Ακίδα

Κι ενώ περιμέναμε να μάθουμε που πήγαν τα λεφτά και που υπάρχει πλούτος, εμφανίζεται η κυβέρνηση με ένα φορο-παρα-λογικό νομοσχέδιο, το οποίο τσουβαλιάζει τους πάντες και τα πάντα.
Θα μου πείτε τώρα ότι είμαι υπερβολικός και ότι πρέπει να «σωθεί» η χώρα.
Το θέμα δεν είναι όμως αυτό αλλά το ποιος θα τη σώσει.
Θα τη σώσει το αυξημένο ΦΠΑ στο αναπηρικό καροτσάκι;
Ο φόρος πολυτελείας στο αναπηρικό αυτοκίνητο που για τον παραπληγικό είναι τα πόδια του (να μην αναφέρω πάλι τα περί ανύπαρκτων ΜΜΜ κλπ.);
Θα τη σώσει το τεκμήριο στην κατοικία του αναπήρου που του άφησαν οι γονείς του ή το τεκμήριο για τον προσωπικό βοηθό του κατάκοιτου;
Εντέλει τι θα σώσει αυτή τη χώρα και ποιος θα σώσει τους πολίτες της από όλους όσους τόσα χρόνια τους εκμεταλλεύονται βάναυσα και ειδικά τους αδύναμους;
Που πήγε το κράτος πρόνοιας που όλοι επικαλούνταν προεκλογικά;
Πως θα συνεχίζει να πληρώνει κάποιος το αναπηρικό του καροτσάκι όταν το ΙΚΑ του δίνει 1.800 ευρώ και αυτό στοιχίζει 4.000;
Ποιοι θα περιποιηθούν τους ανθρώπους που γεμάτοι πληγές κείτονται στα κρεβάτια τους και έχουν ανάγκη αυξημένης φροντίδας, ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, για την υγεία και την υγιεινή τους;
Απ’ ότι φαίνεται για την κυβέρνηση «αυτά τα άτομα», όπως μας λένε, δεν υπάρχουν. Το μόνο που υπάρχει στο μυαλό τους είναι εύρωστοι νέοι ή ηλικιωμένοι φορολογούμενοι κι όλοι οι άλλοι ας πάνε να… κόψουν το λαιμό τους.
Όταν ένα κράτος δείχνει τέτοια αναλγησία σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη την φροντίδα όλης της κοινωνίας, γιατί ανά πάσα στιγμή ο καθένας μπορεί να βρεθεί στη θέση τους, τότε άστα να πάνε. Κρίμα τα διπλώματα και τα πτυχία όσων παίρνουν τις αποφάσεις.
Κύριε πρωθυπουργέ ο πατέρας σας ίσως μάζεψε τους ανάπηρους από τις λαϊκές αγορές και τις εκκλησίες που ζητιάνευαν δίνοντας τους κάποιο επίδομα αλλά, λυπάμαι που το λέω, απ’ ότι φαίνεται εσείς δεν θα τους αφήσετε να κάνουν ούτε αυτό, γιατί θα πρέπει να κόβουν απόδειξη…
Είναι πράγματι αποκαρδιωτικό να βλέπεις μια κυβέρνηση που ενώ θα έπρεπε να επιβάλλει την κοινωνική συνοχή και συμμετοχή, να ζητά από αυτά που δεν έχουμε.
Είναι ευρέως γνωστό ότι, οι κοινωνίες και τα κράτη που δεν σέβονται τους αναπήρους, πάσχουν από βαθύ ρατσιστικό σύνδρομο και προσπαθούν να το καλύψουν, όπως και την ανικανότητα τους, με τη φιλανθρωπία και την υποκριτική «κατανόηση» χωρίς αντίκρισμα.
Ένα θα σας πω, αν έχετε τόση ανάγκη να σώσετε μόνο το κράτος και όχι τους πολίτες τότε δεν θα σας δώσω μόνο έναν μισθό μου αλλά και το αναπηρικό μου καροτσάκι…
Κάπου θα σας χρειαστεί…
Βασίλης Δημητριάδης