Ακίδα

H 18χρονη Μ. Σ. είναι παιδί μεταναστών και τελείωσε με άριστα το Λύκειο. Είναι όμως και άτομο με αναπηρία. Στη συγκλονιστική επιστολή της προς την ΟΛΜΕ δεν περιγράφει μόνο την Οδύσσειά της, αλλά δηλώνει και την αποφασιστικότητά της να διεκδικήσει το δικαίωμα που έχει κάθε Έλληνας συνομήλικός της με αναπηρία: την εισαγωγή της στο Πανεπιστήμιο, χωρίς Πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά βάσει του βαθμού απολυτηρίου.

Η Μ.Σ. στον αγώνα της έχει βρει συμπαραστάτες, εκτός από την εκπαιδευτική κοινότητα και τους συμμαθητές της, τον Συνήγορο του Πολίτη, στον οποίο η ίδια απευθύνθηκε. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, ουδεμία επίσημη-έγγραφη απάντηση έχει λάβει από το Υπουργείο Παιδείας.

Η επιστολή της 18χρονης (την οποία απέστειλε στις 20 Οκτωβρίου στην ΟΛΜΕ), στην οποία το όνομα και η ασθένειά της παραλείπονται… (Και στην περίπτωση που υπάρχουν απορίες, σπεύδω να πω ότι το ίδιο ύφος και ωριμότητα γραφής διέγνωσα και στα e-mail που αντάλλαξα με την Μ.Σ.)

«Είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι τα άτομα με αναπηρία 'σκοντάφτουν' πάνω σε χιλιάδες εμπόδια που θέτει το αδηφάγο γραφειοκρατικό σύστημα με άμεσο επακόλουθο τον περιορισμό της συμμετοχής τους στην πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή.

Παράλληλα, 200.000 τουλάχιστον μαθητές, παιδιά μεταναστών από τρίτες χώρες, παρ' ότι έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή/και φοιτούν σε ελληνικά σχολεία, ζουν στη σκιά της ταμπέλας του 'αλλοδαπού' απολαμβάνοντας υποτυπώδη πολιτικοοικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Όταν κανείς ανήκει και στις δύο κατηγορίες, τότε είναι πολύ πιθανό, όπως αποδεικνύει η προσωπική μου εμπειρία, να εγκλωβιστεί στα γρανάζια της συντηρητικής νομοθεσίας του ελληνικού κράτους, η οποία παρουσιάζει πολλαπλά προβλήματα (πολυνομία, ασάφεια νόμων, διαιώνιση κοινωνικών ανισοτήτων, νομικά κενά) και εν τέλει να υποβληθεί σε ρατσιστικό αποκλεισμό από ορισμένες κοινωνικές παροχές.
Ονομάζομαι M.Σ. Γεννήθηκα τον Αύγουστο του 1991 στο χωριό Πόρο του νομού Αυλώνας στην Αλβανία και πάσχω από (..…….). Από το 1994 ζω μόνιμα στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά μου.

Επειδή η πλειονότητα των γλωσσικών ερεθισμάτων που δέχθηκα στη νηπιακή ηλικία των 3 ετών ήταν στην ελληνική γλώσσα, πολύ γρήγορα έμαθα να μιλώ με άνεση, να εκφράζομαι, να σκέφτομαι στην ελληνική γλώσσα. Σε όλα τα σχολικά έτη από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού μέχρι και την τρίτη Λυκείου φοίτησα ανελλιπώς σε δημόσια ελληνικά σχολεία και ανταποκρίθηκα επαρκέστατα στις μαθητικές απαιτήσεις. Μάλιστα, ως επιβράβευση των άριστων επιδόσεών μου κάθε χρονιά τόσο στο Γυμνάσιο όσο και στο Λύκειο μου απονέμονταν αριστεία και πρωτεία.

Στις 20 Φεβρουαρίου, η Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή του Κεντρικού Τομέα Αθηνών γνωμάτευσε ότι εμπίπτω στο νόμο 3027/2002 περί εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, άνευ πανελλαδικών εξετάσεων. Η συγκεκριμένη γνωμάτευση με αριθμό πρωτοκόλλου 1184 δόθηκε στον πατέρα μου έπειτα από επίδειξη του διαβατηρίου του.

Συμμετείχα σε ενδοσχολικές εξετάσεις στο 2ο Πειραματικό Λύκειο Αθηνών και αποφοίτησα με Γενικό Βαθμό Απολυτηρίου Γενικού Λυκείου "ΑΡΙΣΤΑ" Δεκαεννέα και Εννέα Δέκατα.

Στις 16/09 υπέβαλα όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά (τίτλο απόλυσης από το Λύκειο, πιστοποιητικό της αρμόδιας πρωτοβάθμιας υγειονομικής επιτροπής που πιστοποιεί την πάθηση, βεβαίωση γιατρού μέλους ΔΕΠ) στη γραμματέα της Ιατρική Σχολή Αθηνών.

Στη θέα του αλβανικού διαβατηρίου αντί για αστυνομική ταυτότητα άρχισε μια ομολογουμένως φιλότιμη προσπάθεια από την πλευρά της τελευταίας ώστε να βρεθεί κάποια ελληνική "άκρη" στην καταγωγή μου προς διευκόλυνση της κατάστασης. Οι προσπάθειες δεν απέδωσαν καρπούς μιας και έχω αλβανική υπηκοότητα, αλβανική ιθαγένεια και οι δύο γονείς μου κατάγονται απ' την Αλβανία. Με λίγα λόγια απέναντι στο νόμο θεωρούμαι αλλοδαπή. Η γραμματέας με πληροφόρησε ότι ενώ είχε στείλει από καιρό ερώτημα στο Υπουργείο Παιδείας προκειμένου να διασαφηνιστεί τι ακριβώς ισχύει για τους αλλοδαπούς, οι οποίοι εμπίπτουν στον νόμο περί «εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ατόμων που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις», απάντηση δεν έλαβε ποτέ. Την ίδια στιγμή τηλεφωνεί στο αρμόδιο τμήμα του Υπουργείου. Η προφορική ανεπίσημη απάντηση ήταν αρνητική: "Oι αλλοδαποί δεν μπορούν να εγγραφούν στην ανώτατη εκπαιδευτική βαθμίδα με βάση το νόμο του 5% (παλιότερα 3%)". Έτσι, η γραμματέας μου επέστρεψε τα δικαιολογητικά παραπέμποντας με στο Υπουργείο Παιδείας απ' όπου θα μπορούσα, σύμφωνα με την ίδια, να πάρω διασαφητικές απαντήσεις στον καταιγισμό των εύλογων ερωτήσεων μου που ακολούθησαν την εξοργιστική και κυρίως αβάσιμη τηλεφωνική απάντηση από το Υπουργείο… Μάταια όμως!

Αρμόδιος υπάλληλος από τη Διεύθυνση Διεξαγωγής Εξετάσεων αρκέστηκε στην εξής καθόλου διαφωτιστική επισήμανση: "Οι αλλοδαποί που προσβλέπουν στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουν δύο διεξόδους: είτε να συμμετάσχουν στις εξετάσεις που αφορούν την ειδική κατηγορία των αλλοδαπών είτε να εξεταστούν πανελλαδικώς με τα υπόλοιπα 'κανονικά' παιδιά".(Βλέπετε, όταν είσαι όχι μόνο αλλοδαπός αλλά και ΑμΕΑ, ο βαθμός 'αντι-κανονικοτητας' αυξάνεται!)

Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι σύμφωνα με το μοναδικό επιχείρημα που προέβαλλαν υπάλληλοι του Υπουργείου, προκειμένου να δικαιολογήσουν (τα αδικαιολόγητα;) την προφορική αρνητική τους απάντηση, «Η εγγραφή αλλοδαπών στην ανώτατη εκπαιδευτική βαθμίδα με βάση τον παραπάνω νόμο-χωρίς να εξεταστούν πανελλαδικώς-θα οδηγούσε στην εισαγωγή μαθητών με χαμηλές σχολικές επιδόσεις».

Άρα, αφενός προεξοφλούν τις μαθητικές ικανότητες παιδιών που φοιτούν χρόνια σε ελληνικά σχολεία και παρ' όλα αυτά δεν έχουν αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα και αφετέρου παραβλέπουν το γεγονός ότι ο νόμος διασφαλίζει την αξιοκρατική επιλογή των υποψηφίων, καθώς αναφέρει εναργώς ότι κριτήριο εισαγωγής των υποψηφίων είναι ο μέσος γενικός βαθμός απόλυσης από το Λύκειο.

Στις 18/09 κατέθεσα στη γραμματεία της Ιατρικής Σχολής Αθηνών αίτηση για καθ' υπέρβαση εγγραφή μαζί με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά με αριθμό πρωτοκόλλου 360.

Την ίδια μέρα ανέφερα γραπτώς την κατάσταση ως είχε στο Συνήγορο του Πολίτη. Πλέον, τη διαμεσολάβηση στους αρμόδιους κρατικούς φορείς έχει αναλάβει δικηγόρος της ανεξάρτητης αυτής αρχής, ο οποίος, μάλιστα, προ ολίγων ημερών, με ενημέρωσε ότι έχει κατατεθεί ερώτημα στο νομικό σύμβουλο του Υπουργείου αναφορικά με τη δυνατότητα εγγραφής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των υπηκόων τρίτων χωρών, οι οποίοι πάσχουν απ' τις προβλεπόμενες παθήσεις.

Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, βρίσκομαι μετέωρη εν αναμονή της έγγραφης απάντησης στην αίτηση που κατέθεσα η οποία, όπως μου είπε η γραμματέας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, έρχεται ούτως ή άλλως κατά τα τέλη Δεκέμβρη.

Συνακόλουθα, οι αρμόδιοι φορείς υποχρεούνται κατά τη γνώμη μου να διευκρινίσουν έγκαιρα τυχόν ασάφειες του νόμου ώστε από εδώ και πέρα αλλοδαποί μαθητές με σοβαρά προβλήματα υγείας να μην αντιμετωπίζονται ως 'μη προνομιούχοι', ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Και αφού, λοιπόν, μέχρι σήμερα οι αρμόδιοι φορείς αποφεύγουν επιμελώς να δώσουν μια επίσημη υπεύθυνη απάντηση παίρνω το θάρρος να θέσω ευθέως το εξής ερώτημα στους επικεφαλής του Υπουργείου:

«Ποιά νομική διάταξη στερεί το δικαίωμα αξιοποίησης του νόμου 3794, ΦΕΚ Α 156/4.9.2009 από κατόχους τίτλου απόλυσης απ' το Λύκειο που πάσχουν απ' τις προβλεπόμενες σοβαρές παθήσεις μόνο και μόνο επειδή είναι υπήκοοι πολίτες τρίτων χωρών;»

Του Αρίστου Αναγνώστου
http://www.tvxs.gr
29-10-2009