Ακίδα

«Η εξυπηρέτηση των ατόμων με αναπηρία είναι εκ των ουκ άνευ γιατί άτομα με αναπηρία είμαστε όλοι εν δυνάμει και δυστυχώς με το νέο κτήριο του Κ.Α.Π.Η. επαληθευτήκαμε», υποστηρίζει ο κ. Πόλης. Στο ολοκαίνουργιο κτίριο του Κ.Α.Π.Η. Νέας Κηφισιάς που εγκαινιάστηκε την Κυριακή δεν έχει κατασκευαστεί ράμπα για τα άτομα με κινητικά προβλήματα, όπως προβλέπεται σύμφωνα με τη νομοθεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ). Αυτό που «προβλέπεται» είναι τα ΑμεΑ να μπαίνουν στο κτίριο από τη ράμπα του γκαράζ. ««Εάν υπήρχε ταμπέλα σε κτήριο που να λέει 'είσοδος για Πακιστανούς, Εβραίους, χοντρούς και κοντούς' θα γινόταν χαμός. Γιατί εμείς να πρέπει να μπαίνουμε από την είσοδο γκαράζ;», αναρωτιέται ο κ. Πόλης.

Στα εγκαίνια του Κ.Α.Π.Η. συναντήσαμε τον κ. Νεκτάριο Μαυρικάκη που επίσης κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Ο κ. Μαυρικάκης θεωρεί απαράδεκτο «ένα κτίριο καινούργιο και μάλιστα Κ.Α.Π.Η. να μην έχει πρόσβαση για τα ΑμεΑ και να αναγκάζεσαι να μπαίνεις από το γκαράζ». Αυτό που τον θυμώνει είναι ότι στο δήμο δεν υπάρχουν θέσεις για αναπηρικά αυτοκίνητα, ακόμα και σε κτήρια ή στον σταθμό του ηλεκτρικού, ενώ αισθάνεται ότι δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος τα τελευταία χρόνια στο θέμα της προσβασιμότητας των ΑμεΑ στην Κηφισιά.

Σύμφωνα με όσα είπε το ΥΠΕΧΩΔΕ στον «Τύπο της Κηφισιάς», ο νόμος υπαγορεύει ότι τα κτίρια που χρησιμοποιούνται από το κοινό θα πρέπει να είναι προσβάσιμα από εμποδιζόμενα άτομα και ειδικότερα από χρήστες αμαξιδίων και θα πρέπει να διαθέτουν ράμπα κλίσης 5%, ενώ ο ανελκυστήρας σκάλας που ακούστηκε ότι πρόκειται να προστεθεί δεν καλύπτει νομικά τον σχεδιασμό του κτιρίου .

Και φυσικά δεν είναι μόνο το Κ.Α.Π.Η. που δυσκολεύει τη ζωή των ατόμων με αναπηρία. «Δυστυχώς στην Ελλάδα συζητάμε πάντα για τα αυτονόητα. Το μεγάλο πρόβλημα της Κηφισιάς είναι ότι έχει χώρο -και γι' αυτό πολλοί ανάπηροι μετακομίζουν στην Κηφισιά- αλλά δεν έχει πεζοδρόμια. Καμία διαδρομή δεν είναι εγγυημένη για μένα», τονίζει ο κ. Πόλης. «Είναι προβληματικά τα πεζοδρόμια της Κηφισιάς. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κόψουμε δέντρα για να τον κάνουμε καλύτερο, απλά πρέπει να τολμήσουμε να κάνουμε διευθετήσεις όπως έγινε με τους ποδηλατοδρόμους που κατά τη γνώμη μου είναι μια καλή αρχή».

Μια μικρή βόλτα μαζί του ήταν η απόδειξη. Πεζοδρόμια δεν υπάρχουν σε πολλά σημεία. Σε άλλα σημεία υπάρχουν όμως και εκεί η πρόσβαση δεν είναι εγγυημένη. Σε πολλά σημεία θυμίζουν ναρκοπέδιο ή είναι κατειλημμένα από κάποιο παράνομα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Τα περισσότερα δε είναι καλυμμένα με εμπόδια, πινακίδες, παρτέρια, κάδους ή δέντρα. Και οι ράμπες, στα ελάχιστα σημεία που έχουν κατασκευαστεί, συνήθως είναι κλεισμένες από κάποιο αυτοκίνητο.

Σύμφωνα με το ΥΠΕΧΩΔΕ ο δήμος Κηφισιάς είναι «φάουλ» και πρέπει να προσαρμοστεί με τη νομοθεσία. Η νομοθεσία που υπαγορεύει, εκτός από τις ράμπες κλίσης 5%, το πλάτος, το ύψος, ακόμα και το υλικό κατασκευής των πεζοδρομίων μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τον δήμο Κηφισιάς. Πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι η συγκεκριμένη νομοθεσία ισχύει από το 2000, δηλαδή για 10 χρόνια, ενώ ουσιαστικά υπάρχει από το 1923!

Αυτό που κάνει τρομερή εντύπωση στον κ. Πόλη είναι το γιατί οι Ελληνες πολιτικοί, ενώ βλέπουν τι ισχύει στις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, δεν μπορούν να το αντιγράψουν και να το εφαρμόσουν και στην Ελλάδα. «Εκεί υπάρχει ποιότητα περιβάλλοντος», επισημαίνει. «Πρέπει και στην Ελλάδα να γίνουν όλοι πολύ πιο υπεύθυνοι για τη δουλειά τους. Δεν μπορούν οι ξένες εταιρείες να πρωτοπορούν στο θέμα της πρόσβασης και η πολιτεία να υστερεί. Γι' αυτό κι εγώ συμβουλεύω τους άλλους ανάπηρους ότι δεν αξίζει από ένα σημείο και μετά να παλεύουν στην Ελλάδα. Καλύτερα να την κάνουν για το εξωτερικό». Όπως δηλώνει «η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος δεν είναι αναποτελεσματικά μόνο στην αναπηρία, αλλά όταν ζεις σε συνθήκες αναπηρίας αυτή η αποτελεσματικότητα είναι ένα καίριο πλήγμα στη ζωή σου». Και αυτό είναι ένα πολύ δυνατό ερώτημα. Γιατί ο Γεράσιμος να έχει περιορισμένες επιλογές για το που θα πιει τον καφέ του και να είναι «αναγκασμένος» να καταλήγει μόνιμα στα «Starbucks» επειδή μόνο εκεί έχει πλήρη προσβασιμότητα;

Όπως μας εξηγεί ο κ. Πόλης «η προσβασιμότητα είναι μια αλυσίδα είναι ένα σύστημα από πολλούς κρίκους. Αν καταρρεύσει ένας από αυτούς τους κρίκους τότε έχω σημαντικό πρόβλημα. Αν δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το πεζοδρόμιο, κατά συνέπεια δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω και το προσβάσιμο μετρό ή το προσβάσιμο λεωφορείο και έτσι αναιρούνται όλα τα άλλα πλεονεκτήματα και τα επιτεύγματα που ήδη έχω».

Ο κ. Πόλης το αποδίδει στο ότι δεν υπάρχει συμπεριφορά του πολίτη στο αστικό περιβάλλον. «Επειδή είναι πρόσφατη η αστικοποίηση μεγάλου μέρους εξωτερικών μεταναστών και επειδή στην Ελλάδα υπάρχει εντελώς λανθασμένη άποψη για το τι είναι η αστυνόμευση και θεωρούμε ότι κάποιος είναι αδικημένος αν υποστεί την εφαρμογή του νόμου, έχουμε το νόμο ως άλλοθι γιατί δεν έχουμε το κουράγιο να αντιμετωπίσουμε την ατομική μας ευθύνη. Εγώ που είμαι εξαρτημένος από την τεχνολογία μέσα σε ένα καρότσι ή πάνω σε ένα σκούτερ, μια πινέζα που μπορεί να την πέταξε κάποιος αδιάφορα εμένα μπορεί να μου καταστρέψει το σκούτερ, να μείνω εκεί, να βρέχει, να μην υπάρχει κανείς τριγύρω, να πουντιάσω και να πεθάνω έτσι απλά»...