Ακίδα

Ο άνθρωπος πάντα φοβόταν την κυριαρχία ενός άλλου είδους πάνω στο δικό του. Αφού απέκλεισε αυτό τον κίνδυνο με την εξάλειψη των περισσοτέρων σαρκοφάγων και υποδούλωση των άλλων όντων και εξασφάλισε ότι είναι στην πιο υψηλή θέση της τροφικής και κυριαρχικής αλυσίδας, τότε άρχισε να φοβάται ένα άλλο είδος, που πιθανόν να δημιουργούσε ο ίδιος για να τον υπηρετεί.

Έτσι, με την είσοδο στη ζωή του των νέων τεχνολογιών και την εξέλιξη της επιστήμης δημιουργήθηκε ο τρόμος της επικυριαρχίας των ανθρωποειδών ρομπότ και μεταλλαγμένων που θα δημιουργούσε ο ίδιος για να τον εξυπηρετούν. Φτιάχτηκαν ταινίες, σενάρια, βιβλία και άλλα πολλά άλλα ώστε να τροφοδοτούν την ανασφάλεια του αλλά και να καταδεικνύουν τη νίκη του επί των τεχνητών πλασμάτων που θα τον υπέτασσαν στη βούληση τους και θα τον καθιστούσαν ανδρείκελο των δημιουργημάτων της ίδιας του της νοημοσύνης, η οποία θα ήταν υποδεέστερη εκείνων, όπως και των «σωματικών» δυνατοτήτων τους. Το ίδιο συνέβαινε και με τον κίνδυνο που μας επεφύλασσε το διάστημα με την εισβολή των εξωγήινων με την εξελιγμένη τεχνολογία τους και την ανυπέρβλητη νοημοσύνη τους, που θα εξάλειφαν το ανθρωπινό είδος ή θα το σκλάβωναν με δύο ακτινοβολισμούς λέιζερ ή την τηλεπαθητική και φαντασιακή εγκεφαλική τους ικανότητα.

Με λίγα λόγια, αφού πρώτα εξαλείψαμε τον σωματικό κίνδυνο, στραφήκαμε κατά του νοητικού και πέσαμε με τα μούτρα στην αντιμετώπιση του. Δεν υπολογίσαμε ποτέ έναν άλλον παράγοντα που όλα αυτά τα χρόνια δούλευε ύπουλα σαν ανίατη ασθένεια στα σωθικά του ανθρώπινου είδους κατατρώγοντας το και χωρίς φανερά συμπτώματα. Αυτόν της ανίκητης βλακείας, η οποία δούλευε ύπουλα και απερίσπαστη από όλα όσα απασχολούσαν τον υπόλοιπο κόσμο. Η βλακεία θριάμβευσε με τον ήσυχο και ταπεινό τρόπο λειτουργίας της γιατί κανείς δεν της έδινε σημασία θεωρώντας την υποδεέστερη και άκακη. Έφτασε όμως η ώρα που τα βλακοειδή με τη βοήθεια των γονέων τους που τα ανέθρεψαν, τα σπούδασαν και τα χρηματοδότησαν, κυριάρχησαν στη γη και η νόσος έδειξε τα συμπτώματα της καταβάλλοντας τον μεγάλο ευφυή ασθενή. Με μικρά και χαζά βήματα τα βλακοειδή κατάφεραν να πιάσουν θέσεις κλειδιά, με το πρόσχημα του άκακου και κατευθυνόμενου υποκειμένου και κατόπιν θέσεις εξουσίας. Αυτοί που μπορεί να θεωρούσαμε βλάκες στη μικρή μας ηλικία τώρα πια μας διαφεντεύουν χάρη στους νόμους που οι «έξυπνοι» άνθρωποι δημιούργησαν και αυτή τη στιγμή νομοθετούν και επιλέγουν ακόμα πιο βλάκες για τις κατώτερες από αυτούς θέσεις γιατί τους θεωρούν άκακους και με τη σειρά τους αυτοί θα αναλάβουν και θα επιλέξουν ακόμα πιο βλάκες κ.ο.κ. μέχρι να φτάσουμε να ζήσουμε το ανώτατο είδος βλακοειδούς αυτοκράτορα, ο οποίος ίσως ανατραπεί από κάποιον έξυπνο στο μέλλον, για να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος βλακείας.

Το σημαντικό είναι ότι αυτή την εποχή ζούμε διεθνώς στο αποκορύφωμα της βλακοειδούς εξουσίας που επαναπαύεται στις δάφνες της και ζει στη σκοτεινή πλευρά των ονείρων αλλά και της πραγματικότητας μας. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να έχουμε πρωθυπουργούς, προέδρους καθηγητές πανεπιστημίων και όσους ασκούν εξουσία, που ασχολούνται μόνο με τα γεννητικά τους όργανα, την καλοπέραση τους, την, ο θεός να την κάνει, «υστεροφημία» τους και την ανοχή μιας γλωσσικής και λεκτικής παραφροσύνης που μολύνει τον εγκέφαλο ακόμα και των πιο νοημόνων υποκειμένων, προδιαγράφοντας το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ευτυχώς, μέχρι στιγμής η μόλυνση δεν με έχει καταλάβει αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Γι’ αυτό σας γράφω αυτά, όσο μπορώ ακόμα. Θεωρήστε τα ως τις τελευταίες σημειώσεις στο ημερολόγιο ενός καπετάνιου που χτύπησε το πλήρωμα του μια ανίατη και άγνωστη ασθένεια ή ενός διοικητή αστρόπλοιου που το κατέλαβε μια εξωγήινη μολυσματική εγκεφαλοφάγα απειλή, όπως βλέπετε στις ταινίες.

Τέλος καταγραφής και μετάδοσης, 30 Μαρτίου 2011…

Βασίλης Δημητριάδης