Ακίδα

Ορμόμενος από τα κείμενα του φίλου
Γεράσιμου Πόλη και την όψιμη
καταγγελία της ΕΟΚΑ για την παραλία
του ΚΑΑΠ-Βούλας θα ήθελα να επισημάνω
ορισμένα ζητήματα πάνω στο θέμα της
διοίκησης των υπηρεσιών υγείας και
πρόνοιας ή κοινωνικής αλληλεγγύης,
όπως συνηθίζεται να λέγεται τα
τελευταία χρόνια.

Κατ´ αρχάς η διοίκηση υπηρεσιών υγείας
και πρόνοιας είναι μια ολόκληρη
επιστήμη η οποία διδάσκεται σε
μεταπτυχιακό επίπεδο στην Ελλάδα και
το εξωτερικό. Είναι η διοίκηση (management)
με μια απόλυτη εξειδίκευση στο χώρο
της υγείας και της πρόνοιας.

Δυστυχώς αν και στη χώρα μας υπάρχουν
δεκάδες αναξιοποίητοι απόφοιτοι αυτών
των μεταπτυχιακών τμημάτων και ειδικά
της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας
(ΕΣΔΥ), η οποία και εποπτεύεται άμεσα
από το Υπουργείο υγείας, και παρόλο που
η νομοθεσία προβλέπει συγκεκριμένα
προσόντα, το Υπουργείο προτιμά κυρίως
την τοποθέτηση, ειδικά στον τομέα της
πρόνοιας, συνταξιούχων και μη
επιστημονικά καταρτισμένων, κομματικά
προσκείμενων άτομων.

Φυσικά κανείς δεν αμφισβητεί ότι αυτό
γινόταν και στο παρελθόν.
Είναι η πρώτη φορά όμως που τόσοι
πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να μάθουν
στην πράξη χωρίς καμία θεωρητική
κατάρτιση και μάλιστα αμοιβόμενοι ως
μάνατζερ!

Ειδικά ο τομέας της πρόνοιας σφύζει
από τέτοια περιστατικά, τα οποία μας
κάνουν να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει.

Άνθρωποι με ειδικότητες άσχετες με το
μάνατζμεντ ή συνταξιούχοι χωρίς ιδέα
του τι σημαίνει ηγεσία, διοίκηση
ολικής ποιότητας, feedback, διασφάλιση
ποιότητας, ικανοποίηση ασθενή,
προσωποκεντρικός προσανατολισμός,
οικονομοτεχνική μελέτη, καλούνται εδώ
και χρόνια να «υπηρετήσουν» ως
«διοικητές» σε νευραλγικά πόστα της
πρόνοιας, χωρίς βέβαια επιτυχία και με
αποτέλεσμα οι δομές αυτές εκτός των
απαράδεκτων συνθηκών και παροχής
υπηρεσιών να καρκινοβατούν.

Χωρίς να αναφέρομαι σε συγκεκριμένα
πρόσωπα και καταστάσεις, όχι λόγω
ατολμίας αλλά λόγω πληθώρας, θα πω ότι,
η πολιτική του υπουργείου υγείας σε
αυτό τον τομέα έχει αποτύχει οικτρά.

Όχι μόνο ο χρήστης της όποιας
υπηρεσίας δεν λαμβάνεται υπόψη αλλά τα
επιχειρησιακά σχέδια, άλλως business plans,
είναι όνειρα θερινής νυκτός.

Έτσι για άλλη μια φορά τα άτομα με
αναπηρία έχουν αφεθεί στη μοίρα τους
και στα χέρια του κάθε επίδοξου
«μάνατζερ».

Φυσικά και υπάρχουν κάποιοι με τα
απαραίτητα προσόντα, οι οποίοι είτε
χάνονται στο πλήθος, είτε αγανακτούν
από τις ατέρμονες προσπάθειες τους να
προσφέρουν, βελτιώνοντας την παροχή
υπηρεσιών.

Όσο αυτή η κατάσταση συνεχίζεται,
περιστατικά όπως αυτά που αναφέρονται
κατά καιρούς στις εφημερίδες, τα
κανάλια ή το Ίντερνετ, θα τείνουν να
γίνουν καθημερινό φαινόμενο.

Δυστυχώς το φάντασμα της πρώην
βασίλισσας Φρειδερίκης και του
φιλάνθρωπου αντί του κοινωνικού
κράτους μας στοιχιώνει ακόμα.

Με εκτίμηση

Βασίλης Δημητριάδης


Μέλος και τ. Πρόεδρος του ΔΣ της ΕΟΚΑ
M.Sc. Διοίκησης υπηρεσιών υγείας ΕΣΔΥ
Ιδρυτικό μέλος και τ. Αντιπρόεδρος της
Επιστημονικής Εταιρείας Αποφοίτων της
ΕΣΔΥ
Εκτιμητής του EQUASS σε συστήματα
διασφάλισης ποιότητας στις υπηρεσίες
πρόνοιας.