Ακίδα

Του Χρύση Μιχαηλίδη

«…η κοινωνική οικονομία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή οικονομία, συνδυάζοντας την κερδοφορία με την αλληλεγγύη, δημιουργώντας ποιοτικές θέσεις εργασίας, ενισχύοντας την κοινωνική, οικονομική και περιφερειακή συνοχή, δημιουργώντας κοινωνικό κεφάλαιο, παράγοντας την ενεργό συμμετοχή των πολιτών, την αλληλεγγύη και έναν τύπο οικονομίας με δημοκρατικές αρχές που δίνει προτεραιότητα στον άνθρωπο, υποστηρίζοντας συγχρόνως την αειφόρο ανάπτυξη και την κοινωνική, περιβαλλοντική και τεχνολογική καινοτομία». “Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 19^ης Φεβρουαρίου”
Η όλη ιδέα δεν αποτελεί κάτι καινούργιο αλλά αποτελεί το 10% των Ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, απασχολεί περίπου 11 εκατ. εργαζομένους και αποτελεί το 5.9% της συνολικής απασχόλησης. Απλά στη Κύπρο η ιδέα αυτή δυσκολεύεται να βρει έδαφος διότι βρίσκει αντίσταση στο κρατικό συγκεντρωτισμό και στη αδυναμία των κυπρίων να επενδύουν «εργασία» και όχι κεφάλαιο με μόνο στόχο την «μεγιστοποίηση των κερδών τους».
Η έννοια της «Κοινωνικής Οικονομίας» αναφέρεται στο σύνολο οικονομικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων οι οποίες αναλαμβάνονται από νομικά πρόσωπα όπως Κοινωνικές Επιχειρήσεις, Συνεταιρισμούς, Μη Κερδοσκοπικούς Οργανισμούς, Ιδρύματα και άλλα, με στόχο τη διασφάλιση του συλλογικού συμφέροντος των μελών τους και γενικότερα του κοινωνικού συμφέροντος.
Όλα τα πιο πάνω αποκτούν πραγματικό περιεχόμενο σε σχέση με τα πιο κάτω:
· Την υφιστάμενη οικονομική κρίση και τις συνέπειες της όπως την ανεργία, την ανυπαρξία επενδύσεων, και το κρατικό οικονομικό περιορισμό στη κοινωνική πολιτική.
· Την αδυναμία του Κράτους με τις υφιστάμενες υπηρεσίες του να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και οικονομικά τις πολλές και εξειδικευμένες πλέον απαιτήσεις των δικαιούχων και να κατοχυρώσει τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ τους.
· Τη υφιστάμενη καλή διάθεση πολλών κυπριακών ΜΚΟ που έχουν τις γνώσεις και την υποδομή να εμπλακούν ενεργά στη εξυπηρέτηση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, ΧΩΡΙΣ ΚΕΡΔΟΣ.
· Με την ήδη υπάρχουσα κρατική πολιτική των ΧΟΡΗΓΙΩΝ η οποία θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να προωθεί αποκεντρωτικές διαδικασίες, δημοκρατικές μορφές διοίκησης, και τον ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ, ως αναπόσπαστο μέρος κάθε επαγγελματικής και ψηλού επιπέδου κοινωνικής υπηρεσίας.