Ακίδα

«Οι εκλογές μας έφτασαν, εμπρός βήμα ταχύ, να τις προϋπαντήσουμε παιδιά την Κυριακή».

Αυτό θα μπορούσε να είναι το νέο στιχάκι, αντίστοιχο του Μαΐου που μαθαίναμε στο δημοτικό. Μόνο που τώρα οι εκλογές θα γίνουν Νοέμβριο μέσα στην παγωνιά και τη μαυρίλα του χειμώνα. Όχι τόσο γιατί οι χειμώνες της Ελλάδας είναι μαύροι και παγεροί -όσο και αν θέλουμε να γίνουμε Δανία- αλλά γιατί μαυρίλα και καταχνιά έχει πλακώσει στο θυμικό των υποψηφίων δημάρχων χριστών ή άχριστων.

Άλλοι περιμένουν το περιβόητο «χρίσμα» και την στήριξη των κομμάτων τους, ακούγοντας τον «αυθόρμητο λαό» να φωνάζει «άξιος – άξιος» και άλλοι πρώην κομματικοί και νυν «ανεξάρτητοι» παλεύουν για την νομή της τοπικής εξουσίας, ασχέτως αν θα ήθελαν ένα χρίσμα και οι ίδιοι.

Έτσι εν μέσω καλοκαιριού ξεκινούν τους αλτρουιστικούς τους αγώνες –βλέπεις κανένας δήμαρχος δεν το κάνει για την εξουσία, τα λεφτά, τη δόξα ή κάτι άλλο- πιθανόν ακόμα και κατεβαίνοντας στις παραλίες και μοιράζοντας αντηλιακά στους λουόμενους. Μην σας φανεί παράξενο αν δείτε υποψήφιο να προθυμοποιείται να σας βάλει κρεμούλα στην πλάτη για να μην καείτε από τον ήλιο. Πιθανόν να θέλει να σας κρατήσει σε καλή κατάσταση για να σας κάψει αυτός μετά. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…

Για να συνεχίσουμε σύμφωνα με το «αγωνιστικό» πνεύμα των εκλογών και να μην χάνουμε τον ειρμό της σκέψης μας, ας συγκεντρωθούμε στον «αλτρουισμό» των υποψηφίων οι οποίοι «βάζουν μπροστά τα στήθη» για να μας «σώσουν» ακόμα και από τους συναγελάζοντες της κομματικής φατρίας τους. Όλοι ζητούν «ψήφο εμπιστοσύνης» για να τελειώσουν το έργο τους που δεν τελειώνει ποτέ, για να στηριχτεί το κόμμα τους δείχνοντας ποιος είναι ο μάγκας και ο δυνατός σε αυτή τη χώρα και για να καταγγείλουν τους άλλους που δεν είναι αυτοί…

Καραμούζες, φυλλάδια, ομιλίες, τσιμπούσια παντός είδους, από ταβέρνες μέχρι μπαράκια, είναι μέσα στο πρόγραμμα τους. Αυτό που δεν είναι όμως, είναι το δικό μας καλό. Γιατί δεν διανοούμαι πως είναι δυνατόν, από τους περισσότερους δήμους να έχουν περάσει δήμαρχοι όλων των αποχρώσεων και ακόμα να ζούμε μέσα στο βόθρο.

Φυσικά θα πούνε κάποιοι «μα τι λες; Δεν έχεις δει τι έχει κάνει ο τάδε δήμαρχος εκεί;». Βεβαίως, θα απαντήσω αλλά τι έχει κάνει ο τάδε και που; Έχετε υπόψη σας ότι σήμερα το 2010 υπάρχουν αστικές περιοχές της Ελλάδας που δεν είναι συνδεδεμένες με την αποχέτευση; Άρα για τι δημάρχους μιλάμε και ποια έργα;

Ένα άλλο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί και πως ένας δήμαρχος ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την εκλογή του; Από πού περιμένει ότι θα τα πάρει πίσω και ποιος τον χρηματοδοτεί; Όλοι σχεδόν κλαίνε ότι είναι φτωχοί και μετά βίας ζουν… Πόθεν έσχες κύριε δήμαρχε και πόθεν απόσβεσες;

Οι υποψήφιοι δήμαρχοι με το σχέδιο Καλλικράτης είναι πράγματι σε απόγνωση. Ξαφνικά τους προέκυψαν άγνωστα «κουκιά» που κουμαντάρονται πιθανόν μόνο κομματικά. Τους προέκυψε ο άγνωστος Χ και υπέρβαση του προϋπολογισμού τους μέσα στο καλοκαίρι, γιατί άλλο να τραπεζώνεις 100 και άλλο 500. Χώρια που πρέπει να ψάξουν στον «άγιο Παντελεήμονα», ώστε να βρουν υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους για τους συνδυασμούς τους.

Ένα αλτρουιστικό δράμα η όλη υπόθεση.

Άκρατος σουρεαλισμός που θα τον ζήλευε κι ο Πικάσο.

Ίσως θα έπρεπε να βρουν και αυτοί τη θέση τους σ’ ένα μουσείο…

Άλλωστε οι προτάσεις, οι τακτικές και οι ομιλίες ορισμένων εκεί ανήκουν…

Βασίλης Δημητριάδης