Ακίδα

Για άλλη μια χρονιά καμία υποδομή δεν έχει γίνει στα σχολεία ανεξαρτήτως βαθμίδος εκπαίδευσης για την υποδοχή των μαθητών με κινητικές αναπηρίες. Η
ίδια απουσία υποδομής (ράμπες, προσβάσιμες τουαλέτες κ.λ.π.) είναι φυσικά
και στα φροντιστήρια, τα οποία δυστυχώς στην Ελλάδα αποτελούν μέρος του
εκπαιδευτικού συστήματος. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης είναι
αναπόφευκτα ο διπλός και τριπλός αποκλεισμός των μαθητών και σπουδαστών με
κινητική αναπηρία από την εκπαιδευτική διαδικασία. Η κατάληξη φυσικά είναι η
ανυπαρξία κοινωνικής συνύπαρξης - ενσωμάτωσης και η άγνοια, να έρχεται να
κάνει τους λοιπούς μαθητές, αυριανούς ανυποψίαστους και μη ευαισθητοποιημένους πολίτες. Επακόλουθο επίσης είναι η αδυναμία των κινητικά
αναπήρων τόσο στην ίδια την αυτοανάπτυξή τους ώστε να μπορέσουν να έχουν θεμέλια προσωπικότητας για να ανταπεξέλθουν σε μια κοινωνία που μόνο φιλική
δεν θα είναι απέναντί τους και βέβαια η μειωμένη παραγωγική ανταγωνιστικότητά τους στην αγορά εργασίας. Η έλλειψη επαρκούς και σωστής
εκπαίδευσης και όχι η αναπηρία τους είναι υπεύθυνη για όλα τα ανωτέρω. Είναι βαθιά ριζωμένη η στερεοτυπική εικόνα του ανάπηρου ως ανίκανου και ανήμπορου,
μόνο η εκπαίδευσή μας και η διεκδίκηση εργασίας σύμφωνα με τις σπουδές μας
ανέτρεψε όλο αυτό το ρατσιστικό εποικοδόμημα. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση των
κινητικά αναπήρων πρέπει να αποτελεί την πρώτη πρωτεραιότητα για τα
συνδικαλιστικά μας όργανα. Δυστυχώς όμως κάνεις δεν δείχνει το απαραίτητο
ενδιαφέρον για την στρατηγική δρομολόγηση μιας οριστικής λύσης για ένα
ζήτημα επιβίωσης για τους καιρούς που ζούμε. Αντιθέτως οι περισσότεροι ασχολούνται, με πολύ πρόσκαιρα και πολύ ανούσια ζητήματα που αφορούν ένα επίπλαστο και φτηνό ευ ζην για ορισμένους και όχι το ζην για όλους!
Κύριοι ιδού το πρόβλημα, και παρακαλούμε να δούμε και τη δική σας θέση και πάνω από όλα τις πράξεις σας.