων-«μαϊμού» για αναπηρικά και άλλα επιδόματα και απ’ ό,τι διαφαίνεται έχει βάθος με εμπλοκή πολλών, τόσο γιατρών όσο και άλλων επιστημόνων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αφετηρία για τη διερεύνηση της υπόθεσης αποτέλεσε επώνυμη καταγγελία που έγινε στις εισαγγελικές αρχές και αμέσως δόθηκε εντολή για ξεσκόνισμα όλων των επιδομάτων στο νομό, που σύμφωνα με εκτιμήσεις ανέρχονται σε 8.000-8.500!

Αυτό επισημαίνει ο Υφυπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Γεώργιος Ντόλιος, με έγγραφο του που διαβιβάστηκε στη Βουλή προς απάντηση ερώτησης των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, Ηρώ Διώτη και Βασίλη Μουλόπουλου.

Επειδή όμως οι έλεγχοι του υπουργείου κατέδειξαν μεγάλη χρονική καθυστέρηση των Δήμων να ανταποκριθούν σε όσα επιτάσσει το “Πρόγραμμα Προσβασιμότητας”, έχει αποφασιστεί να ελεγχθεί η εφαρμογή του Προγράμματος από τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, ο οποίος θα συντονίσει προς τούτο τα ελεγκτικά σώματα κατά τομέα αρμοδιότητας.

Ο υπουργός κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών :

- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...

- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα...

Αφού ακούει διάφορα τέτοια, τους λέει :

- Μήν ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.

Μπαίνει στην Μερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές. Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.

- Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε...

- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.

Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν, αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.

- Λοιπόν, Κώστα. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, internet cafe, φλίπερ...

Μένει κάγκελο ο γραμματέας.

- Μα κύριε υπουργέ, τί είναι αυτά που λέτε;

Και απαντά ο υπουργός :

- Κοίτα Κωστάκη. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε...

Στις 13 Απριλίου υπογράφηκε μια συμφωνία μεταξύ του European Disability Forum στο οποίο προεδρεύει ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία κ. Βαρδακαστάνης Ιωάννης και του The European Lotteries, του οργανισμού που εκπροσωπεί τα τυχερά παιχνίδια στην Ευρώπη, τον τζόγο δηλαδή.

Βλέποντας την έκδηλη χαρά στα πρόσωπα των υπογραφόντων αλλά και διαβάζοντας το δελτίο τύπου, όπως και τα καυστικά σχόλια του δημοσιογράφου κ. Σκορδίλη Αντώνη, ο οποίος ασχολείται χρόνια με τα θέματα των ατόμων με αναπηρία, προκύπτουν διάφορα ερωτήματα, όπως:

Τι δουλειά έχουν τα άτομα με αναπηρία με το τον τζόγο;

Σε τι θα τα ωφελήσει αυτή η συμφωνία ή το μνημόνιο συνεργασίας, όπως το ονομάζουν ;

Θα διατεθούν κάποια χρήματα από τα κέρδη του τζόγου; Αν ναι, πόσα, σε ποιους και με ποιον τρόπο;

Θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους αναπήρους;

Θα είμαστε απλά το άλλοθι της επέκτασης του τζόγου και της καταστροφής οικογενειών για να κερδίσουν κάποιοι;

Γιατί αυτό το μνημόνιο συνεργασίας δεν δόθηκε στη δημοσιότητα, να δούμε τι ακριβώς λέει;

Είναι σύμφωνα τα κράτη της ΕΕ και η ίδια, με τέτοιου είδους συμφωνίες;

Είναι οι Ευρωπαίοι ανάπηροι ενημερωμένοι γι’ αυτό που έγινε;

Ποιος εξουσιοδοτεί ένα πρόσωπο ή έναν οργανισμό να λειτουργεί εξ ονόματος όλων των αναπήρων, σημαδεύοντας τους ως προστάτες του τζόγου;

Γιατί αγαπητοί φίλοι εγώ έτσι νιώθω πλέον, ως προστάτης του τζόγου. Ενός από τα πράγματα που σιχαίνομαι μαζί με τη φιλανθρωπία. Η απόλυτες ξευτίλες του ανθρωπίνου είδους.

Ποιος είναι αυτός που τολμά να με εκπροσωπεί Πανευρωπαϊκά και να με ξευτιλίζει με αυτό τον τρόπο;

Γιατί να είμαι αναγκασμένος να απολογούμαι για τη σχέση μου με αυτές τις ομοσπονδίες που ζουν από την καταστροφή του άλλου στα τυχερά παιχνίδια, άσχετα αν είναι κρατικά και νόμιμα ή όχι; Και το καζίνο είναι νόμιμο αλλά έχει οδηγήσει χιλιάδες κόσμου στην αυτοκτονία και την απόγνωση.

Και ερχόμαστε στο μεγάλο ερώτημα που με βασανίζει από εκείνη την ημέρα που διάβασα για την εν λόγω συμφωνία.

Εντέλει φτάσαμε στο ανώτατο επίπεδο ξευτίλας όπου νομιμοποιούμε το «ο θάνατός σου η ζωή μου» με πρόσχημα και άλλοθι την αναπηρία;

Εσείς κύριε Βαρδακαστάνη δεν φωνάζατε «τίποτα για μας χωρίς εμάς», στις νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις; Τώρα γιατί υπογράφετε για μας χωρίς εμάς; Γίνατε κυβέρνηση και δεν το ξέρουμε; Σας ψηφίσαμε και δεν το ξέρουμε; Είμαστε μέλη του Ευρωπαϊκού Φόρουμ και δεν το ξέρουμε; Ή έχετε δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω μας επειδή κάποιοι σας ψήφισαν ως εκπρόσωπο; Μπορείτε αλήθεια να ενεργείτε για μας χωρίς εμάς;

Και συνεχίζω, εσείς κύριε Βαρδακαστάνη δεν φωνάζατε «όχι στη φιλανθρωπία», στις νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις, τις κοινωνίες και τις εταιρείες; Τώρα γιατί δέχεστε κάτι το οποίο είναι φιλάνθρωπο από έναν οργανισμό που, αν μη τι άλλο, εκπροσωπεί το απάνθρωπο πρόσωπο της κοινωνίας;

Περιμένουμε απάντηση σας.

Κι επειδή δεν σας φοβόμαστε, ούτε έχουμε κανένα όφελος από κανέναν, όπως κάποιοι άλλοι, σας ρωτούμε επωνύμως και ευθαρσώς.

Έχετε τα κότσια να βγάλετε στη δημοσιότητα τη συμφωνία ή το μνημόνιο συνεργασίας και να απαντήσετε στα όσα ερωτήματα θέσαμε;

Κλείνοντας θα θέλαμε να απευθύνουμε μια καίρια ερώτηση και σε κάποιον άλλον εκτός του «κυρίου» Βαρδακαστάνη, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στα ερωτήματα μας!

Κύριε πρωθυπουργέ, τα ξέρετε όλα αυτά και τι κάνετε;

Βασίλης Δημητριάδης

Πρόεδρος του Πειραϊκού Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων

Δείτε επίσης:

1.https://www.european-lotteries.org/data/info_2384/110414_EL_and_disability_movement_join_forces_for_a_more_inclusive_unio_1.pdf

2. http://www.edf-feph.org/Page_Generale.asp?DocID=13855&thebloc=26999

3. http://akida-eu.blogspot.com/2011/04/edf.html

Πολλοί φωνάζουν για αλητεία, άλλοι για προβοκάτσια και κομματική προπαγάνδα συγκεκριμένων κομμάτων, άλλοι κάνουν την πάπια και άλλοι τρέχουν να προστατεύσουν τους «αδικημένους» πολιτικούς, μπας και γλύψουν κανένα κοκαλάκι, όπως κάνει ο σκύλος όταν αγριεύει σε όποιον πλησιάζει το αφεντικό του.

Ένα πράγμα δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί, πολιτικοί και μη, ότι η χύτρα δεν έχει βαλβίδα διαφυγής και ότι κάποια στιγμή θα σκάσει. Όταν σκάσει όμως θα γίνει του Τσερνομπίλ και της Φουκουσίμα μαζί, γιατί οι χύτρες δεν έχουν πολλαπλές εκρήξεις σαν τους οργασμούς που μας προσφέρουν απλόχερα τα «μέτρα» τους αλλά μία και καλή, που θα τους κάνει να καταλάβουν ότι, πρέπει να σταματήσουν το μαγείρεμα και ν’ αλλάξουν τακτική.

Μη νομίζετε ότι οι σκοτεινές ή φωτεινές δυνάμεις –ότι νομίζει ο καθένας- που προκαλούν τις εκρήξεις στον μέχρι σήμερα κατασταλμένο και ήσυχο αραβικό χώρο δεν θα ανέβουν σιγά σιγά και στα βαλκάνια και δεν θα δώσουν την ευκαιρία σε καταπιεσμένους να εξεγερθούν.

Μη νομίζετε ότι κάποια στιγμή τα συμφέροντα αυτών που στηρίζουν τις απάνθρωπες πολιτικές της Ευρώπης δεν θα ταυτιστούν μελλοντικά με αυτά των λαών και φυσικά άλλα δικά τους, όπως έγινε και στην ανατολική Γερμανία ή την πρώην Σοβιετική Ένωση ή την Ρουμανία ή πόσες άλλες χώρες.

Όταν οι δυνάστες αντιλαμβάνονται ότι θα γίνει μία γενικότερη εξέγερση τότε έχουν μόνο δύο επιλογές, την καταστολή, αν είναι δυνατή, ή την αλλαγή τρόπου εκμετάλλευσης μέσα από παροχή ελευθεριών, δήθεν προνομίων, κλπ.

Έτσι, θα έρθει κάποια στιγμή που, όλα αυτά τα ιδιότυπα καθεστώτα της σημερινής διεφθαρμένης δημοκρατίας των υπουργών που τρώνε με χρυσά κουτάλια και κόβουν βόλτες με αναστολή, θα τελειώσουν με ωραίο ή άσχημο τρόπο και αυτό δεν είναι προσωπική επιθυμία ή ευχή αλλά αντανακλά ότι έχει δείξει η ιστορία μέσα από τους αιώνες.

Φυσικά, τώρα είμαστε ακόμα στο νηπιακό στάδιο της μαγικής παντόφλας και του ιπτάμενου φραπέ που βρίσκει δεν βρίσκει στόχο. Σε λίγο κανείς δεν ξέρει ποιο στάδιο θα επακολουθήσει.

Μέχρι στιγμής απολαμβάνουμε τις ψιλοφάπες και τα φτυσίματα εναντίον των πολιτικών που μας δουλεύουν τόσα χρόνια έχοντας στο μυαλό τους προσωπικές κόντρες εξουσίας και ματαιοδοξίες ζεστάματος κώλων στις καρέκλες. Οι μισοί δε από αυτούς μας λένε ότι θα μας σοδομίσουν και οι άλλοι μισοί μας λένε να μην φωνάζουμε και να μην πονάμε. Έχουμε γίνει τα γιουσουφάκια ραγιάδων που πήραν τη θέση τω πασάδων.

Γιατί, τι διαφορετικό έκαναν οι σουλτάνοι και οι πασάδες; Τίποτα, εκτός του ότι ήταν αλλόθρησκοι και αλλοεθνείς. Και τότε δεν φωνάζαμε μέχρι που αυτοί που είχαν συμφέροντα ταυτίστηκαν με τα δικά μας κι έσπρωξαν τη δημιουργία μιας νέας καθεστηκυίας τάξης, που απ’ ότι φαίνεται ήρθε ο καιρός να αλλάξει για να πάρει τη θέση της μία άλλη για τα επόμενα διακόσια χρόνια.

Τα σκέφτομαι αυτά καθημερινά και ειδικά τώρα που βλέπω τα κουτσουρεμένα δώρα και τις πενιχρές συντάξεις του κόσμου και αναρωτιέμαι, όλα αυτά καλά αλλά που στο διάολο θα κάνουν Πάσχα όλοι αυτοί και πόσο θα μας στοιχίσει η ασφάλεια τους για να μην τους δείρουμε;

Αν δεν το καταλάβατε μέχρι τώρα, τους πληρώνουμε ασφάλεια για να τους προστατεύουμε από εμάς…

Καλό Πάσχα στους νοήμονες, για τα «πρόβατα» έχω να πω ότι, μετά τη σούβλα δεν υπάρχει άλλη ζωή, ούτε ανάσταση…

Βασίλης Δημητριάδης

http://www.extremechairing.org/

Μετά το θάνατο του ανάπηρου φίλου του, πήρε την απόφαση να ξεκινήσει την κινεζική καλλιγραφία και ζωγραφική, προκειμένου να αποδείξει ότι η ζωή συνεχίζεται, ακόμα και χωρίς κάποιο μέλος του σώματος. Σήμερα έχει κατορθώσει να ζωγραφίζει, χρησιμοποιώντας ακόμα και τα ρουθούνια του.
Ο 44χρονος Cao Ruiqin αποδεικνύει έμπρακτα πως το ταλέντο πηγάζει κυριολεχτικά από μέσα του, καθώς μπορεί να ζωγραφίσει και να σχεδιάσει σε χαρτί, χρησιμοποιώντας σχεδόν όλα τα μέλη του σώματος του, μέχρι και τα ρουθούνια του.

Ο ίδιος σκέφτεται μάλιστα να αξιοποιήσει το ταλέντο του και να στρέψει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας επάνω του, καθώς στο μέλλον αναμένεται υποβάλλει αίτηση για το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες.

Το να ζωγραφίζεις άλλωστε, έχοντας στηρίξει το πινέλο στα μάτια, τις τρύπες των αυτιών σου, στα ρουθούνια, στην μασχάλη, στον αφαλό, στον καρπό, στον αγκώνα και στις αρθρώσεις του γόνατος, δεν είναι και λίγο.

Ο 44χρονος υπογραμμίζει ότι ξεκίνησε να αναπτύσσει το ταλέντο του στην κινεζική καλλιγραφία όταν ήταν ήδη έξι χρονών.

Εκδικάστηκε χθες στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αμαλιάδος υπόθεση που αφορούσε τους τραυματισμούς 5χρονης τροφίμου του ιδρύματος (το Σεπτέμβριο του 2005 και τον Μάρτιο του 2006), για την οποία κατηγορούντο 23 εργαζόμενοι του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, ο τότε διοικητής και μια γιατρός.

Οι κατηγορούμενοι, για τους οποίους είχε σχηματιστεί δικογραφία για σωματική βλάβη από αμέλεια παρά υποχρέου και για παράβαση καθήκοντος, αθωώθηκαν όλοι τους αφού μετά από πολύωρη ακροαματική διαδικασία το Δικαστήριο αποφάσισε πως δεν υπήρξε αμέλεια από μέρους τους ή εγκληματική πράξη εις βάρος της τροφίμου. Αθωωτική ήταν και η εισήγηση της Εισαγγελέως της έδρας. Η τρόφιμος του ΚΕΠΕΠ που είχε τότε τραυματιστεί (κατάγματα στο πόδι), η 11χρονη σήμερα Δανάη, μέχρι πρόσφατα εξακολουθεί τα τελευταία πέντε χρόνια να παραμένει δεμένη με ιμάντες, μετά από πρόταση και απόφαση υπηρετών του Ιπποκράτη για εφαρμογή της συγκεκριμένης πρακτικής, πρακτικής που καταδίκασε στο πόρισμα του και ο Συνήγορος του Πολίτη.

ΤHEBEST.GR

Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ!!!

Το κύκλωμα έφερνε από τη Βουλγαρία, ανάπηρους και άτομα με διανοητικά προβλήματα - Τους φυλάκιζαν, τους χτυπούσαν αλύπητα και τους ανάγκαζαν να ζητιανεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ - Η υπόθεση, οι περιγραφές και τα στοιχεία κόβουν την ανάσα...

Για 4 χρόνια μετέφεραν έναν 28χρονο νεαρό, διανοητικά καθυστερημένο, στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και μετά στην Αθήνα, προκειμένου να επαιτεί για εκείνους. Τον πήγαιναν και τον έφερναν, τον είχαν κάνει ‘μπαλάκι’. Ένα άλλο θύμα ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι, άλλο είχε κομμένα δάχτυλα, ενώ σε ένα από τα θύματα με πρόσθετο μέλος σε ακρωτηριασμένο κάτω άκρο, το έπαιρναν όταν τον έβαζαν στο πόστο του, προκειμένου να μην διαφύγει, και του το έδιναν όταν τελείωνε η ‘βάρδιά’ του. Το φρικτό ‘ωράριο εργασίας’ τους ξεκινούσε από τις 06:30 και τελείωνε στις 21:00 το βράδυ, ενώ τα καθημερινά κέρδη κυμαίνονταν περίπου στα 1.000 ευρώ».
Τα παραπάνω αποτελούν περιγραφές αστυνομικών του τμήματος Δίωξης Εμπορίας Ανθρώπων της Ασφάλειας Αττικής, που συνέλαβαν δύο άνδρες από τη Βουλγαρία 30 και 38 χρόνων όπως και μία 38χρονη ομοεθνή τους, οι οποίοι τα τελευταία 5 χρόνια, εντόπιζαν στη χώρα τους άτομα με αναπηρία ή διανοητικά προβλήματα και τα έφερναν στην Ελλάδα.
Τα φυλάκιζαν σε διαμέρισμα της Μιχ. Βόδα, κάτω από άθλιες συνθήκες. Τα ξυλοφόρτωναν για να επαιτούν όλη τη μέρα κρατώντας όλα τα χρήματα, δίνοντας μόνο τροφή. Τους υποχρέωναν να μένουν στο σπίτι της οδού Μιχ. Βόδα 35, ενώ τα μέλη του κυκλώματος έμεναν σε άλλο σπίτι της ίδιας οδού στον αριθμό 7, προκειμένου να τους ελέγχουν και να τους επιτηρούν.

Η είσοδος του σπιτιού που κρατούσαν φυλακισμένους τους αναπηρους

Διαπιστώθηκε ότι κάθε πρωί μεγάλος αριθμός αναπήρων, γυναικών με ανήλικα παιδιά να βγαίνουν από το συγκεκριμένο σπίτι και να πηγαίνουν σε στάσεις Μετρό Ευαγγελισμού και Μεγάρου Μουσικής. Εντοπίστηκαν 14 άτομα εκ των οποίων δύο ανήλικα παιδιά. Δύο από τα θύματα κατέθεσαν για τη δράση του κυκλώματος, ένα ζήτησε να επαναπατριστεί, ενώ τα υπόλοιπα αρνήθηκαν να καταθέσουν λόγω φόβου, καθώς μένουν στις ίδιες περιοχές με τους δράστες και φοβούνται τα αντίποινα.
Κατασχέθηκαν 2.395 ευρώ, ατζέντες με χειρόγραφες σημειώσεις των κερδών από κάθε επαίτη, ένα αυτοκίνητο που το χρησιμοποιούσαν για την μεταφορά τους από τη Βουλγαρία. Τα θύματα εξετάστηκαν από τους γιατρούς μη κυβερνητικής οργάνωσης και τους δόθηκαν ρούχα.

Πηγή: http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=72190&catid=4

Επαναστατικά «βιονικά γυαλιά» φαίνεται ότι δίνουν κυριολεκτικά το φως τους σε ανθρώπους με τύφλωση. Ηλικιωμένος Ελληνας της Αμερικής, που έχασε την όραση του πριν από πέντε χρόνια εξαιτίας μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας, κατάφερε χάρη στα ειδικά γυαλιά να δει λάμψεις φωτός και ελπίζει ότι μια μέρα θα μπορέσει να δει πρώτη φορά στη ζωή του τον εγγονό του, που γεννήθηκε αφότου εκείνος έχασε την όρασή του.

Η συσκευή που έδωσε ελπίδες στον Ηλία Κωνσταντόπουλο είναι παρόμοια με τα εμφυτεύματα κοχλία που επιτρέπουν σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους με κώφωση να ακούσουν. Εντάσσεται στον αναπτυσσόμενο τομέα της νευροτροποποίησης (neuromodulation), της επιστήμης δηλαδή που βοηθάει ανθρώπους που έχουν χάσει διάφορες ικανότητες και αισθήσεις, όπως η όραση, η ακοή και η κίνηση, να τις ανακτήσουν με τη διέγερση του εγκεφάλου, του νωτιαίου μυελού ή των νεύρων.

Το χημικό το οποίο «επιστρατεύει» τα βλαστικά κύτταρα του μυελού των οστών ώστε να μετακινηθούν προς την περιοχή ενός τραύματος προκειμένου να αποκαταστήσουν τη βλάβη, εντοπίστηκε από επιστήμονες στη Βρετανία και στην Ιαπωνία.

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», το χημικός σήμα ονομάζεται HMGB1 και μπορεί μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της θεραπείας τραυμάτων, δερματικών ελκών καθώς και εγκαυμάτων.

Οι ειδικοί γνώριζαν ότι ο μυελός των οστών παίζει σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση των βλαβών στο δέρμα, ωστόσο η ακριβής διαδικασία με την οποία συνέβαινε αυτό ήταν άγνωστη.

http://0-18.gr/downloads/KEPEP_PORISMA.pdf

Το 80% των μικροβίων που έχουν απομονωθεί σε ΜΕΘ ελληνικών νοσοκομείων, είναι ανθεκτικά σχεδόν σε όλα τα γνωστά αντιβιοτικά και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις δύσκολα θεραπεύονται.

Για το λόγο αυτό η χώρα μας έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια στο στόχαστρο διεθνών οργανισμών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ οι ασθενείς από την Ελλάδα υφίστανται έλεγχο πριν εισαχθούν σε νοσοκομεία της Ολλανδίας, της Γερμανίας, των Σκανδιναβικών χωρών.

Αυτά αναφέρει το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, στις 7 Απριλίου, που φέτος είναι αφιερωμένη στην Μικροβιακή Αντοχή στα Αντιβιοτικά.

Διαπίστωσε, σε αυτοψία, εικόνες φρίκης

«Σημεία και τέρατα» είδε ο Συνήγορος του Πολίτη στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων στα Λεχαινά Ηλείας, το οποίο είχε έρθει πρόσφατα στη δημοσιότητα έπειτα από καταγγελίες για κακομεταχείριση και θανάτους τροφίμων.
Τρόφιμοι «δένονται» σε κρεβάτια - κουβούκλια με ιμάντες, τίθενται σε καταστολή και παρακολουθούνται από ηλεκτρονικά κυκλώματα, διαπίστωσε ο Συνήγορος του Πολίτη, που πραγματοποίησε αυτοψία στο Κέντρο.
Στο πόρισμά του ο Συνήγορος του Πολίτη κάνει λόγο για παραβίαση του κανονισμού λειτουργίας της Μονάδας και ζητάει:
1) Να καλυφθούν άμεσα οι ανάγκες περίθαλψης και φροντίδας των περιθαλπόμενων, με την πρόσληψη επαρκούς κατάλληλου προσωπικού και τη λήψη ειδικών μέτρων για τη φροντίδα τους.
2) Να επανασχεδιαστούν θεσμικά η παρεχόμενη φροντίδα και οι υπηρεσίες, με στόχο την παροχή ολόπλευρης, κατάλληλης και εξατομικευμένης φροντίδας ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες, την ηλικία και την αναπηρία με βάση τα θεσμοθετημένα δικαιώματα.
3) Να εγκαταλειφθεί το ισχύον μοντέλο κλειστής ιδρυματικής περίθαλψης και να υιοθετηθούν νέες πρακτικές και μέθοδοι φροντίδας των παιδιών και των ενηλίκων με χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες.
Στο πόρισμά του ο Συνήγορος σημειώνει, επιπλέον, την απουσία του κατάλληλου και επαρκούς προσωπικού και ελλείψεις στους τομείς περίθαλψης, θεραπευτικής αποκατάστασης και εκπαίδευσης.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr/society/arthro/149803/kolafos-o-sunigoros-tou-politi-gia-to-kepep-lehainon/

Η Ιαπωνία μπορεί να έχει σαρωθεί κυριολεκτικά από έναν τερατώδη σεισμό, ένα γιγάντιο τσουνάμι και μια μεγάλη πυρηνική καταστροφή ταυτόχρονα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν εξακολουθεί να έχει μερικούς από τους καλύτερους μηχανικούς στον κόσμο και μια αίσθηση καθήκοντος πέρα από τη δική μας (τουλάχιστον) φαντασία.
Απόδειξη;
Δείτε αυτό το κομμάτι τελείως κατεστραμμένου αυτοκινητοδρόμου, το οποίο ανακατασκευάστηκε και δόθηκε στην κυκλοφορία μέσα σε μόλις έξι ημέρες (ναι ημέρες, όχι μήνες) μετά την φοβερή καταστροφή που χτύπησε τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου.
Αυτό το κομμάτι του αυτοκινητοδρόμου Great Kanto, καταστράφηκε ολοκληρωτικά από το σεισμό των 9.0 ρίχτερ που ταρακούνησε συθέμελα την βορειοανατολική ακτή της Ιαπωνίας.
Συνεργεία της εταιρίας επισκευών αυτοκινητοδρόμων NEXCO, άρχισαν την αποκατάσταση των ζημιών στις 17 Μαρτίου (προσέξτε, ούτε έξι ημέρες μετά το διπλό χτύπημα που δέχτηκε η χώρα στις 11/3).
Στο τέλος της ημέρας της 23ης Μαρτίου, ο δρόμος ήταν ανοιχτός για την κυκλοφορία και μάλιστα έμοιαζε καινούργιος (και όχι μπαλωμένος και με παρακάμψεις).

Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και αφουγκράστηκα την αναπνοή μου. Άκουσα τον δροσερό αέρα να μπαίνει και να βγαίνει από το σώμα μου ρυθμικά. Στην αρχή γρήγορα και μετά ολοένα και πιο αργά. Προσπάθησα να τον σταματήσω, χωρίς αποτέλεσμα. Ήθελα να δω πως θα είναι αν κάποιος δεν αναπνέει πια, να αισθανθώ την πλήρη σιγή, την απόλυτη ηρεμία που δίνει ένα άψυχο σώμα. Τότε ήταν που άκουσα την καρδιά μου να χτυπά στο δικό της τέμπο, να δίνει παράσταση ζωής σε όλο μου το κορμί, να το κρατά στη ζωή. Αναρίγησα με τη σκέψη της. Αυτή ήταν που δεν με άφηνε να πάψω να αναπνέω. Αυτή έδινε εντολή στους πνεύμονες μου να ρουφούν τον καθάριο θαλασσινό αέρα και να τον στέλνουν παντού. Τον ένιωσα να κυλά στις φλέβες μου, στα όργανά μου. Γεύτηκα την αλμύρα του, ακόμα και το ιώδιο στο στόμα μου. Έκαψα τα ρουθούνια μου μαζί του.

Αυτή φταίει για όλα σκέφτηκα. Εκείνη τη στιγμή άλλαξα γνώμη και προσπάθησα να την σταματήσω, να δω πως θα είναι η ζωή χωρίς αυτή, ακόμα και αν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς το χτύπο της και τα συναισθήματα της. Πήρα μια βαθιά ανάσα, έσφιξα τα μάτια περισσότερο και την κράτησα μέσα μου, σα να βουτούσα στα βάθη του ωκεανού, σαν εξερευνητής μιας άλλης ζωής, μακριά από όλα αυτά.

Την άκουσα να χτυπά δυνατά μέσα στα μηνίγγια μου. Ένιωσα τα πόδια μου να ριζώνουν στο έδαφος και τα χέρια μου να με τυλίγουν σαν κλαδιά έτοιμα να πετάξουν βλαστούς. Ο τυμπανιστικός της ήχος άρχισε να γίνεται πιο αργός και σιγά-σιγά να απομακρύνεται γεμίζοντας με ελπίδες. Ίσως να κατάφερνα να κάνω αυτό που δεν έχει κάνει κανείς άλλος. Ποιος ξέρει; Μπορεί και να επιτύγχανα να της επιβληθώ. Ήθελα τόσο πολύ να το κάνω. Να της δώσω να καταλάβει ότι δεν μπορούσε να κυριαρχεί επάνω μου όποτε αυτή θέλει. Δεν μπορούσε να χτυπά για όποιον και όποια ήθελε χωρίς να με ρωτά. Έπρεπε να της δώσω ένα μάθημα.

Ο χτύπος άρχισε να ελαττώνεται, μέχρι που σταμάτησα να τον ακούω. Μούδιασα ολόκληρος από συγκίνηση. Αυτό το άθλιο όργανο είχε πλέον μάθει ότι μπορούσα να ζήσω χωρίς να το έχω ανάγκη. Δεν χρειαζόταν πλέον να την κουβαλώ μαζί μου ανεξέλεγκτη. Θα την είχα δούλο υποτακτικό να με υπηρετεί και όχι να την υπηρετώ. Θα της έδινα εντολή πότε να χτυπά και πότε όχι. Για λίγο ένιωσα κυρίαρχος του κόσμου. Δεν είναι και λίγο πράγμα να υποτάξεις μια καρδιά. Όσοι έχουν προσπαθήσει να το κάνουν, το γνωρίζουν πολύ καλά.

Ήθελα να μείνω έτσι για πάντα, μέχρι που ο εγκλωβισμένος στα πνευμόνια μου αέρας άρχισε να δυσανασχετεί. Προσπαθούσε να βγει έξω με κάθε τρόπο. Ήταν λες και είχε συνωμοτήσει μαζί της για να μ’ εκδικηθεί.

Άνοιξα το στόμα μου και τον άφησα να δραπετεύσει βιαστικά, σπρώχνοντας νέο μέσα μου και ξανά το ίδιο και το ίδιο, σε μια διαδοχική προσπάθεια του σώματος μου να κρατηθεί στη ζωή.

Μια σωματική συνομωσία που δούλευε σε βάρος της νόησης μου, της ύπαρξης μου πέρα από αυτό. Η μύτη μου άνοιξε κι αυτή και άρχισε να με σαγηνεύει με το άρωμα μιας τριανταφυλλιάς. Τα μάτια μου συνωμότησαν μαζί της και άφησαν το βαθύ σκοτάδι πίσω τους, επιτρέποντας στο άπλετο ανοιξιάτικο φως να πλημμυρίσει τις αισθήσεις μου με εικόνες από τον καταγάλανο ουρανό και τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Τ’ αυτιά μου τεντώθηκαν και άκουγαν μόνο τα κελαηδίσματα των πουλιών και τίποτα άλλο. Ήταν οι σειρήνες του Οδυσσέα που με κρατούσαν στη ζωή.

Εκείνη τη στιγμή άκουσα και πάλι την καρδιά μου να χτυπά ακόμα πιο γρήγορα και δυνατά, λες και ήθελε να υπερκαλύψει το χαμένο έδαφος της μικρής σιωπής που της επέβαλλα και ν’ ανοίξει σε όλο τον κόσμο, ν’ ανοίξει στη ζωή.

Θα έπαιρνα όρκο πως εκείνη την ώρα την άκουσα να γελά και να μου λέει με θράσος «αποδέξου το, χωρίς καρδιά δεν ζεις, απλά υπάρχεις…»

Βασίλης Δημητριάδης

Διάβασα ένα δημοσίευμα, για τον αποκλεισμό ενός μαθητή με σύνδρομο Down από τη μαθητική παρέλαση της 25^ης Μαρτίου, από έναν άθλιο δάσκαλο που πίστευε προφανώς ότι θα του χάλαγε τη σειρά και την καλή εμφάνιση της διμοιρίας που ετοίμαζε για να κάνει εντύπωση στους επισήμους και να τον χτυπήσουν στην πλάτη, λέγοντας του «μπράβο υπαλληλάκε του Λαζόπουλου, τα κατάφερες πάλι» κι εκείνος να γυρίσει σπίτι περιχαρής και να θαυμάσει τα αρτιμελή παιδιά του, ξορκίζοντας το κακό, για να ξαναχωθεί την άλλη μέρα στο υπαλληλίστικο κουστούμι της υποταγής και της γαλιφιάς των ανώτερων εντολοδόχων, έχοντας εκτελέσει την άθλια αποστολή του ως άξιος συνεχιστής του Γιόζεφ Μένγκελε.

Αυτός ο άνθρωπος που έκανε αυτή τη ρατσιστική διάκριση έχει σπουδάσει με δικά μας χρήματα στα πανεπιστήμια μας και πληρώνεται από εμάς για να παράγει ένα συγκεκριμένο έργο. Θεωρείται προοδευτικός και διανοητής και κάνει διακοπές 6 τουλάχιστον μήνες το χρόνο με μόνο σκοπό να είναι ξεκούραστος για να προσφέρει γνώση και να διαμορφώνει χαρακτήρες. Αντ’ αυτού όμως το μόνο που κάνει είναι να μαθαίνει στα μικρά παιδιά πως να είναι ρατσιστές και πώς να περιθωριοποιούν τους αδύναμους για να μην τους χαλάνε τη μόστρα. Με λίγα λόγια ένας καραβλάκας και μισός που δεν κάνει ούτε για τσοπάνης σε μαντρί, πόσο για ποιμένας σε σχολείο.

Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό, τα ΜΜΕ που θα έπρεπε να το αναδείξουν όπως και οι προοδευτικοί γονείς που γκάριζαν σαν γαϊδούρια όταν αποκλειόταν κάποιος αλβανός από την παρέλαση στο παρελθόν, τώρα κάνουν τις πάπιες, για να μην πω τους μαλάκες, και αφού δεν είχαμε τέτοιο γεγονός φέτος, γύρισαν σπίτια τους να μπεκροπιούν και να ψειρίσουν τη μαϊμού μέχρι το Πάσχα, που θα γίνουν τούμπανο από το αρνί…

Άλλωστε ποιο είναι αυτό το παιδάκι που θα ασχοληθεί ο κάθε προοδευτικός και το κάθε δήθεν προοδευτικό κόμμα;

Τι δηλαδή, επειδή είναι έλληνας;

Αλλοδαπός είναι;

Όχι; Ε τότε δεν ασχολείται κανείς.

Αυτό το παιδί όπως και όλα τα άτομα με αναπηρία δεν υπάρχουν για κανένα πολιτικό λαμόγιο, κανέναν κοπρίτη διανοούμενο που δεν έχει δουλέψει ποτέ και ζει με το δούλεμα του μυαλού των άλλων και κανένα γαϊδουρόφωνο γονιό που γκαρίζει στην άκρη της παρέλασης για αποκλεισμό των αλλοδαπών, όπου υπάρχει.

Βρε δήθεν «προοδευτικά» ζώα, πως τολμάτε και κυκλοφορείτε ακόμα ανάμεσα μας και αρθρώνετε λόγο;

Πως και δεν έχετε κάψει το ανώμαλο μυαλό σας ακόμα, όταν δεν θεωρείτε άνθρωπο κανέναν μη αρτιμελή ή όσους δεν μπορούν να φτάσουν τη νόηση του φυσιολογικού, όπως αυτή είναι αποδεκτή;

Πως και δεν αυτοκτονείτε από τις τύψεις;

Χαραμοφάηδες, υποκριτές!

Δυστυχώς, αυτή η άθλια κοινωνία που θα έπρεπε να προστατεύει τα αδύναμα πλάσματα, έχει χάσει κάθε αντανακλαστικό και έχει αφήσει μερικούς τύπους και τύπισσες με χοντρούς κώλους, λιπαρά και ρυπαρά μυαλά, να ρατσιστολογούν και να παριστάνουν τους θεούς.

Είμαι οργισμένος;

Πολύ, μα πάρα πολύ!

Βασίλης Δημητριάδης

Εκτός παρέλασης παιδί με σύνδρομο Down στη Λάρισα

Οργή προκαλεί η απόφαση σχολείου στη Λάρισα να μην επιτρέψει σε μαθητή με σύνδρομο Down να λάβει μέρος στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Το κλάμα του παιδιού δεν συγκίνησε τη διεύθυνση. Η διαφορετική αντιμετώπιση σε άλλο σχολείο.

Ένα περιστατικό που έλαβε χώρα σε χωριό της Λάρισας κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, απέδειξε περίτρανα την ρατσιστική αντιμετώπιση δασκάλων και καθηγητών απέναντι σε παιδιά με γενετικά προβλήματα, όταν την ίδια στιγμή, σε γειτονικό χωριό συνάδελφοί τους επέλεξαν μία μάλλον διαφορετική μέθοδο επίλυσης παρόμοιου προβλήματος.

Από την μία πλευρά, δάσκαλος στο 33ο Δημοτικό σχολείο Λάρισας παρέλασε, κρατώντας μαθητή με ειδικές ανάγκες από το χέρι, σε μία προσπάθεια να νιώσει ίσο με τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά και σε μία προσπάθεια να μην του στερήσουν βασικό μαθητικό του δικαίωμα.

Το μικρό παιδί έχει σύνδρομο asperger και ήθελε πολύ να παρελάσει. Και φυσικά οι δάσκαλοι του δεν του χάλασαν το χατίρι.

"Ήταν δικαίωση για όλους μας η εικόνα του συναδέλφου μας που παρέλασε μαζί με τους μαθητές του, κρατώντας σφιχτά το χέρι του συγκεκριμένου μαθητή, ο οποίος το είχε ανάγκη λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Δικαίωση για όλους τους δασκάλους του σχολείου, οι οποίοι  σεβάστηκαν τη διαφορετικότητα του και το δικαίωμα του παιδιού να παρελάσει, λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματα και την επιθυμία του να ζήσει ισότιμα τη σχολική ζωή.

Δικαίωση για το γυμναστή του σχολείου,  ο οποίος ενθάρρυνε το μαθητή και οργάνωσε τη διάταξη των παιδιών που συμμετείχαν στην παρέλαση, ώστε αυτά μαζί με το δάσκαλο της τάξης να είναι περήφανοι συμπαραστάτες του", αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους δάσκαλοι του σχολείου.

"Άλλωστε ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην ερώτηση του μαθητή, όταν κοιτώντας κατάματα το δάσκαλό του, τον ρώτησε "να κάνω καλή παρέλαση κύριε", αναφέρει σε δηλώσεις του, ο διευθυντής του σχολείου.

Δάσκαλοι και "δάσκαλοι"

Ωστόσο, φαίνεται πως ο επαγγελματισμός και η ανθρωπιά, δεν αφορούν στο σύνολο της κοινότητας των παιδαγωγών.

Δάσκαλοι ενός άλλου σχολείου της Λάρισας και συγκεκριμένα, του 25ου Δημοτικού σχολείου αρνήθηκαν σε παιδί με σύνδρομο Down να παρελάσει.

"Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο παιδί, με χιούμορ και γεμάτο ζωντάνια", επισημαίνουν φίλοι και γνωστοί του ανήλικου μαθητή.

Ο διευθυντής και ο γυμναστής του σχολείου ανακοίνωσαν ότι δεν θα πάρει μέρος στην παρέλαση και δεν συγκινήθηκαν ούτε όταν το παιδί άρχισε να κλαίει.

Ζήτησαν λοιπόν από τους γονείς χαρτί από γιατρό ότι το παιδί μπορεί να παρελάσει, δηλαδή χαρτί που να λέει ότι το παιδί μπορεί να περπατήσει σε μια ευθεία.

Οι γονείς εξήγησαν στους εκπαιδευτικούς πως αφού ο γυμναστής θα είναι δίπλα στα παιδιά κατά τη διάρκεια της παρέλασης, δεν υπάρχει πρόβλημα.

Ωστόσο, οι ίδιοι ήταν ανένδοτο. Και αφού δεν είχαν άλλη δικαιολογία να βρουν, σύμφωνα με πληροφορίες, είπαν χαρακτηριστικά: "Η συγκίνηση που θα παρελάσει θα είναι μεγάλη, γι' αυτό και δεν είναι σωστό να λάβει μέρος".

Πηγή: http://news247.gr/ellada/den_to_afhsan_na_parelasei_logw_syndromo_down.821566.html?fb_ref=recArt

Άρρωστα παιδιά κλεισμένα σε σιδερένια κλουβιά ή δεμένα μέρα – νύχτα με ζουρλομανδύες να περπατάνε και να κοιμούνται μέσα σε περιττώματα, γεμάτα μελανιές από χτυπήματα νοσοκόμων και νοσηλευτών.

Να κλείσουν τα ιδρύματα εδώ και τώρα!

Η ανεξάρτητη διαβίωση είναι η μόνη αξιόπιστη λύση επιβίωσης και κοστίζει πολύ φθηνότερα.

Κάθε θάνατος στα ιδρύματα είναι δολοφονία!

Αυτήν την κόλαση για 56 παιδιά και κάποιους ενήλικους περιγράφει σε αναφορά του στον πρωθυπουργό ο κ. Παύλος Δημητρίου για το ΚΕΠΕΠ Σιδηροκάστρου Σερρών.

Στην τάξη του Τοτού έχει την τύχη να διδάσκει μία νεαρή δασκάλα πολύ καλό μωρό...

- Σήμερα παιδιά θα έρθει να παρακολουθήσει το μάθημά μας ο επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης!
- Τι είναι αυτό κυρία;
- Μην ανησυχείτε... Απλά ένας κύριος θα είναι στο τέλος της αίθουσας και θα παρακολουθεί το μάθημα

Μπαίνει ο επιθεωρητής και αρχίζει η δασκάλα να γράφει ερωτήσεις στον πίνακα.

Για αρχή γράφει:

- 5 x 7 πόσο κάνει;

Σηκώνει χέρι η Αννούλα

- Ναι, Αννούλα;
- 35 κυρία!
- Μπράβο Αννούλα

Γράφει η κυρία πάλι στον πίνακα

- Ποιο είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας;
- "Κυρία, κυρία" ο Γιωργάκης
- Ναι Γιώργο....- Η Κρήτη κυρία!
- Μπράβο Γιωργάκη!

Γράφει πάλι η κυρία στον πίνακα

- Ένα κομμάτι θάλασσας που χωρίζει δύο ξηρές και ενώνει δύο θάλασσες

Εκείνη την στιγμή πέφτει η κιμωλία της κυρίας και σκύβει να την πιάσει...

- Παιδάκια ποιος θα μας πει αυτή την απάντηση;

Σηκώνει χέρι ο Τοτός γεμάτος σιγουριά και αυτοπεποίθηση

- Είσαι σίγουρος Τοτέ ότι ξέρεις την απάντηση; Αφού φοβάται πιθανή ρόμπα μπροστά στον επιθεωρητή!
- Ναι, κυρία, ναι!
- Άντε πες....
- Κωλάρα !!! κυρία ...
- Τι είναι αυτά που λες παλιόπαιδο, πέρασε έξω δεν ντρέπεσαι!
- Μα κυρία, αυτό δεν είναι....
- Πέρασε έξω είπα τώρα!

Καθώς βγαίνει ο Τοτός θυμωμένος γυρνά προς τον επιθεωρητή...

- "Και εσύ ρε μεγάλε άλλη φορά αν δεν είσαι σίγουρος για την απάντηση μην ψιθυρίζεις τίποτα εκεί πίσω!"

Πυθαγόρας 500 π.Χ. ετών 80 στην εξορία από πείνα
Μιλτιάδης 489 π.Χ. ετών 65 στη φυλακή
Αριστείδης 468 π.Χ. ετών 72 στην εξορία από πείνα
Θεμιστοκλής 461 π.Χ. ετών 66 στην εξορία
Αισχύλος 456 π.Χ. ετών 69 στην εξορία
Περικλής 429 π.Χ. ετών 66 παραιτήθηκε λόγω κατηγορίας
Φειδίας 429 π.Χ. ετών 66 στη φυλακή
Αναξαγόρας 428 π.Χ. ετών 72 στην εξορία
Ηρόδοτος 429 π.Χ. ετών 59 στην εξορία
Ικτίνος 420 π.Χ. ετών στην εξορία
Σοφοκλής 406 π.Χ. ετών 90 στην εξορία από πείνα
Ευριπίδης 406 π.Χ. ετών 74 στην εξορία
Αλκιβιάδης 404 π.Χ. ετών 48 στην εξορία
Σωκράτης 399 π.Χ. ετών 71 ήπιε το κώνειο
Θουκυδίδης 396 π.Χ. ετών 64 στην εξορία
Αριστοφάνης 385 π.Χ. ετών 61 στην εξορία από πείνα
Πλάτων 347 π.Χ. ετών 80 στην εξορία
Ισοκράτης 338 π.Χ. ετών 99 στην εξορία
Δημοσθένης 322 π.Χ. ετών 62 ήπιε δηλητήριο