Ακίδα

Κάθε χρόνο 50.000 άνθρωποι περίπου χάνονται σε αυτοκινητικά δυστυχήματα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από αυτούς περίπου 2.500 αφήνουν την τελευταία τους πνοή στους ελληνικούς δρόμους, ενώ πολύ περισσότεροι είναι οι σοβαρά τραυματισμένοι, πράγμα που καθιστά την Ελλάδα μία από τις πλέον επικίνδυνες χώρες για τους οδηγούς στην Ευρώπη.
Ο υπαίτιος του τροχαίου ατυχήματος ή δυστυχήματος υποχρεούται να αποζημιώσει τον τραυματισθέντα ή την οικογένεια του θύματος, κατά το μέτρο της ευθύνης του, η οποία μπορεί να είναι πλήρης (στο 100%) ή μερική, δηλ. ένα ποσοστό ευθύνης να φέρει και το ίδιο το θύμα.
Ο ζημιωθείς σε αυτοκινητικό ατύχημα δικαιούται να αξιώσει αποζημίωση από τον υπαίτιο. Συνήθως, την αποζημίωση καλύπτει η ασφαλιστική εταιρεία του υπαιτίου.
Περιεχόμενο της αποζημιώσεως είναι όλα όσα ξόδεψε ο ζημιωθείς εξαιτίας του ατυχήματος σε ιατρούς και νοσοκομεία, σε φάρμακα και ιατρικά όργανα, σε φυσιοθεραπευτές, σε έξοδα μετακινήσεως λόγω στερήσεως της χρήσεως του αυτοκινήτου του, σε απώλεια εισοδήματος, σε αποκατάσταση καταστραφέντων αντικειμένων, αλλά και η ηθική βλάβη που υπέστη, δηλ. η σε χρήμα αποτίμηση της ταλαιπωρίας, της στεναχώριας, της απώλειας χρόνου του ζημιωθέντος, αλλά και των δυσμενών συνεπειών στο μέλλον της βλάβης της σωματικής του ακεραιότητος, που μπορεί μεν να απεκατεστάθη, αλλά κάποιες βλαπτικές συνέπειες θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στην μελλοντική ζωή του τραυματισθέντος.
Εάν μάλιστα ο τραυματισμός προκάλεσε ιδιαίτερη αναπηρία ή βλάβη του σώματος, που θα εξακολουθεί έντονα να επηρεάζει το θύμα σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, μπορεί να ζητηθεί και ξεχωριστή αποζημίωση για αυτόν συγκεκριμένα τον λόγο.
Εάν το δυστύχημα προκάλεσε απώλεια ζωής, τότε η οικογένεια του θύματος μπορεί να ζητήσει αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης.
Ένα από τα κονδύλια που δικαιούται να ζητήσει ο ζημιωθείς είναι και όσα δαπάνησε για υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμου ή οικιακής βοηθού και όλα τα παρεμφερή, εάν εξαιτίας του ατυχήματος δεν είχε την δυνατότητα αυτοεξυπηρετήσεως για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Πρέπει να τονισθεί ότι το κονδύλιο αυτό ο ζημιωθείς μπορεί να το ζητήσει ακόμα κι αν δεν πλήρωσε κάποια αποκλειστική νοσοκόμα ή οικιακή βοηθό, επειδή τις υπηρεσίες του τις προσέφερε το οικογενειακό περιβάλλον του (γονέας, αδελφός κλπ). Ακόμα δηλαδή κι αν ο τραυματισθείς δεν πλήρωσε τίποτα επειδή η μητέρα του (δωρεάν φυσικά) τον φρόντιζε επί μήνες, όταν ήταν στο κρεβάτι, θα μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο αποζημίωση αντιστοιχούσα στο ποσό που θα πλήρωνε σε αποκλειστική νοσοκόμα, εάν τις υπηρεσίες αυτές δεν του τις είχε προσφέρει η μητέρα του.
Τη νομολογία αυτή επιβεβαίωσε και η υπ’ αριθ. 522/2009 απόφαση του Αρείου Πάγου. Ο δικαιολογητικός λόγος αυτής της ρυθμίσεως είναι ότι ο υπαίτιος του ατυχήματος και η ασφαλιστική εταιρεία δεν είναι δίκαιο να γλιτώσουν χρήματα επειδή το θύμα δεν το περιέθαλψε μία αποκλειστική νοσοκόμα, αλλά η μητέρα του.

Του Χρήστου Ηλιόπουλου
Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.

http://www.hellenicnews.com