Ακίδα

Τώρα πια είμαι σίγουρος ότι η λέξη φάρμακο βγαίνει ετυμολογικά από τη λέξη φαρμάκι. Και είμαι σίγουρος γιατί από τις σημερινές τιμές και τις ελλείψεις τους μόνον έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν.

Φτωχοί άνθρωποι με καρδιακά νοσήματα, ανάγκη για γάζες, υψηλή πίεση, καρκινοπαθείς και άλλοι που πληρώνουν τα φάρμακα, είτε εξ ολοκλήρου από την τσέπη τους, είτε με συμμετοχή, βρίσκονται σε αδιέξοδο. Από την άλλη, κοπρίτες πολιτικοί, πλούσιοι ή παρασιτούντες, έχουν χεσμένη την όποια αύξηση γιατί εμείς πληρώνουμε και τα δικά τους, εκτός από τα αναγκαία για την επιβίωσή μας «φαρμάκια» και οι βιομήχανοι συνεχίζουν να κοιτούν από το παράθυρο της βίλλας τους τα αυτοκίνητα των σεκιούριτι, που τους φέρνουν με τα τσουβάλια τα κέρδη από αυτούς, που προσπαθούν να κρατηθούν με κάθε τρόπο στη ζωή… και οι κοπρίτες πολιτικοί κρυφογελούν για το αδύναμο πόπολο που υποφέρει και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Γι’ αυτό ρωτώ απλά και ξεκάθαρα, αν αυτό δεν λέγεται σαδισμός και ξευτίλα της ανθρώπινης αξίας πως λέγεται; Αν πατάς στο λαιμό αυτούς που είναι αδύναμοι να αντισταθούν πως λέγεται;

Όταν ήμουν μικρός μεγάλωσα με συγκεκριμένες αρχές, να προστατεύω τους αδύναμους και να μην εκμεταλλεύομαι τους ανθρώπους. Αυτά μου έμαθαν οι γονείς μου και αυτά είχαν πάντα στο μυαλό μου. Αυτούς τους εκμεταλλευτές τους ανθρώπινου πόνου, με τι αρχές τους μεγάλωσαν. Αυτούς τους πολιτικούς που δεν συγκινούνται ούτε από τον βαριά καρκινοπαθή που κάνει χημειοθεραπεία καθισμένος στην καρέκλα ποιος ρουφιάνος τους μεγάλωσε; Ποιος τους έμαθε να είναι καθάρματα και μορφωμένα αποβράσματα της κοινωνίας; Γιατί μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω όποιον φέρεται στον πολίτη που τον ταΐζει με αυτό τον τρόπο!

Όχι κύριοι, δεν είμαστε όλοι ικανοί να κάνουμε ποδήλατο στα ήσυχα δρομάκια της Εκάλης, του Καστριού, της Ραφήνας ή οποιουδήποτε άλλου προαστίου.

Δεν έχουμε όλοι τη δυνατότητα και τα ταμεία των πολιτικών, που όταν παθαίνουν κάτι νοσηλεύονται σε υπερπολυτελείς σουίτες νοσοκομείων ή στο εξωτερικό.

Δεν μπορούμε όλοι να πληρώνουμε τα πανάκριβα φάρμακα από την τσέπη μας.

Δεν έχουμε όλοι τριάντα βαστάζους να μας ξεσκατώνουν όλη μέρα!

Δεν μας πληρώνει κανείς υπαλλήλους να τρέχουν για λογαριασμό μας στα ταμεία, στις επιτροπές, στις βρωμο-υπηρεσίες που μας ταλαιπωρούν.

Εσείς όμως κύριοι πολιτικοί που σας πληρώνουμε τους αστακούς, τη βενζίνα, ακόμα και τους καφέδες, έχετε το θράσος να αποκαλείτε τζαμπατζή αυτόν που τον σκίζετε όλη μέρα και δουλεύει σαν σκλάβος για το μισθό σας, που σας τον δίνουμε για να μας υπηρετείτε και όχι να σας υπηρετούμε. Ακόμα και από την τελευταία μας ανάσα και τον τελευταίο ορό του ετοιμοθάνατου παίρνετε φόρο για να πληρώσετε τα γεύματα σας, τα πούρα σας και τους συγγενείς σας που προσλαμβάνετε για να «εμπλουτίσετε» το εισόδημα της οικογένειας σας.

Θα μπορούσα να σας σούρω πολλά ακόμα και βαρύτερα γιατί έχω γνωρίσει πολλούς από σας και έχω δει τι επιπέδου είστε οι περισσότεροι αλλά προτιμώ να σταματήσω εδώ λέγοντας σας έναν πειραιώτικο χαιρετισμό.

«Άντε γεια...»

Βασίλης Δημητριάδης