Ακίδα

Πριν μερικές μέρες χρειάστηκε να περάσω για 1000^η φορά από υγειονομική επιτροπή, τώρα όμως από το ΙΚΑ, στην Πειραιώς 181, για να πειστούν και πάλι κάποιοι «εκσυγχρονιστές» και «επανιδρυτές» του κράτους ότι είμαι παραπληγικός, λες και είναι κάτι το οποίο μετά από λίγο καιρό σου περνά, όπως ένα απλό κρύωμα.
Το ραντεβού φυσικά είχε κλειστεί ενάμιση μήνα πριν και απ’ ότι διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, την ίδια μέρα και ώρα με άλλα τουλάχιστον 200 άτομα.
Φυσικά γνωρίζοντας την ελληνική πραγματικότητα είχε προηγηθεί από πλευράς μου κατόπτευση του εξωτερικού χώρου για πιθανά εμπόδια.
Για να μην τα πολυλογώ ξεκινώ με μια προσωπική στρατιά 3 ανθρώπων μεταξύ αυτών και η δικηγόρος μου, ώστε να καταφέρω να φτάσω και να εξεταστώ από την επιτροπή «σοφών», για να διαπιστωθεί για άλλη μία φορά, μετά από 24 χρόνια καθίσματος στο αναπηρικό αμαξίδιο, ότι είμαι παραπληγικός.
Τα πράγματα δεν ήταν όμως τόσο απλά, όπως δεν είναι τίποτα απλό στην Ελλάδα, όσο αυτονόητο και να δείχνει. Εκτός του ότι αναγκάστηκα να παρκάρω 300 μέτρα μακριά, να βγω με το καρότσι στην Πειραιώς, φυσικά πάντα με συνοδεία, διότι το πεζοδρόμιο ήταν ανύπαρκτο και όπου υπήρχε κατηλλειμένο και χωρίς ράμπα, αντιμετώπισα και την δυσπιστία της επιτροπής, που με κοίταγε σαν απατεώνα…
Με λίγα λόγια δεν πείθονταν, παρά τα επίσημα έγγραφα από δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία και επιτροπές της νομαρχίας, όπως και την φυσική μου παρουσία ότι είμαι παραπληγικός, με αποτέλεσμα να εμπλακώ σε μία λεκτική και άνευ λόγου αντιπαράθεση και ημίγυμνη εξέταση, που κατέληξε όπως αντιλαμβάνεστε για 1001^η φορά στο ίδιο αποτέλεσμα. Ποιο; Ότι η Παναγία της Τήνου αλλά και η επιστήμη δεν έχουν κάνει το θαύμα τους και ότι, όσα βλέπαμε στις ταινίες του Ξανθόπουλου είναι όντως σενάρια που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Για όνομα του Χριστού και της Παναγίας, είναι δυνατόν να υπάρχει αυτό το χάλι, ο ψυχικός βιασμός και εξευτελισμός ενός ανθρώπου, φέρνοντας του συνέχεια στο μυαλό το ατύχημα ή την ασθένεια του και μάλιστα σε τριτοκοσμικές συνθήκες και πρόσβαση; Το ίδιο συμβαίνει βέβαια σε όλα τα ταμεία, όπως το ΤΑΥΤΕΚΩ που έχω προσωπική εικόνα, τις νομαρχίες, κλπ.
Που είναι οι «εκσυγχρονιστές» του ΠΑΣΟΚ και οι «επανιδρυτές» της ΝΔ, να τους πάρω μια μέρα μαζί μου, να τους καθίσω σ’ ένα καρότσι και να τους σέρνω τυραννώντας τους, όπως μας κάνουν τόσα χρόνια αυτοί που τους πληρώνουμε για να μας διευκολύνουν τη ζωή;
Όπως πάντα, οι διοικητές των ταμείων και οι υπουργοί εργασίας και υγείας θα δηλώσουν άγνοια… Εδώ «δεν ήξεραν» το χρέος, αυτά θα ξέρουν;
Στην Ελλάδα έτσι είμαστε όμως, από το ένα παραμύθι στο άλλο. Από τις χίλιες και μία νύχτες, στον Αλή Μπαμπά και τους σαράντα κλέφτες…

Βασίλης Δημητριάδης