Ακίδα

Βασίλης Γ. Σαρημπαλίδης

Σάββατο μεσημέρι και η βροχή έχει κάνει την εμφάνισή της στον Αττικό ουρανό. Κόσμος πάει και έρχεται, κάνοντας τις δουλειές της ημέρας και πολλοί από αυτούς δεν ξεχνούν το super market για τα απαραίτητα ψώνια της εβδομάδας.
Έχοντας πάρει τα απαραίτητα, βγαίνω για να πάρω το αυτοκίνητό μου. Την ίδια ώρα έρχεται και παρκάρει ακριβώς μπροστά από την είσοδο του συγκεκριμένου super market ένα μικρό αυτοκίνητο με μία κυρία (;) στη θέση του οδηγού. Χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα, κλείνει την είσοδο με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πρόσβαση τόσο για κάποιο άτομο με ειδικές ανάγκες σε καροτσάκι όσο και για κάποια μητέρα που μεταφέρει το παιδί της.

Δεν το σκέφτηκα και ιδιαίτερα και ρωτάω την εν λόγω κυρία να μάθω γιατί παρκάρει σε ένα σημείο που εμποδίζει και μπορεί εκείνη την ώρα, που σημειωτέον βρέχει, να έρθει κάποιος με καροτσάκι. Ο διάλογος που ακολουθεί έχει ενδιαφέρον και προσεγγίζει την ελληνική πραγματικότητα αλλά και το χαμηλό επίπεδο ορισμένων συνανθρώπων μας.

- Το ξέρετε ότι αυτό το σημείο είναι είσοδος και εμποδίζετε την πρόσβαση και κυρίως σε ανθρώπους με αναπηρία;
- Ναι, αλλά θα κάνω μόνο… 5 λεπτά
- Ναι, αλλά αν έρθει κάποιος ανάπηρος δε θα μπορεί να περάσει και θα περιμένει 5 λεπτά στη βροχή
- Ε, και τι να κάνω εγώ τώρα;...

Απευθύνομαι στην υπεύθυνη του καταστήματος, η οποία απλά με.. κοιτάζει και μου λέει είναι συνηθισμένο και καθημερινό το φαινόμενο. Δε χρειάζεται να σχολιάσω κάτι παραπάνω αλλά θα ήθελα να δείξω, αν και είναι λίγο πολύ γνωστό, αυτό που συμβαίνει γύρω ...

Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=177167&cid=12