Ακίδα

Αξιότιμε αυριανέ Πρωθυπουργέ, 

Σας απευθύνουμε αυτή την ανοικτή επιστολή όχι τόσο λόγω της πολιτικής κατάστασης των τελευταίων ετών, όσο για να δηλώσουμε την ανησυχία, τον προβληματισμό αλλά και την επιμονή και αγωνιστικότητα μας σε όλα όσα πιστεύουμε και υπερασπίζουμε με μια συγκεκριμένη στάση ζωής.

Προερχόμαστε από το χώρο της κινητικής αναπηρίας και είμαστε σχεδόν στο σύνολό μας, αποκλειστικά χειριστές αναπηρικής τροχοκαρέκλας.

Δυστυχώς οι κινητικά ανάπηροι  στη χώρα μας αλλά και γενικότερα οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους, παρόλη την εκπροσώπησή τους σε συλλογικά όργανα είτε θεσμικού χαρακτήρα είτε πολιτικής διάστασης, βιώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την προσβολή, το ρατσισμό και την περιθωριοποίηση.

Μέρος αυτού του αποκλεισμού είναι και ο εφησυχασμός και το άλλοθι που προβάλλει η ελληνική κοινωνία αλλά και οι κρατικοί θεσμοί και οι πολιτικοί, ότι μέσω της ύπαρξης «εκπροσώπων» ορισμένων εκ των αναπήρων και των αναπηρικών οργανώσεων τους, εξαντλούνται  οι υποχρεώσεις τόσο του κράτους όσο και της κοινωνίας της ίδιας. Τίποτα πιο ψευδές από την αμείλικτη πραγματικότητα μιας πρωτεύουσας και κυρίως μίας χώρας που δεν αξιοποίησε την κληρονομιά στο θέμα της προσβασιμότητας του δομημένου περιβάλλοντος από την Ολυμπιάδα και Παραολυμπιάδα του 2004.

Οι απίστευτες ελλείψεις του τομέα της αποκατάστασης, η ίδια η κοινωνία που στην καλλίτερη των περιπτώσεων κοιτά με αμηχανία τον ανάπηρο πολίτη είναι απλώς ενδεικτικά θέματα που περιγράφουν τη ζωή των αναπήρων στην Ελλάδα, οι οποίοι παίζουν, σε μία κακότεχνη ταινία, τους επιβάτες ενός λεωφορείου που βλέπουν τη ζωή και τις εξελίξεις από τα παράθυρα του οχήματος, που ποτέ δεν κάνει στάση γι' αυτούς.

Μιλώντας και γράφοντας και εν ονόματι αυτών που δεν μπορούν να μιλούν επώνυμα διότι απλά εκβιάζονται και τρομοκρατούνται είτε περιμένοντας στον αιώνιο προθάλαμο της ανεργίας, είτε στο θάλαμο κάποιου ιδρύματος, είτε από κάποιες οργανώσεις  που προσπαθούν να τους χειραγωγήσουν, προσπαθούμε κυρίως μέσω του  διαδικτύου να καυτηριάζουμε και να τους πληροφορούμε για όλα αυτά που μας τυραννούν και μας δυναστεύουν.

Αν και οι αποφάσεις των πολιτικών δεν αλλάζουν με μιας τα αρνητικά μιας κοινωνίας, έχουν όμως πολύ σημαντική επίδραση. Τα ζητήματα της αναπηρίας όπως και πολλά άλλα κρίσιμα ζητήματα στην ελληνική πραγματικότητα, απαιτούν αλλαγή στάσης και οριστική ρήξη με κατεστημένα και άτομα που έχουν αναλάβει σχεδόν στο διηνεκές και δικτατορικά να είναι επαγγελματίες «εκπρόσωποι» μας.

Αυτοί οι επίδοξοι «βασιλείς» και οι αυλικοί τους που  «τα βρίσκουν» με όλες τις κυβερνήσεις ετοιμάζονται να ξεθάψουν παλιές κομματικές ταυτότητες για να προσεγγίσουν εκ νέου τη νέα κυβέρνηση.

Εάν η μελλοντική κυβέρνησή σας, θέλει να δείξει ένα νέο πρόσωπο που δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό του παρελθόντος και την παρούσα διακυβέρνηση οφείλει να δράσει ακριβοδίκαια, ξεκάθαρα και τίμια και να μην δεχτεί ή συνεχίσει να έχει στους κόλπους του ανθρώπους που υποβαθμίζουν και την ποιότητα της ελληνικής κοινωνίας δρώντας ως «πατερούληδες» της πιο περιθωριοποιημένης κοινωνικής ομάδας, αυτής των αναπήρων.
Εκατομμύρια κρατικά ευρώ δίνονται χωρίς να πιάνουν τόπο, χωρίς να παράγεται κανένα έργο και με μόνο σκοπό την εικονική ηρεμία και «ειρήνη».
Το μέγιστο ποσοστό όμως των ατόμων με αναπηρία που υποφέρουν είναι εκτός οργανώσεων και είναι αυτό που δρα και αντιδρά, μαζί με τις οικογένειες τους, σιωπηλά.
Όλα αυτά τα χρόνια έχει δημιουργηθεί μια αρρωστημένη και πλαστή εικόνα με ψευτοαναπήρους οι οποίοι πολλές φορές υποστηρίζονται και από συγκεκριμένα άτομα με αναπηρία για πελατειακούς και ψηφοθηρικούς λόγους.
Αυτό όμως μας υποβαθμίζει όλους δημιουργώντας μια σύγχυση στην πολιτεία και την ελληνική κοινωνία με αποτέλεσμα τα άτομα με αναπηρία να μην έχουν τα δικαιώματα και τις διευκολύνσεις που θα έπρεπε να έχουν ώστε να είναι ενεργά μέλη της.

Παράλληλα με την απομάκρυνση όλων αυτών των παρασιτικών στοιχείων η πολιτεία οφείλει και επιβάλλεται να θέσει το ζήτημα της πλήρους ενσωμάτωσης των αναπήρων στην ελληνική κοινωνία σαν ζήτημα προτεραιότητας και όχι απλά να ασχολείται επετειακά. Οι κρίσιμες αυτές κοινωνικά καταστάσεις απεικονίζονται ΚΑΙ οικονομικά, με τα άτομα με αναπηρία να είναι από τις πιο φτωχές ομάδες του ελληνικού πληθυσμού και με τη διαιώνιση του αισχρού ψέματος ότι η πρόνοια και η αλληλεγγύη απλά «στοιχίζουν».

Η κρισιμότητα των περιστάσεων επιβάλλει αυριανέ πρωθυπουργέ, την επιλογή πολιτικών και ανθρώπων που θα κινηθούν σε πλαίσια πλήρους αξιοκρατίας, τιμιότητας και αφοσίωσης. Να είστε βέβαιος ότι όσο πληγωμένος και αν είναι ο κόσμος της αναπηρίας, θα υποστηρίξει και θα στηρίξει και αυτές τις πολιτικές και τέτοιες προσωπικότητες.
Η ισχύς και η ευαισθησία μιας κοινωνίας καθορίζεται από την αντοχή και την ποιότητα διαβίωσης του πιο αδύναμου κρίκου της κοινωνικής αλυσίδας. 
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε νέα επανίδρυση πλέον ή να δώσουμε νέα περίοδο χάριτος.
Την ώρα που γράφουμε αυτή την επιστολή υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν από κακή ή μη ιατρική περίθαλψη και αργοπεθαίνουν γεμάτοι πληγές στα κρεβάτια τους, όσοι από αυτούς έχουν. Πολλοί δε έχοντας αυτές τις πληγές σε όλο τους το κορμί και καθισμένοι πάνω σε ένα αναπηρικό κάθισμα προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται γι' αυτούς.

Ίσως όλα αυτά να ακούγονται σκληρά αλλά δυστυχώς αυτή και χειρότερη είναι η πραγματικότητα και έχουμε σκοπό να σας τη μεταφέρουμε χωρίς ωραιοποιήσεις και εξωραϊσμούς.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε η επιστολή μας να βρει ευήκοα ώτα.

Όπως και να έχει εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ ενημερώνοντας την ελληνική κοινωνία για τα τεκταινόμενα, την εκάστοτε κυβέρνηση και αυτούς που επικαλούνται ότι μας εκπροσωπούν.