Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Τόσα χρόνια παρακολουθούμε κάποιους από τον αναπηρικό, συνδικαλιστικό και μη, χώρο, να έχουν βολευτεί στις βελούδινες καρέκλες τους για δεκαετίες, λες και έχουν δικαιώματα χρησικτησίας.

Πολλοί δε, θεωρούν τις οργανώσεις των αναπήρων προσωπική ιδιοκτησία τους, νοθεύουν το αναπηρικό κίνημα και προσλαμβάνουν φίλους, παιδιά, γατιά, σκυλιά, χωρίς να δίνουν λόγο στα μέλη τους, στην κοινωνία ή στο κράτος, λες και έχουν να κάνουν με την επιχείρηση του πατέρα τους.

Κάποιοι άλλοι έχουν στήσει μαγαζιά (business) εντός ή εκτός οργανώσεων, βλέποντας τα μέλη ως πελατολόγιο και πολλές φορές διαχειρίζονται εκατομμύρια ευρώ χωρίς ουσιαστικά να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, όταν άλλοι σύλλογοι φυτοζωούν και ταυτόχρονα παράγουν έργο.

Είναι οι σημερινοί συγκλητικοί φίλοι του «Καίσαρα» που διεκδικούν κομμάτι από τη διακυβέρνηση του σύγχρονου απαρτχάιντ των εξαθλιωμένων αναπήρων.

Είναι αυτοί που έχουν ως στήριξη πολιτικούς όλων των κυβερνήσεων και αυτό «πουλούν» στον κόσμο και τα μέλη τους, ώστε να τους δείξουν ότι είναι ισχυροί και δεν τους αγγίζει κανείς! Με λίγα λόγια μην προσπαθήσετε να μας καταγγείλετε γιατί «δεν θα βγάλετε άκρη»…

Θα μου πείτε, ανάπηροι εκμεταλλεύονται ανάπηρους; Ναι θα σας απαντήσω, ανάπηροι εκμεταλλεύονται ανάπηρους και συγχρόνως βρίσκονται σε ένα συνεχές αλισβερίσι με την πολιτεία για τον «εξαγνισμό» τους.

Εκμεταλλεύονται τον αριθμό των μελών εκβιαστικά ακόμα και προς τις κυβερνήσεις όταν «τολμήσουν» να μην τους κάνουν τα χατίρια.

Εκμεταλλεύονται την ίδια τους την αναπηρία όταν σπάνια φτάνουν μπροστά στον δικαστή…

Εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι κανείς δεν έχει πάει φυλακή ακόμα, ότι κι αν έχει κάνει.

Εκμεταλλεύονται ότι μπορούν ώστε να βολευτούν και να πλουτίσουν. Τα παραδείγματα πολλά και τα γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι με αναπηρία και όσοι έχουν σχέση με τον χώρο αυτό, εκτός φυσικά από τις κυβερνήσεις, παρόλο που πολλοί τις έχουν ενημερώσει κατά διαστήματα.

Η κυβερνητική κάλυψη μαζί με την ανοχή και την δειλία των περισσοτέρων αναπήρων που τα γνωρίζουν αλλά δεν μιλούν από το φόβο τους μήπως ο «Καίσαρας» και οι υποτακτικοί του τους επιπλήξουν, είναι ο λόγος που αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται και παρόμοια της δεν υπάρχει ούτε στην Τανγκανίκα.

Δυστυχώς όλοι αυτοί δεν έχουν διαβάσει ιστορία και δεν ξέρουν ότι, ακόμα και οι πιο μεγάλες αυτοκρατορίες διαλύθηκαν και ότι, τείχη όπως του Βερολίνου έπεσαν μέσα σε μια νύχτα ή ότι ο Μέγας Αλέξανδρος νικήθηκε προφανώς από ένα τόσο δα κουνουπάκι...

Ουδείς αναντικατάστατος.

Η φύση δεν αφήνει κενά και αδικίες για πάρα πολύ καιρό...

Καθεστώτα στυλ Τσαουσέσκου μπορεί να διαρκούν για δεκαετίες αλλά στο τέλος... Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται!

Κι έχουν να κοπούν ξύλα… ουκ ολίγα!!!

 

Βασίλης Δημητριάδης

Translate

Αναζήτηση αρχείου

Στατιστικά

Locations of visitors to this page

hit counter

Αναγνώστες

Προσθέστε μας

Share/Save/Bookmark

Αρχειοθήκη ιστολογίου