Ακίδα

“Θεέ μου, απόψε σου ζητώ κάτι που το θέλω πάρα πολύ.
Θέλω να με κάνεις τηλεόραση.
Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου.
Να έχω το δικό μου χώρο .
Να έχω την οικογένεια μου γύρω από εμένα.
Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλώ.
Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις.
Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί.
Όταν είμαι τηλεόραση, θα ‘χω τη παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.
Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη,
αντί να με αγνοεί...
Θέλω τ' αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνά ώρες μαζί μου.
Θέλω να νιώθω ότι η οικογένεια μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε πότε, μόνο και μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.
Και τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου δε ζητώ πολλά.. Θέλω μόνο να γίνω σα μια τηλεόραση!!".

----------------------------------------------------------

Την δασκάλα που την διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει. Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε "Τι συμβαίνει;"

Αυτή απάντησε. "Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου."

Ο σύζυγος είπε:. "Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί! Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε: "Αυτή η έκθεση είναι του γιού μας!.."

Αναδημοσίευση από email