Ακίδα

Κλωτσιές, μπουνιές, φάπες, καφέδες, νεράντζια, πέτρες, παπούτσια, φτυσίματα, βρισιές και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, πετάγονται κατά των πολιτικών από παντού και παντού.

Πολλοί φωνάζουν για αλητεία, άλλοι για προβοκάτσια και κομματική προπαγάνδα συγκεκριμένων κομμάτων, άλλοι κάνουν την πάπια και άλλοι τρέχουν να προστατεύσουν τους «αδικημένους» πολιτικούς, μπας και γλύψουν κανένα κοκαλάκι, όπως κάνει ο σκύλος όταν αγριεύει σε όποιον πλησιάζει το αφεντικό του.

Ένα πράγμα δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί, πολιτικοί και μη, ότι η χύτρα δεν έχει βαλβίδα διαφυγής και ότι κάποια στιγμή θα σκάσει. Όταν σκάσει όμως θα γίνει του Τσερνομπίλ και της Φουκουσίμα μαζί, γιατί οι χύτρες δεν έχουν πολλαπλές εκρήξεις σαν τους οργασμούς που μας προσφέρουν απλόχερα τα «μέτρα» τους αλλά μία και καλή, που θα τους κάνει να καταλάβουν ότι, πρέπει να σταματήσουν το μαγείρεμα και ν’ αλλάξουν τακτική.

Μη νομίζετε ότι οι σκοτεινές ή φωτεινές δυνάμεις –ότι νομίζει ο καθένας- που προκαλούν τις εκρήξεις στον μέχρι σήμερα κατασταλμένο και ήσυχο αραβικό χώρο δεν θα ανέβουν σιγά σιγά και στα βαλκάνια και δεν θα δώσουν την ευκαιρία σε καταπιεσμένους να εξεγερθούν.

Μη νομίζετε ότι κάποια στιγμή τα συμφέροντα αυτών που στηρίζουν τις απάνθρωπες πολιτικές της Ευρώπης δεν θα ταυτιστούν μελλοντικά με αυτά των λαών και φυσικά άλλα δικά τους, όπως έγινε και στην ανατολική Γερμανία ή την πρώην Σοβιετική Ένωση ή την Ρουμανία ή πόσες άλλες χώρες.

Όταν οι δυνάστες αντιλαμβάνονται ότι θα γίνει μία γενικότερη εξέγερση τότε έχουν μόνο δύο επιλογές, την καταστολή, αν είναι δυνατή, ή την αλλαγή τρόπου εκμετάλλευσης μέσα από παροχή ελευθεριών, δήθεν προνομίων, κλπ.

Έτσι, θα έρθει κάποια στιγμή που, όλα αυτά τα ιδιότυπα καθεστώτα της σημερινής διεφθαρμένης δημοκρατίας των υπουργών που τρώνε με χρυσά κουτάλια και κόβουν βόλτες με αναστολή, θα τελειώσουν με ωραίο ή άσχημο τρόπο και αυτό δεν είναι προσωπική επιθυμία ή ευχή αλλά αντανακλά ότι έχει δείξει η ιστορία μέσα από τους αιώνες.

Φυσικά, τώρα είμαστε ακόμα στο νηπιακό στάδιο της μαγικής παντόφλας και του ιπτάμενου φραπέ που βρίσκει δεν βρίσκει στόχο. Σε λίγο κανείς δεν ξέρει ποιο στάδιο θα επακολουθήσει.

Μέχρι στιγμής απολαμβάνουμε τις ψιλοφάπες και τα φτυσίματα εναντίον των πολιτικών που μας δουλεύουν τόσα χρόνια έχοντας στο μυαλό τους προσωπικές κόντρες εξουσίας και ματαιοδοξίες ζεστάματος κώλων στις καρέκλες. Οι μισοί δε από αυτούς μας λένε ότι θα μας σοδομίσουν και οι άλλοι μισοί μας λένε να μην φωνάζουμε και να μην πονάμε. Έχουμε γίνει τα γιουσουφάκια ραγιάδων που πήραν τη θέση τω πασάδων.

Γιατί, τι διαφορετικό έκαναν οι σουλτάνοι και οι πασάδες; Τίποτα, εκτός του ότι ήταν αλλόθρησκοι και αλλοεθνείς. Και τότε δεν φωνάζαμε μέχρι που αυτοί που είχαν συμφέροντα ταυτίστηκαν με τα δικά μας κι έσπρωξαν τη δημιουργία μιας νέας καθεστηκυίας τάξης, που απ’ ότι φαίνεται ήρθε ο καιρός να αλλάξει για να πάρει τη θέση της μία άλλη για τα επόμενα διακόσια χρόνια.

Τα σκέφτομαι αυτά καθημερινά και ειδικά τώρα που βλέπω τα κουτσουρεμένα δώρα και τις πενιχρές συντάξεις του κόσμου και αναρωτιέμαι, όλα αυτά καλά αλλά που στο διάολο θα κάνουν Πάσχα όλοι αυτοί και πόσο θα μας στοιχίσει η ασφάλεια τους για να μην τους δείρουμε;

Αν δεν το καταλάβατε μέχρι τώρα, τους πληρώνουμε ασφάλεια για να τους προστατεύουμε από εμάς…

Καλό Πάσχα στους νοήμονες, για τα «πρόβατα» έχω να πω ότι, μετά τη σούβλα δεν υπάρχει άλλη ζωή, ούτε ανάσταση…

 

Βασίλης Δημητριάδης