Ακίδα

Η επικοινωνιακά "άνιση" συμφωνία ευρωπαϊκού φόρουμ ΑμεΑ και εταιρειών δημόσιου τζόγου
Σάββατο, 16 Απρίλιος 2011 16:46

Πριν λίγες μέρες – την Τετάρτη 13 Απριλίου - η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημόσιων Οργανισμών Τυχερών Παιγνίων (EL) και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ ατόμων με αναπηρία (EDF) υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας για την - αντιγράφουμε από το σχετικό δελτίο τύπου του EDF - "ανάπτυξη και προώθηση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στην ευρωπαϊκή κοινωνία". Παρά το ακραία κυνικό των καιρών μας που επιτείνεται ακόμα περισσότερο από την επελαύνουσα οικονομική κρίση, η συσχέτιση των επιδιώξεων των “θεματοφυλάκων” του δημόσιου τζόγου με την ατζέντα διεκδικήσεων του ευρωπαϊκού αναπηρικού κινήματος προξενεί αν μη τι άλλο εντύπωση.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, είναι αυτονόητο, ότι οι οργανισμοί που ελέγχουν και προωθούν τον δημόσιο τζόγο , ενδιαφέρονται για το κοινωνικό προφίλ τους. Το συγκεκριμένο ενδιαφέρον είναι διαχρονικό και συνάμα πανευρωπαϊκό, αντανακλά μιά ενιαία στρατηγική άποψη για τη νομιμοποίηση (στα μυαλά) και την διαρκή επέκταση (στις τσέπες των πολιτών- “παικτών”) του δημόσιου τζόγου. Υπό την έννοια αυτή , οι επιλογές των “θεματοφυλάκων” του δημόσιου τζόγου προς αναβάθμιση του δημόσιου προφίλ τους, είναι άμεσα συνδεδεμένες με την παραπέρα ενίσχυση και επέκταση του προϊόντος τους. Καλύτερο κοινωνικό προφίλ, σημαίνει και μεγαλύτερη διείσδυση στην κοινωνία, σημαίνει και μεγαλύτερα κέρδη.

Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι εποχές είναι κυνικές. Με άλλα λόγια, ο δημόσιος τζόγος ζει και βασιλεύει, στην πράξη δεν αμφισβητείται από κανέναν. Υπάρχουν λοιπόν, είτε το θέλουμε είτε όχι και τα “υπόλοιπά” του, που μοιράζονται στο όνομα του φιλανθρωπικού του προφίλ (τζόγος ... φιλάνθρωπος). Αρα, ιδαίτερα σε εποχές κρίσης όπου οι λεγόμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες πιέζονται στο έπακρο, η προσπάθεια του EDF για δίκαια “υπέρ αδυνάτων” κριτήρια κατανομής των διαθέσιμων τζογο-χρημάτων εξ’ ορισμού εντάσσεται στην σφαίρα των ρεαλιστικών προσπαθειών.
Ομως : Ανάμεσα στην ανάγκη να εξασφαλιστούν τα μέγιστα για τους πολίτες με αναπηρία και την πλήρη υποταγή στις επικοινωνιακές ανάγκες των δημόσιων εταιρειών τζόγου, μεσολαβεί μιά μεγάλη απόσταση. Αλλιώς, η υποταγή στις επικοινωνιακές ανάγκες των τζογο – εταιρειών στο όνομα της καλύτερης συνεργασίας μαζί τους, ως στρατηγική του ευρωπαϊκού αναπηρικού κινήματος μοιάζει να είναι προβληματική. Για να μην γενικολογούμε όμως, πρέπει να εξηγήσουμε με ακρίβεια τι θεωρούμε υποταγή στις στρατηγικές ανάγκες των τζογο – εταιρειών.
Υποταγή λοιπόν θεωρούμε την δημόσια παραδοχή του EDF (περιλαμβάνεται σε δελτίο τύπου) ότι “τα μέλη του EL μοιράζονται ένα κοινό στόχο: χρησιμοποιούν τα τυχερά παίγνια για το κοινό όφελος”. Αν μη τι άλλο η παραπάνω παραδοχή θα “συναντήσει” πάρα πολλούς διαφωνούντες σε μιά σχετική δημόσια συζήτηση. Υποταγή επίσης θεωρούμε την πίστωση από πλευράς ευρωπαϊκού φόρουμ ΑμεΑ στο EL κοινών με το διεθνές αναπηρικό κίνημα στόχων. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο δελτίο τύπου του EDF “η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημόσιων Οργανισμών Τυχερών Παιγνίων (EL) και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (EDF) υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας για την ανάπτυξη και την προώθηση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία”. Σχόλιο δικό μας: Δεκτό και εύλογο ότι το EDF αποσκοπεί μέσω του μνημονίου συνεργασίας στην προώθηση της κοινωνικής ένταξης των ΑμεΑ, αναρωτιόμαστε όμως από που προκύπτει και πως μπορεί λογικά να αιτιολογηθεί ότι τον ίδιο σκοπό υπηρετεί και το εξ’ ορισμού κοπτόμενο αποκλειστικά και μόνο για το κοινωνικό προφίλ του δημόσιου τζόγου EL. Τα διαπιστευτήρια που – έστω αθέλητα, έστω στο όνομα της σύναψης συμφωνίας – του δίνονται από τον φορέα εκπροσώπησης των ευρωπαίων αναπήρων είναι καταχρηστικά.
Αντί επιλόγου : Πιό πάνω , αποτιμώντας την προσπάθεια του EDF για δίκαια “υπέρ αδυνάτων” κατανομή του τζογοχρήματος, την εντάξαμε στην σφαίρα των ρεαλιστικών προσπαθειών. Προς άρση παρεξηγήσεων λοιπόν, η κριτική μας δεν αφορά την προσπάθεια και τον δηλωμένο στόχο της αλλά τους όρους με τους οποίους γίνεται. Και αυτοί, αδιαμφισβήτητα, είναι όροι υποταγής στις επικοινωνιακές ανάγκες των “θεματοφυλάκων” του δημόσιου τζόγου οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με τα διαχρονικά ζητούμενα του ευρωπαϊκού αναπηρικού κινήματος για ισότιμη κοινωνική ένταξη των ανθρώπων με αναπηρία. Ισως – με ιδιαίτερη συστολή αλλά και αίσθημα ευθύνης η παρατήρηση – οι άνθρωποι του EDF θα πρέπει να το ξανασκεφτούνε...

Πηγή: http://www.truerespect.com.cy/index.php?option=com_content&view=article&id=306%3A-qq-&catid=36%3A2010-06-07-19-50-30&Itemid=61